Forum Wolnych od Alkoholu

yuraa

witaj Bodku.
historia podobna do mojej aczkolwiek inna trochę.
nie piję od grudnia 2002 i dobrze mi z tym

pterodaktyll

Jakie te nasze losy życiowe podobne. :szok:

ZbOlo

evita

yuraa

Bodzio cieszę się ze sie cieszysz przywitaniem.
co byś powiedział gdybym post z wczoraj w którym piszesz sporo o sobie wydzielił do działu alkoholizm jako nowy temat, Twój temat ??

bodek

ok. dobrze czy mam, jeśli można niech się nazywa; o Bodku ... trochę więcej.

yuraa

czy tytuł może być???

bodek

bomba

montreal

bodek

Święta, piękna sprawa jeśli są na trzeźwo. To są moje drugie trzeźwe święta Wielkiej Nocy, w zeszłym roku jeszcze nie potrafiłem się nimi cieszyć. Ja jechałem na poczuciu winy a reszta rodziny? żona ... dzieci ... chyba się obawiały że stary da ciała i wkońcu się nachleje :zalamka:

Dzisiaj jest inaczej, znacznie lepiej; bliscy nie mają obaw i wątpliwości ... no chyba że jakieś malutkie? :skromny:

jak to mówią; "nigdy nie mów nigdy"...
Biorę czynny udział w przygotowaniach ... nawet ucierałem serniczek :mniam:

czuję się świetnie

pogody ducha, pozdrawiam

evita

bodek

evita

bodek

ok, tylko podpowiedz jaki ma tytuł ten wątek? ( z wierszami)

PO CICHEJ ULICZCE….

Po cichej uliczce wielkiego miasta szedł sobie drobny staruszek, powłócząc nogami w jesienne popołudnie. Zeschłe liście przypominały mu każde przeszłe lato.
Przed sobą miał długą, samotną noc w oczekiwaniu na kolejny czerwiec.

Aż nagle w stercie liści w pobliżu sierocińca, mała kartka papieru zwabiła jego wzrok.
Zatrzymał się więc i podniósł ją trzęsącymi się dłońmi. Czytając dziecinne literki, starzec wybuchnął płaczem, bo słowa paliły jego wnętrze niczym piętno.

"Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł,
niech wie, że go kocham.
Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł,
niech wie, że go potrzebuję.
Nie mam nawet z kim zamienić słowa,
więc ten, kto to znajdzie,
niech wie, że go kocham!"

Oczy staruszka spoczęły na budynku sierocińca i dostrzegły małą dziewczynkę z nosem smętnie przyklejonym do szyby. I wiedział już, że wreszcie znalazł przyjaciółkę, więc pomachał do niej i posłał jej jasny uśmiech. Oboje wiedzieli też, że spędzą zimę razem, naśmiewając się z deszczu.

Naprawdę spędzili zimę, śmiejąc się z niepogody, rozmawiając przez płot i obsypując się drobnymi podarkami, które dla siebie zrobili. Staruszek rzeźbił dla niej przepiękne zabawki. Dziewczynka zaś rysowała mu obrazki, na których piękne panie spacerowały w słońcu i zieleni drzew, i oboje dużo się śmiali.

Lecz dnia pierwszego czerwca dziewczynka podbiegła do płotu, by pokazać starcowi swój nowy rysunek, a jego tam nie było. Przeczuwała jakoś, że on już nie wróci. Pobiegła więc do pokoju, wzięła kredki i papier i napisała...

"Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł,
niech wie, że go kocham.
Kimkolwiek jest ten, kto to znalazł,
niech wie, że go potrzebuję.
Nie mam nawet z kim zamienić słowa,
więc ten, kto to znajdzie,
niech wie, że go kocham!"

autor nieznany

A to jest tekst, który dostałem od jednego z przyjaciół :okok:

w trudnym dla mnie czasie ... dużo czasu musiało minąć nim zrozumiałem co jest zawarte w ty tekście i dlaczego właśnie ten tekst dostałem wtedy w tamtym czasie.

pozdrawiam