Forum Wolnych od Alkoholu

[slodzik 45]

evita co do uzależnienia mojej żony to mam 100% pewność. była na terapi zamkniętej i tam się leczyła na to uzależnienie więc nie sądzę aby wszyscy tam się pomylili.
Po powrocie z terapi była tydzień w domu. Rozmawialiśmy sporo o jej grze i nie tylko.
Mówiła że tak ją ciągneło że musiała zagrac nawet kilka razy dziennie a zdarzało się że za spore kwoty - kilkaset złotych. Gdyby to był zakupoholizm zauważył bym w domu coś nowego jakieś ciuchy, biżuterię czy inne rzeczy ale nic takiego się nie pojawiło a wręcz przeciwnie całą bizuterię zastawiła w lombardach.
Jest jeszcze jedna sprawa to środowisko w którym mieszkamy. To mała miejscowość. Jak jeszcze żona była na terapi rozmawiała z sąsiadką przez telefon i ta jej powiedziała że już fama się rozniosła że jest hazardzistką i ukradła pieniądze ze wspólnoty. Ponadto ma pożyczone pieniądze od ludzi z osiedla. Jeszcze przed terapią i po szukała tutaj pracy i niestety nie znalazła. przez tydzień nie wychoidziła z domu aby nie napotkać spojrzeń ludzi.
Co do mojego współuzależnienia sam nie wiem co o tym myśleć. chciałbym z nią nawiązać dialog i oprzeć ten związek na nowych zasadach. jeśli potrzebuje określić jakieś warunki czy granice jestem gotów do rozmowy. nie chcę jej zagarnąć tylko dla siebie niech żyje pełnią zycia bez strachu nakazów i zakazów. Mi potrzeba tylko jej bliskości, żebym mógł się czasami przytulić, pozwierzać, dać jej coś czego jej wcześniej nie umiałem lub nie chciałem dać. sam nie wiem czy to miłośc czy współuzależnienie.

[yul-ya]

[evita]

[Tomoe]

No przecież ta kobieta właśnie to zrobiła. Wyjechała, zmieniła środowisko, odcięła się, zaczyna nowe zycie w nowym miejscu.
A niezaspokojone potrzeby jej męża to już, wybaczcie, jego problem. Ona nie ma obowiązku ich zaspokajać.

[Mario]

Cytat:

a może warto by było zmienić miejsce zamieszkania ?

A może i kobietę ?

[aazazello]

[Urszula]

