Forum Wolnych od Alkoholu

[słabo]

nic. tylko agresja, jeśli mam coś szukać na siłę. na trzeźwo też bywam agresywna, ale nie aż tak.

cóż, właściwie to nie jest to dla mnie zaskoczeniem, na terapię wysłano mnie nie dlatego, że dużo piłam, tylko dlatego, że zachowywałam się impulsywnie pod wpływem picia, to wszystko.

[szymon]

to powinnaś się cieszyć, ze nie zawędrowałaś aż tak daleko

[słabo]

szymon, chyba raczej wychodzi na to, że nie muszę być uzależniona

[szymon]

moze tak, moze nie, kto to wie...
jeżeli nie smakuje Ci alkohol lub źle się po nim czujesz, nie musisz go pić
niektórzy tak mają

[słabo]

jasne, nie piję i pić nie zamierzam, bo mam problem z piciem, picie mi szkodzi, nie da się zaprzeczyć. ale nie wiem czy jestem uzależniona.

[pannamigotka]

[Nachwilę]

[słabo]

Nachwilę, nie prawda, nie każdemu szkodzi.

"W 1969 roku Jellinek przedstawił już całościowy model teoretyczny alkoholizmu podkreślając fakt, że z powodu tej choroby alkoholik jest niezdolny do sprawowania kontroli nad swym piciem, czyli do trafnego przewidywania jak dużo i kiedy wypije alkoholu. Ważnym elementem jego modelu była wiedza o typowych odmianach choroby. Chyba najbardziej znanym fragmentem koncepcji Jellinka jest historyczna już typologia, w której wyróżnił przy pomocy liter greckiego alfabetu pięć rodzajów alkoholizmu.

Alkoholizm typu Alfa - zdaniem Jellinka jest to uzależnienie od alkoholu oparte wyłącznie na czynnikach psychologicznych. Występuje u osób o niskiej tolerancji na frustrację lub braku zdolności radzenia sobie z napięciem i stresem. Używają one alkoholu przede wszystkim po to, by dodać sobie odwagi, odseparować się od rzeczywistości, uśmierzyć cierpienia fizyczne lub psychiczne. Piją zbyt wiele i w nieodpowiednich okolicznościach, co staje się powodem poważnych kłopotów życiowych. Zdaniem Jellinka, na ogół nie występuje tu silna progresja i brak widocznych objawów abstynencyjnych. W jego pracach można odczytać wątpliwości czy alkoholizm tego typu zasługuje w pełni na nazwę choroby. Z badań amerykańskich wynikało, że ten typ alkoholizmu występuje u około 10-15% członków AA. Typ Alfa może przekształcić się - zdaniem Jellinka - w typ Gamma, ale może również utrzymywać się 30 lub 40 lat bez większych przemian. "

Mam odpowiedź!

[Jras4]

[słabo]

Jras4, ale co ty jeszcze chcesz wiedzieć? odpowiedziałam ci na pytania. byłam na terapii na oddziale dziennym, teraz jestem na indywidualnej. także moja wiedza dotycząca alkoholizmu to standardowa wiedza jaką wynosi się z terapii. terapeuci mówili, że jestem zmotywowana, że mi zależy, na terapii starałam się przykładać do wszystkich zadań i poleceń i wyszłam z niej z przeświadczeniem o słuszności leczenia się.

"na terapię wysłano mnie nie dlatego, że dużo piłam" - tylko dlatego, że miałam próbę samobójczą jak byłam na kacu, mieszałam alkohol z lekami i cięłam się często po pijaku.

"i pić nie zamierzam, bo mam problem z piciem" - problem mam, bo pijąc mogłabym się kiedyś poważniej uszkodzić, a raczej tego nie chcę.

"ale nie wiem czy jestem uzależniona" - patrz wyżej.


nie wiem czy pan jelinek jest alkoholikiem i co przeżył, ale podobają mi się jego teorie i tyle.

[pannamigotka]

[słabo]

pannamigotka, jasne, że ciężko mi się przyznać, zwłaszcza, jeśli jestem na początku, w fazie ostrzegawczej, w której są wszyscy młodzi ludzie, jakich znam. oczywiście, że ciężko mi uwierzyć, że jestem uzależniona, skoro nie wiem czy jestem.

jakkolwiek to brzmi, ja się cieszę, że próbowałam się zabić i że alkohol sprawił, że miałam odwagę to zrobić, i jestem mu za to wdzięczna, bo mi się nie chce żyć bardzo często, tylko nie mam śmiałości, żeby coś z tym zrobić. ale cieszę się, że się nie zabiłam, chociaż tyle razy żałowałam, że się wtedy nie zabiłam do końca. taka prawda. tak mnie to czasem przeraża, że uwierzyć nie mogę.
także ja wolę, żeby mnie na głowę leczono, a nie z uzależnienia.

[pannamigotka]

[pannamigotka]

[słabo]

pannamigotka, nie twierdzę, że nie znam osoby nieuzależnionej. wiem, że brzmi to potwornie typowo, że nie powinnam patrzeć na innych, ale ciężko nie patrzeć, gdy wokół ma się ludzi, którzy piją tyle, ile ja piłam lub więcej, a o których nikt nigdy nie powiedziałby, że są uzależnieni i im samym nigdy by to nawet do głowy nie przyszło.

nie będę udawać osoby, która jest pogodzona z uzależnieniem, mam prawo do dylematów i do dochodzenia to akceptacji choroby, przecież każdy przez to przechodził.
chciałabym wiedzieć, czy jestem uzależniona, czy nie, bo nie jest to dla mnie oczywiste, tak jak oczywistym nie może być dla was, ponieważ nie macie wystarczających informacji na ten temat i ja najlepiej powinnam wiedzieć jaka jest prawda.

drążę temat i dywaguję, bo te moje dylematy chyba normalne są. wiadomo, że wolałoby się być nieuzależnionym niż uzależnionym. tak jak mówię, nie wysłano mnie na odwyk, bo dużo piłam, tym bardziej ciężko uwierzyć w uzależnienie.