Forum Wolnych od Alkoholu

Urszula

Swoje uzależnienie uświadomiłam sobie bardzo niedawno. Zawsze wydawało mi się, że nad alkoholem w pełni panuję, że w każdej chwili mogę go odrzucić. Niestety, potrzebowałam solidnego kopa w tyłek, by zrozumieć, że to nie ja, to alkohol panuje nade mną.
I znienawidziłam sama siebie. Zrujnowałam nie tylko własne życie, ale nadzieje męża na poprawę naszej sytuacji finansowej, przyniosłam wstyd i jemu, i naszym dwóm dorosłym córkom. Nienawidzę się tak bardzo, że chciałabym przestać żyć...
Ale samobójstwo nie jest rozwiązaniem. Przyniosłoby tylko jeszcze więcej cierpienia moim bliskim. Postanowiłam więc zawalczyć o siebie i skończyć z nałogiem raz na zawsze.
Najgorsze jednak jest to, że czując tak wielkie obrzydzenie do siebie i żyjąc w ogromnym poczuciu winy, mam ochotę sięgnąć po kieliszek, żeby choć na chwilę zapomnieć i podnieść sobie nastrój.
Mam nadzieję, że tego nie zrobię. Wytrzymałam już tydzień potężnego "doła" psychicznego bez odrobiny alkoholu, może uda mi się jakoś na trzeźwo pozbierać...

evita

Cytat:

Wytrzymałam już tydzień potężnego "doła" psychicznego bez odrobiny alkoholu, może uda mi się jakoś na trzeźwo pozbierać...

Witaj Urszulo

myślę, że sama nie dasz sobie rady z tym trzeźwieniem

pewnie zaraz wskoczą tu nasi trzeźwi alko i poradzą ci gdzie i jak sobie pomóc

i uśmiechnij się troszkę bo takie "nienawidzenie" siebie to raczej kiepski pomysł a jak się postarasz to i dla ciebie zaświeci słońce :pocieszacz:

Wiedźma

Cześć Urszula.
Może Cie to zdziwi, że wielu alkoholików w podobny sposób jak Ty przeżywa początki trzeźwienia.
Poczucie winy, wyrzuty sumienia, wstyd i niskie poczucie własnej wartości to klasyka!
Nie znam alkoholika, który by tego wszystkiego nie doświadczał.
Na pocieszenie powiem Ci, że to minie w miarę upływającego na trzeźwo czasu.
Najlepiej by było, gdybyś pomogła w tym sobie uczestnicząc w terapii,
bo bez niej jest bardzo prawdopodobne, że będziesz piła nadal.
Wielu alkoholikom dobrze robią spotkania AA, może byś spróbowała?
Mi pomogła terapia, dzięki niej nie piję już ponad 4 lata.

Klara

Witaj Urszulo!

Dasz radę! Przestaniesz myśleć o alkoholu, powoli rodzina zacznie Ci ufać i zostaniesz bohaterką, która sobie poradziła. ZOBACZYSZ!

stiff

Bebetka

Cześć Ula

yuraa

witaj Urszulo.

Urszula

Dzięki, Evito, za szybką reakcję i słowa otuchy!
Próbuję się właśnie uśmiechnąć. Marnie mi idzie... Ale za to po raz pierwszy od siedmiu dni w moich oczach pojawiły się łzy. To chyba dobrze? Moja Babcia mawiała, że płacz ulgę przynosi, a ja od tygodnia próbowałam się rozpłakać i... nici z tego.
Coś się we mnie tak zamknęło, zahamowało, zapiekło ze wstydu, z żalu za tym, co utraciłam z własnej winy, że nawet porządnie wyryczeć się nie potrafiłam.
Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że sama z trzeźwieniem sobie nie poradzę. Dlatego m.in. jestem na tym forum.
Zdążyłam się też zorientować w lokalizacji polskojęzycznych (mieszkam w Chicago) poradni odwykowych i grup AA.
Ale chyba bardziej od pomocy specjalistów od leczenia uzależnień potrzebuję teraz wsparcia życzliwych osób.
I to w jak największej ilości!

Wiedźma

Jacek

cześć Ulka

beata

Witam Cię i ja.Cieszę się,że jesteś.

Klara

Ilekroć mam bezpośredni kontakt z kimś z drugiej półkuli, zachwycam się internetem, jako najwspanialszym wynalazkiem wszechczasów

Urszula

Boże, Ludzie!!! Jak to cudownie, że tutaj jesteście!
I że chcecie pomóc takiemu odpadkowi jak ja.

Kulfon

Witam

Cytat:

Najgorsze jednak jest to, że czując tak wielkie obrzydzenie do siebie i żyjąc w ogromnym poczuciu winy, mam ochotę sięgnąć po kieliszek, żeby choć na chwilę zapomnieć i podnieść sobie nastrój.

i co to zmieni ...
Najwazniejsze to wyjsc z tej cholernej betoniarki chorych uczuc i "lekarstwa" (depresja-alkohol, alkohol-depresja) a potem uczyc sie do niej nie wpadac.

Na poczatku pozytywny nastroj mozesz wspomagac witaminkami i microelementami, grunt to nie regulowac uczuc psychotrpami.
Wierz mi idzie zyc normalnie

chociaz nie jest latwo

Pozdrawiam sredecznie

Kulfon