Witaj, Słodziku!
Mam na imię Ula, jestem alkoholiczką (choć dotarło to do mnie dopiero wtedy, gdy mocno rąbnęłam twarzą o bruk w maju ubiegłego roku).
Kilkakrotnie przeczytałam Twoje "gorzkie żale" i...
Z jednej strony (z babskiego punktu widzenia) chciałoby mi się napisać "sam tego chciałeś Grzegorzu Dyndało".
A z drugiej strony (jako alkoholiczka i durny babsztyl, który sam poplątał własne życie) naprawdę bardzo szczerze Ci współczuję. Twojej żonie też.
Bo przecież i ona nie znalazła się w komfortowej sytuacji...
Pewnie mi nie uwierzysz, że jestem w stanie wczuć się w Twoją sytuację, kiedy to wydaje się człowiekowi, że cały nieboskłon runął mu na głowę?
Mnie też pewnego dnia runął. I wydawało mi się, że to koniec. Że nie mam po co żyć. Że jedyne co mogę zrobić, to zakończyć własne curicullum vite na torach chicagowskiego metra...
Ale pół roku minęło i dziś już całkiem inaczej patrzę na przeszłość, a w przyszłość spoglądam z nadzieją.
W Twoim opisie sytuacji, w jakiej się znalazłeś, dostrzegam bardzo wiele jasnych punktów :
- zdałeś sobie sprawę z popełnianych błędów,
- leczysz depresję,
- próbujesz coś zrobić z uzależnieniem od alko (choć trudno Ci się przyznać do uzależnienia - mnie też nie było łatwo ),
- masz w tej chwili dobry kontakt z dziećmi, więc nie jesteś sam (nie zmarnuj tego!!!)
- masz dach nad głową, środki do życia (czego brakuje bardzo wielu ludziom, nie tylko uzależnionym, czy współuzależnionym...),
- z tego co piszesz wynika również, że jesteś gotowy do pracy nad sobą i pocerowania dziur w życiorysie.
To bardzo dobry prognostyk na przyszłość. Uszy do góry!!!!
Cóż, musisz być przygotowany również na rozczarowania. Być może żona nigdy do Ciebie nie wróci, ale to przecież nie oznacza, że do końca życia musisz pogrążać się w rozpaczy.
Czas leczy rany...
Na niektóre rzeczy po prostu nie mamy wpływu.
Odpowiedz sobie szczerze na pytanie: - wolałbyś zostać wdowcem, czy na tyle ją kochasz, żeby pogodzić się z tym, by z dala od Ciebie układała sobie życie na nowo?
Wierzę, że kiedy uporasz się już z samym sobą, przestaniesz zaglądać do kieliszka i udowodnisz sobie i światu, że nie kasa jest najważniejsza, to nie tylko żona-hazardzistka w końcu Cię doceni.
Oczywiście, nie stanie się to już jutro lub pojutrze. Cierpliwości, Drogi Słodziku!
Lata całe pracowałeś na szajs, w którym teraz się nurzasz, więc musisz wytrzymać kilka tygodni, miesięcy, albo nawet lat...
Ale z każdym dniem będzie lepiej!!!
Tego Ci życzę i za to zaciskam kciuki!

[Mario]

Cytat:

Mario, ale ty byłeś zawsze zakochany i wierny. Zmieniło się?

Ja się nie zmieniłem. Sytuacja się zmieniła.
A tak poza tym. Dobrze mnie znasz. To znaczy to co w swoim czasie pisałem. Dobra pamięć ?

[aazazello]

[aazazello]

[Mario]

Cytat:

Przepraszam, nie wiedziałem

Nie szkodzi. Takie zycie.Konsekwencje pewnych spraw i takie tam.
To długa historia. Może kiedys ją opowiem.

[slodzik 45]

dięki Urszulo za ten post. Bardzo mi pomógł a w mojej sytuacji to bardzo cenne.
Dzisiaj mamy kolęde księdza i zastanawiam się co mu powiedzieć kiedy spyta o żonę czy powiedzieć prawdę czy skłamać i wymyślić jakąś historyjkę.
Wczoraj wpadli do mnie przyjaciele (małżeństwo z którymi spędziliśmy mnóstwo czasu, razem jeździliśmy na wczasy, narty i inne) na kawę. Rozmowa trochę się nie układała aż w pewnym momencie on nie wytrzymał i wypalił z grubej rury.
Ludzie im donoszą różne dziwne informacje o kradzieży, pożyczkach i podobno wyłudzeniach pieniędzy przez moją żonę więc chcieli mi to przekazać że cała miejscowość już o tym wie.
Chcieli abym to im wyjaśnił bo oni w to nie wierzą. Przecież znamy się tyle lat i nic na to nie wskazywało aby coś takiego mogło mieć miejsce.
Wzruszyłem ramionami i powiedziałem że wiem tylko o pewnych rzeczach a o innych pierwszy raz słyszę.
Proponowali coś na rozluźnienie ale powiedziałem że nie piję ale chętnie ich poczęstuję jeśli mają ochotę bo alkoholu ci u mnie dostatek. i znów szok
Jak jeszcze porozmawialiśmy dlaczego i że idę na terapię trochę ochłoneli i zaproponowali pomoc w opiece nad dzieciakami jak mnie nie będzie.
Przyznam że trochę się obawiałem tej rozmowy ale widzę że nie tylko wśród alko mogę rozmawiać o swoich problemach i to mnie trochę podbudowało.
Co do zmiany środowiska i miejsca zamieszkania ja nie widzę problemu jesli to by miało pomóc jej i
z taką propozycją już wychodziłem ale nie mogę tego zrobić z dnia na dzień bo mamy dzieci które się teraz uczą i dojeżdzają do szkoły. Jeśli uda nam się poukładać pomiędzy nami i dojść do porozumienia jestem otwarty na wszystko. Ja sam się już zastanawiam nad zmianą miejsca zamieszkania bo zaczynam czuć się osaczony ( sytuacja z wczoraj z zakupów) tymi spojrzeniami.
Trochę mi szkoda tego mieszkania bo dużo pracy włożyłem w remont ale to nie jest w tej chwili najważniejsze.
Dzisiaj jadę na miting AA to może trochę mi ulży.
pozdrawiam

