Forum Wolnych od Alkoholu

[Jo-asia]

I tak, kolejne zbiegi okoliczności.. doprowadziły mnie do tego miejsca, tej pracy.
Przypadek?
jeśli tak, skrojony dla mnie na wymiar
Już dziś widzę, czego ma mnie nauczyć a pewnie, ma jeszcze dla mnie, nie jedną niespodziankę.

zdziwienie.. zaskoczenie, "niesamowite".. nadal mi towarzyszy
i niech nigdy nie mija

a i spadające gwiazdki, wczoraj... mi dopisały

[Jras4]

[Jo-asia]

[endriu]

może basta miało byś?

[Jo-asia]

Rozmowa z Matinką, jakoś tak cofnęła mnie wstecz.
Przyszedł czas, na przyjrzenie się z dystansu, na to, co działo się przez ten czas.

Po półtora roku, ciężkości życia. Huśtawka emocjonalna, była raz na dole a raz na górze.. z przewagą tej pierwszej. Stopniowo, doszło do wyrównania i następnie, przechyliła się na korzyść tej drugiej.
To był czas, gdy przepełniała mnie miłość, spełnienie, pożądanie. Towarzyszyły temu, niezwykłe (jak dla mnie) zbiegi okoliczności, w których następowały zmiany postrzegania życia. Pełno w nich było, trudnych sytuacji, które zawsze dawały nowe odkrycia siebie. Odkrycia tej jasnej strony życia.
Otwarłam się na ludzi. Przełamywałam własne opory, blokady. Żyłam jak na fali, gdzie te wysokie.. dominowały. Czułam całą sobą, że żyję.
Nie zwracałam uwagi, na sygnały bliskich. Żyłam, jak chciałam. Nikt z nich nie potrafił mnie zatrzymać.
Pod koniec tego okresu, coraz częściej, słyszałam głos w głowie... żyjesz w iluzji. Nie liczysz się z innymi.

I przyszedł dzień, w którym życie realne zatrzymało mnie z impetem.
Miałam na tyle odwagi a raczej... liczyłam na prawdziwość iluzji, którą sobie stworzyłam, ze rzuciłam wszystko na jedna szalę i.... w tamtym czasie, przegrałam. Cały skrzętnie budowany plan, runął. Zostałam z nagą prawdą.

Równocześnie, moje zdrowie się załamało.

Nie miałam siły, walczyć. Nie miałam siły, żyć. Nie miałam siły, zakończyć to życie.
I tak, wegetowałam. Bez marzeń, pragnień... tylko mała iskierka z tyłu głowy się tliła. Wiara w SW.
Ona wie, co robi i gdzie mnie prowadzi.

Stać mnie było chodzić do pracy i odpoczywać w domu. Czasem czytałam książki, zajmowałam się wnuczką. Powoli, wracały chwile radości, wdzięczności.. pojawiało się rozumienie siebie. Powoli, uczyłam się ufać SW a przez nią, sobie i bliskim.
Jedynym konfliktem był wybór pomiędzy pracą a zdrowiem, pomiędzy tym czy zawiodę siebie czy innych.

Powoli też, rzeczywistość.. życie na zewnątrz.. zaczęła odpowiadać, tym samym.. zaufaniem do mnie. Wokoło mnie, zaczęło się zmieniać, odbudowywać. A do mnie zaczęło wracać, czucie życia.
I tak, dotarłam.. dorosłam do kolejnej zmiany w życiu. Zmiany pracy. I kolejnego etapu, poznawania siebie.
Docieram do czegoś, ważnego we mnie. Coś, co mnie określa i coś, co jest mną a jak do tej pory, nie miało szansy się wyrazić. Było skrywane,, przede mną i światem. System obronny, wykonał kawał dobrej roboty

miłego weekendu

[diskjokej]

Cierpisz na chorobę dwubiegunową. Raz jestes w manii, raz w depresji.

[Jo-asia]

już nie....

[ankao30]

Jo-asia,



Dzięki że tym się dzielisz.

[endriu]

Przeczytałem
troszkę to ogólne, no ale cóż, to nie pamiętniki tylko forum, które każdy może przeczytać...

[Jo-asia]

[diskjokej]

ja nie mam rzadnych zbiegow okolicznosci i nie widze tez rzadnych zmian w moim zyciu. Pokoj posprzatam, to sie cos zmieni. Tylko, ze mi sie nic nie chce.

[Jo-asia]

[diskjokej]

to mam z siekiera wyjsc na ulice? Czy co zrobc?

[Jo-asia]

nie, nie na ulice
znajdź sposób aby ją uwolnić

[Jo-asia]

Zaskoczyła mnie dziś, pani pracująca w Zus-ie.
Mogła zamknąć moją sprawę. Nie dostałabym zapłacone za L-4. Mnie czekałoby odwołanie i czekanie.. a ona zadzwoniła, wstrzymała i zaproponowała abym uzupełniła brakujące drugi.
Nie pierwszy raz tak mam z Zus-em, a mimo to nadal mnie zaskakują przekonanie nie chce puścić

Po za tym, praca się kręci. Całkiem mi tam dobrze. Ja wracam do życia.. chce mi się coraz bardziej Zdrowie dopisuje.

żyć... nie umierać