Forum Wolnych od Alkoholu

[endriu]

(Mdr 11,22-12,2)
Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co spadła na ziemię. Nad wszystkim masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili. Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił. Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia! Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie. Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli.

Jestem, bo On tak chce
ks. Zbigniew Niemirski

Właściwie jak to jest, że istnieje wszechświat? Zaistniał jako przypadek? Jeśli to prawda, to skąd w ogóle jest materia i po co ona jest?

Co stało się, że ta bezcelowa materia tak się uporządkowała, że posiada tak zdumiewające w swej logice prawa i że u jej końca pojawił się człowiek? Do jakiej potęgi trzeba podnieść prawdopodobieństwo przypadku, na którego szczycie pojawiam się ja? To nie narcyzm, ale natarczywe pytanie o matematyczną sumę prawdopodobieństwa, które dało wygraną: oto jestem. By wygrać w Lotto, trzeba wskazać na konkretny milimetr na linii czternastu kilometrów. A jaki punkt trzeba wskazać na linii, która jest nieskończonością? A przecież trafiłem się jako wygrana, bo istnieję. Biblijny mędrzec, autor Księgi Mądrości, nie grał w Lotto.

Ale jakoś czuł ten dystans między swą ograniczonością i skończonością a nieograniczonością Boga: „Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej”. W tamtym klimacie widział poranną kroplę rosy jako coś, co nie tyle ważyło tak niewiele, ale jako coś, co wyparowywało tak szybko i nieodwołalnie, gdy poranek przechodził w skwarny dzień. Bóg autora Księgi Mądrości jawi się jako Ten, który powołuje do istnienia świat i który u końca swego dzieła gotuje miejsce dla człowieka, zapewniając mu pełne szczęście. On wie, że człowiek, korona Jego stworzeń, będzie istotą skłonną do grzechu i będzie buntował się przeciw temu miejscu pełnego szczęścia. Ale mimo to Pan Bóg nie zniechęca się. On „nieznacznie karze upadających i strofuje, przypominając, w czym grzeszą”.

I oto Ten nieskończony Bóg podejmuje dzieło totalnej naprawy zła, zbawienia obejmującego czyny ludzkich pokoleń, które były i które pojawiły się po krzyżowej śmierci Chrystusa. Biblijny mędrzec, co oczywiste, nie mówił o Chrystusie. Ale jego pouczenia właśnie w Nim znalazły swe spełnienie i wyjaśnienie, jak to jest, że wszechświat, tak znikomy w zestawieniu z nieskończonością Boga, ma tak wielkie znaczenie dla swego Pana. A więc jestem, bo tak chce Bóg i to On chce mnie mieć przy sobie w swoim królestwie. Jako istota materia jestem dziełem wielu sił, ale jako człowiek, istota duchowo-materialna, jestem niepowtarzalny, kochany przez nieskończonego Boga.

GN 44/2013

[eremita]

Jestem. I koniec kropka. Nie dlatego, że ja chcę, nie dlatego że chcieli tego rodzice, ludzkość, ziemia, wszechświat.
Jestem dlatego, ze wynika to z... matematyki. Teorii ewolucji, teorii kwarków, teorii powstania świata z osobliwości, teorii wieloświatów - to wszystko jest matematyką, a dokładniej przestrzeniami metrycznymi, które usystematyzował człowiek i jego inteligencja. Człowiek, który nieustannie próbuje odnaleźć prawidła w wielkim chaosie i punkt po puncie wygasza kolejne tajemnice, kolejne anioły, demony i bogów, które jak martwe piksele zaciemniają obraz świata.
Jestem człowiekiem w świecie, który widzę , pojmuję w postaci ograniczonej liczby impulsów docierających do mojego mózgu i widzącym niewielki fragment wszechrzeczy.
To tak jak pantofelek, widzący 1 mm2 świata i pojmujący go tylko dotykiem wyrostków twierdziłby, że świat się składa z niego i 1mm2, który został stworzony dla niego, by mógł go macać!
Jestem człowiekiem w świecie określonym przez mój mózg. Świat stwarzam sam sobie, więc i po części stwarzam sam siebie.
A jak będę już zbyt leniwy by pytać i szukać, wtedy wymyślę sobie boga...

[olga]

[staaw]

[eremita]

[staaw]

[eremita]

[eremita]

[staaw]

[eremita]

[staaw]

[olga]

[eremita]

[staaw]

[eremita]