Forum Wolnych od Alkoholu

[smokooka]

Mamo Leonka, trzymam za Ciebie kciuki i za Twoje dzieciaczki kochane

[pietruszka]

Cieszę się. O siebie też zadbaj MamoLeonka

[mamaleonka]

Rozsypałam się znowu zupełnie .Nie potrafię się z tym pogodzić , bo jak pogodzić się z tym , że pisze do ojca dziecka , że jest chore , że znowu czeka nas wyjazd do szpitala a on nic.. zero reakcji . Żadnego zainteresowania. A dzien wcześniej napisał , że szansa na nas jest zawsze ale uważa , że nie na tym etapie naszego leczenia. Jak mam to rozumieć ? bo rozumiem to tak , ze znowu nas sobie odkłada na pózniej . A to póżniej trwa od poczatku ciąży . Dlaczego pokochałam alkoholika , człowieka który mnie skrzywdził i porzucił z dzieckiem jak bezpańskiego psa? A ja nadal czekam , ze może sie obudzi i zechce nas kochac. Kiedy patrze na to z dystansu ( a udaje mi sie tylko przez chwile) to mam ochotę sama sobie kulke strzelić , bo przecież tylko jakaś idiotka by tak postępowała jak ja a przeciez ja taka idiotką nie jestem. A za chwile znowu trwam w tym wszytskim wiernie , znowu przeżywam , znowu płacze. Byłam dziś u psychologa prywatnie , bo myślałam ,że sie zapłacze na śmierć. Żyje w jakiś mrzonka , fantazjach o człowieku którego tak naprawde nie ma i może nawet nigdy nie było . Mój były mąż mi dziś powiedział , żebym nie tamowała tego płaczu i płakała sobie po nim tyle ile potrzebuje płakać. Cholernie bałam się pustki po nim a przeciez ja w tej pustce jestem od roku . Ile jeszcze > kiedy to się skończy , kiedy zapomne> ?

[olga]

[Klara]

[smokooka]

Ja bardzo źle przeżyłam rozstanie z pierwszym mężem... długa historia.... bardzo dla mnie smutna i kiedyś niezwykle bolesna... W każdym razie dziś mogę Ci tylko powiedzieć, że dobrze jest ograniczyć kontakty do minimum, albo całkowicie z nich zrezygnować, a resztki nadziei spalić na stosie z jego zdjęć i wspomnień. A równocześnie z terapeutką pracować nad całym bólem jakiego doświadczasz, żeby jak najszybciej uwolnić się od iluzji. Ja zamiast terapii wybrałam tylko psychiatrę i z bólem zostałam na długie lata. Teraz wreszcie kończy się ten żal we mnie do pierwszego męża, ale dziś wiem że poszłabym na terapię, do psychiatry, do księdza i do fryzjera z kosmetyczką, byle tylko uchronić siebie od tamtych zmarnowanych lat...