Forum Wolnych od Alkoholu

Maciejka

Tak sobie myślę że jeśli już zdecydowac na jakaś forme terapii czy to dda czy innej to warto sobie postawić jaki ma ona miec cel np; dla mnie celem mojej pracy długiej i żmudnej było odnalezienie i otoczenie opieką dziecka cierpiacego i nieutulonego w sobie samej jednoczesnie próbowałam przy pomocy różnych narzędzi połatać te dziury , które mialam z okresu dzieciństwa czyli np; " zrobic" sobie komunikację , odnaleźć i dawać sobie najzwyklejsze prawa jakie ma każdy człowiek , ponaprawiać dziurawe granice, nauczyć sie stawiania funkcjonalnych granic i nauczyć się oddzielac gdzie kończe sie ja a zaczyna drugi człowiek.

Ważną sprawą dla mnie okazało się zidentyfikowac jaki mam temperament bo okazało sie , że niektóre moje cechy , które mam wpisane są w "siebie" np; wyższy poziom lęku, skłonnośc do izolacji, odsuwania się ale wtedy gdy czegoś nie ogarniam i wtedy odsuwam sie po to żeby nabrać dystansu jeszcze raz podejśc do konkretnego problemu i zorientować gdzie jest pęknięcie do zrobienia" większej dziury" żeby rozwiazać dany problem - sa po prostu moimi cechami temperamentu czyli taka się urodziłam co nie znaczy , ze mam usiąść na laurach i nic z tym nie robić bo " taka się urodziłam" temperament to równoczesnie dar i zadanie do popracowania żeby mi lepiej się zyło ze soba i innym ze mną. Zauwazyłam jeszcze jedną rzecz, że czasem trudno nawet specjaliście odróżnic temperament albo ceche temperamentu od toksycznej postawy czy zachowania i jeśli jakaś cecha jest temperamentem to szanse na zmianę jej sa marne bo pewnych rzeczy nie da się przeskoczyć.

Babeta35

Ja jestem po terapii DDA/DDD-dla mnie to było zbawienie, znalezienie odpowiedzi na wiele pytań.Wiedziałam że moje dzieciństwo ma ogromny wpływ na moje życie"tu i teraz".Minął rok odkąd skończyłam terapię i wiem że zrobiłam nareszcie coś wyjątkowego dla siebie, bliskich i otoczenia.
Co się zmieniło we mnie i w moim zyciu? Nie wchodzę w konflikty, odpuszczam, mam dystans do siebie i innych ludzi.Nauczyłam się rozpoznawać swoje emocje, nazywać je. Ale najważniejsze jest to że nauczyłam się dobać o siebie.
Nie walczę ze światem, biorę życie takim jakie jest.
Dla mnie terapia była zbawiennna, lepiej mi się żyje

Anna B

Ja jestem po terapii pt:"Terapia wewnętrznego dziecka" Jedna rzecz ta taka jaka mnie ta terapia nauczyła to to ze inaczej rozmawiam ze swoim tata.Pochodzę z typowej rodziny patriarchalnej ojciec głowa rodziny mam podporządkowana i my z siostra .Siostra jakoś tak potrafiła sobie ze wszystkim poradzić po cwaniacku a ja zawsze mało wiary we własne siły zakazy i nakazy i pakowałam się w bagno na własne życzenie .Dało mi to trochę wiary we własne siły i możliwości a może dlatego udało mi się jakoś wcześnie zobaczyć współuzależnienie od alkoholika a nie po 20 czy 30 latach to tyle z tego wyniosłam .Nie raz i nie dwa gorzko płakałam na terapii i mydle ze teraz przydało by mi się popracować nad sobą w kwestii asertywności . :mysli:

Słoneczko