Forum Wolnych od Alkoholu

[Bebetka]

Jestem już ponad dwa miesiące po terapii. Było wszystko do tej pory dobrze. Zero alkoholu w domu....tak jak sobie to zastrzegłam. Dzisiaj spotkało mnie znowu rozczarowanie. Mąż wrócił po paru piwach do domu....po czym zwiał dalej się dopić. Znam ten scenariusz juz od lat.
Najgorsze jest to, ze usłyszałam znowu parę przykrych rzeczy pod adresem mojego dalszego trzeźwienia......niestety nie pierwszy juz raz. Wiedziałam, ze nie wytrzyma dłuzej tej swojej abstynencji. Przepraszam, ze tak chaotycznie troche piszę, ale czuję to samo w głowie. Niby spodziewałam się tego, ale w głębi duszy liczyłam jednak, ze moze nie bedzie przychodził do domu pijany. Dobrze wie jak tego nie cierpiałam a teraz to juz szczególnie.
To tyle nie wiem co mam jeszcze napisać..... jest mi smutno

[Ate]

Jedyny pozytyw tej sytuacji to to, ze Ty dajesz sobie przeciez rade. Trzymaj sie tego, z calych sil Bebetko.

[Bebetka]

Tak Ate....bo bardzo chcę do tego stopnia chcę dalej trzeźwieć, ze jestem w stanie zrobic wszystko, nawet chyba poswięcić swoje małżeństwo. Tylko to takie stresujące.....odór alkoholu od Niego, te sytuacje, kłótnie itd :cry: to jest najtrudniejsze.

[Janioł]

dokładnie tak trzymaj się bo to jest najważniejsze , ma prawo pić i tego mu nie zabronisz a jeśli nie chce z tego zrezygnować dla waszego związku , to smutne

[Bebetka]

On już jak byłam na terapii wcale mi nie pomagał. W połowie mojego pobytu pokłócilismy sie przez telefon. Miał pretensje, ze zrobiłam sobie "wakacje"....wygadywał podobne rzeczy jak dziś, ze ma gdzieś moje trzeźwienie, ze Go to nie obchodzi.....i to ze teraz podporzadkowałam swoje zycie tylko temu a On chce zyc normalnie.
Wiecie jak mi było przykro na terapii, jak tak mówił......a tam wcale nie było lekko. Tyle wywlekania z siebie róznych okropieństw, przezywania tego na nowo całego swojego picia

[stiff]

Najważniejsze to zachować spokój...Poukładać sobie wszystko,aby i Tobie nie przyszło do głowy sięgnąć po lekarstwo na wszelkie zło...
Trzymaj się...

[Ate]

nie wiem co powiedziec bo zaden ze mnie znawca, ale kazdy czlowiek jest odrebna istota i odpowiedzialny tak naprawde jest tylko za siebie, chodzi mi o to ze sam dokonuje wyborow ( pomijam wyjatki czy kwestie dzieci, ale tez tylko do czasu osiagniecia przez nie doroslosci). Ty wyboru dokonalas, najlepszego z mozliwych, ponosisz tego konsekwencje, Twoj maz tez cos wybiera, i predzej czy pozniej poniesie tego konsekwencje, to kwestia czasu. To jest oczywiscie smutne, ze sie odwraca plecami , Ty idz do przodu, najwyzej to on zostanie w tyle. Takie zycie

[Janioł]

normalnie czyli z gorzałą ? Bebetko przykro mi że tak się dzieje w Twoim życiu ja miałem to szczęście że moja żona mimo że nie jest uzależniona nie pije dłużej ode mnie i zrobiła to dla mnie mimo że nie musiała ja poniekąd zrobiłem podobnie dla niej ww temacie palenia i dziś stoimy u progu rozstania , tak bywa wiem że to marne pocieszenie ale zadbaj o siebie , nawet kosztem związku

[Bebetka]

Dzisiaj w ogóle mam paskudny dzień.....chyba zapamietam ten dzień długo i do tego 13 piątek
Mąż mnie zawiódł na całej linii, pożegnałam sie tez z przyjacielem.....a wszystko w jedno popołudnie

[Nik@]

[Nik@]

a dlaczego z przyjacielem się rozstałaś?

[Wiedźma]

Ja miałam podobnie z moim byłym.
Ci, którzy pamiętają moje forumowe początki przypominają sobie też zapewne mój temat "Na beczce prochu".
Pisałam tam jak wyglądało moje życie trzeźwiejącej alkoholiczki pod jednym dachem z pijakiem,
ile samozaparcia mnie kosztowało, żeby nie wrócić do picia.
Mój mąż z zadowoleniem przyjął fakt, że przestałam pić,
ale już pozostałe zmiany w moim nowym sposobie na życie były dla niego nie do przyjęcia.
Jedyne, co udało mi się przeforsować, to usunięcie z domu 50-litrowego balona z winem,
który swoim bulgotaniem przypominał mi czasy, gdy wstawałam w nocy by się z niego napić.
Nie chciał słyszeć o terapii dla siebie, twierdził, że nie ma problemu, więc leczyć się nie musi.
A przestać pić nie zamierzał, bo - jak mówił - była to jego jedyna przyjemność w życiu.
Wymusiłam na nim obietnicę, że przynajmniej nie bedzie pił w domu,
ma domek na wsi i tam miał sobie jeździć gdy go najdzie.
No niestety, nie dotrzymywał tej obietnicy. Chlał w domu, w mojej obecności, zadręczając mnie pijackimi zachowaniami.
Potykałam się o butelki, o puszki po piwie. Cały dom był przesiąknięty smrodem,
a w tym wszystkim ja - świeżynka ledwie co po terapii
Po każdym jego występie byłam chora z objawami ciężkiego kaca.
Budziłam się w nocy i słyszałam bulgotanie balonu, którego przecież już nie było,
czułam zapach alkoholu nawet gdy w rzeczywistości nic nie śmierdziało...
A ja tak bardzo chciałam nie pić!
Po którymś kolejnym bardzo drastycznym razie nie wytrzymałam, odpaliłam miotłę
i odleciałam na zawsze, w ostatnich sandałach, by rozpocząć prawdziwe Nowe Życie.
I choć nie jest mi lekko, to dziś nie żałuję tego kroku...

To tak w skrócie, Beba, żebyś wiedziała, że wiem co czujesz

[stiff]

[Bebetka]

Cytat:

normalnie czyli z gorzałą ?

Niestety Andrzeju tak....ma problem z alkoholem też, chociaz twierdzi, ze nie. Ja jestem alkoholiczką i jednocześnie wspołuzależnioną.

[Beniamin]