Forum Wolnych od Alkoholu

Bebetka

Dzisiaj mija 10 miesięcy odkąd nie piję……i po raz pierwszy w ciągu tego okresu czasu, doznałam niebezpiecznej pokusy wypicia.

Mam za sobą kilka trudnych chwil, kiedy nagle odczuwałam chęć wypicia tego jednego piwa, które było by początkiem mojej ponownej męki

Nie miałam właściwie prawie żadnych z objawów głodu alkoholowego….to były jednie myśli, wyobrażenia i wspomnienia chyba zarazem o tym, jak szybko mogłabym poczuć ulgę i pozbyć się przykrych, nieznośnych wręcz, przeżywanych ostatnio stanów emocjonalnych

Tak zaczął we mnie budzić się ten cały przeklęty mechanizm nałogowego regulowania uczuć, te wszystkie psychologiczne mechanizmy uzależnienia……czyli pokusa szybkiego doznania ulgi w cierpieniu.
Ten przeklęty alkohol miał mi sprawić ulgę i stać się źródłem przyjemnych doznań?…

Jakie to szczęście, że wiedziałam, byłam świadoma, tego co się działo w mojej głowie……wiedziałam, też, że gdy wypiję, poczuję ulgę, owszem ale będzie ona chwilowa. Następstwa tej chwili natomiast będą długie, przykre i jeszcze gorsze niż to, co odczuwałam w danej chwili…

Było nieciekawie ale poradziłam sobie. Teraz jestem bogatsza o nowe doświadczenia w naszej chorobie bo są one moje…..wiedziałam, ze muszę być czujna i uważna na siebie, pamiętałam o tym cały czas

Po co o tym piszę. Przekonałam się, na sobie, że tak naprawdę to wszystko co się działo, było tylko i wyłącznie w mojej głowie, we mnie i że tak naprawdę można nad tym zapanować w bardzo prosty sposób – moje szczere przekonanie o własnej bezsilności wobec alkoholu bardzo mi w tym pomogło.

Choroba chciała podstępem oszukać mnie? Nie! To ja ją oszukałam, takim samym sposobem. Czy się męczyłam? Nie, tylko trochę „pobiłam” się z własnymi myślami i wcale to nie bolało a wysiłek się opłacił

Będę nieskromna ale powiem, ze jestem z siebie dumna. Chyba faktycznie dobrze odrobiłam lekcje na terapii i podeszłam do niej z sercem tak jak tego ode mnie wymagano

Taka cecha, jak moja upartość przydała się też

Znacie mnie już trochę.....Zosia Samosia jestem, wiem

Ale gdybym nie dała rady sama z pewnością poprosiłbym o pomoc - zapewniam!

Wiedźma

Bebetka

Jacek

Kulfon

Ciesze sie Bebetko, ze sie nie dalas.
Mi, sie w tamtym tygoniu nie udalo, zreszta jak zawsze do tej pory,
ale mysle, ze za kolejne 10 miesiacy ja bede mogl napisac taki post jak twoj.

Wiedźma

Bebetka

Jak rozwija sie głód alkoholu?

"Następuje wzrost napięcia, które przeważnie zostaje stłumione, "wyrzucone" poza świadomość. Napięcie "rozkręca się" pomimo stłumienia ( lecz nie łączy się go ze stanem głodu).
Rośnie pragnienie pozbycia się dyskomfortu, natychmiastowego rozładowania napięcia poprzez wypicie alkoholu i doznanie ulgi.
Pragnienie ulgi przesłania intelektualne próby poradzenia sobie z głodem....."

Ten fragment pochodzi z materiałów używanych w programie terapeutycznym w ośrodku gdzie odbywałam terapię.

Moim zadaniem w tym właśnie momencie się zatrzymałam....

Wiedźma

Wracasz do notatek w momencie kryzysu... Bardzo dobrze! :okok:

Wtedy wcześniej pominięty lub zapomniany szczegół może okazać się bardzo pomocny.

A napięcie powinno się na bieżąco rozładowywać nie czekając na jego kumulację
wymagającą jakichś działań specjalnych typu zamiatania pod dywan

Nie dopuścić do dyskomfortu domagającego się ulgi, poprzez nie dopuszczanie do napięć.
Czyli odnalezienie przyczyny powstawania napięć i zlikwidowania jej.
Proste, nie?

pterodaktyll

Bebetka

Wiedźma

Bebetka

Cytat:

I jak mniemam - są one nie do usunięcia?

Ewo są do rozwiązania......długotrwały stres zrobił już swoje - ale moich problemów nie da się rozwiązać od tak pstryk i ich nie ma :roll:

przynajmniej te najpoważniejsze problemy

Wiedźma

Bebetka

Bebetka