[Urszula]

Słodziku, napisz, jak przebiegła kolęda.
Ksiądz pytał o żonę? Co odpowiedziałeś?
Mam nadzieję, że nie wymyśliłeś jakiejś dzikiej historii, bo przecież to nie miałoby żadnego sensu...
A jak po mitingu?

[slodzik 45]

witam Urszulko i innych.
Niestety nie doczekałem się kolędy ponieważ pojechałem na miting. czekałem od 13 do 17.30 a przyszedł o 19. Była córka i najmłodzszy syn.
Oczywiście ksiądz sie pytał o rodziców i córka powiedziała że tato musiał wyjechać a jak zapytał kto tu jeszcze mieszka odpowiedziała że jeszcze brat który się uczy w centrum Polski.
Jak mi to powiedziała łza mi się zakręciła w oku. Zawsze miały z żoną dobry kontakt.
co do alkoholu na razie mi nie przeszkadza i trochę szkoda parę tys wylać do kibla ale rozdanie brzmi sęsownie może znajomym.
Miting przebiegł spokojnie. Temat - czy możemy pomóc czynnemu alkoholikowi. Dyskusja była raczej jednostronna dopuki on sam nie osiągnie dna i nie będzie chciał zerwać z nałogiem i się leczyć nie jesteśmy w stanie mu pomóc. wiem jak to jest z hazardem i mogłem coś na ten temat powiedzieć. Moje prośby nie skutkowały dopiero osiągnięcie dna zmotywowało moją żone do leczenia i podjęcia terapi. U mnie też w pewnym sensie osiągnołem dno bo straciłem to co najcenniejsze w moim życiu. Teraz to wiem.
Mam jeszcze jedno zmartwienie. Żona nie daje znaku życia. Zawsze napisała SMS jak się czuje lub jakaś krótka rozmowa a teraz przez ponad tydzień cisza. Przyznam że martwię się o nią czy nie dzieję się jej krzywda. Napisałem wczoraj krótkiego SMS KOCHAM CIĘ i nie mam potwierdzenia że doszedł. Córka też mi mówiła że napisała jej SMS i dopiero po dwóch dniach dostała raport że doszedł a syn w czwartek i do tej pory nie ma odpowiedzi. Zawsze mówiła że bardzo kocha dzieci i nie wiem co się dzieje. Nawet przeszło mi przez myśl żeby zgłosić to na policję ale nie wiem czy ro dobry pomysł. Tak myślę że może zmieniła numer telefonu bo mówiła mi że ją nękają wierzyciele.
Tak na marginesie mówiąc prezeska wspólnoty podała ją do prokuratora. Sam już nie wiem czy nie lepiej spłacić za nią ten dług żeby miała spokój ale wiem że nie powinienem tego robić.

[Tomoe]

Problemem, Słodziku, może być to, że jeśli jesteście małżeństwem, a nie macie rozdzielności majatkowej, to w świetle prawa jesteś finansowo współodpowiedzialny za spłatę długów małżonki. No chyba że się jakoś przed tym zabezpieczyłeś.
Jeśli nie - sugeruję ci jak najszybszy kontakt z prawnikiem.