Forum Wolnych od Alkoholu

[Poziomka :)]

Chciałabym opisać swoją historię i prosić o rady

Mam 23 lat, od ponad 5 lat jestem z związku z kimś kto ma problem z alkoholem.
Na początku byłam młoda, głupia nie zdawałam sobie sprawy że zbyt częste upijanie się chłopaka to nie tylko zabawa. Od samego początku związku alkohol odgrywał znaczną rolę w naszym związku, wyjścia do pubu kończące się upiciem chłopaka, odwoływanie spotkania za 15 minut przed z powodu wyjścia z kolegami itd Myślałam że to zwykłe wyskoki, wtedy 20-latka. Dziś ma 26 lat i popijanie przerodziło w problem. Pierwsze sygnały, które mnie niepokoiły to było notoryczne jeżdżenie na piwko lub dwa po pracy kolegami, nieważne czy praca kończyła się o 6 rano, 14 czy 22.Napierałam, kłóciłam się aby to się skończyły i owszem teraz nie jeździ na piwka po pracy, nie pije 2-3 tygodnie nic, ale nadchodzi dzień i idzie na 3-4 dni, wyłącza telefon, przestaje chodzić do pracy i wiedzieć cokolwiek o Bożym świecie. A drugim sygnałem był wypadek, które uległ pod wpływem alkoholu, który nic go nie nauczył i nawet w czasie dochodzenia do zdrowia zaczął już popijać. Kiedy problem zaczął narastać jakieś 2 lata temu, zaczęłam mówić o terapii, godził się na nią na kacu, ale gdy dochodził do siebie nie chciał na iść. Zaczął się temat wszywki, nie będąc za bardzo zorientowana że to na nic, napierałam aby tak zrobił i zaszył się. Był spokój, ale po ok 8 miesiącach zaczął szukać informacji o tym kiedy wszywka przestanie działać itd, co dało mi do zrozumienia że zaraz się zacznie i nie myliłam się najpierw delikatne picie, żeby wyczuć sytuację, potem już na ostro. Trwało to kolejny rok, kiedy już po kolejnym wypadzie sam zobaczył że spada na dno i że chcę skończyć ten związek zaczął chodzić do terapeutki. Niby coś zaczynał rozumieć, ale to ciągle mało. Na terapię chodzi ok 3-4 miesiące i w tym czasie miał 2 zaciągi, po ostatnim poszedł do psychiatry po tabletki, które miał brać gdy będzie nachodzić ochota, oczywiście kiedy przychodziła ochota za późno było, bo dziś zrobił jak zawsze wyszedł, nie odbierał telefonu i wypił 2 piwa, będąc dumnym z siebie, że na dwóch zaprzestał. Uważam że po raz kolejny przegrał walkę z chorobą i oszukał sam siebie. Dodam, że terapia zaczęła dawać jakieś pozytywne strony, zaczął rozumieć że musi teraz doprowadzić swój umysł do porządku, że do tego potrzeba całkowitej abstynencji. Przetrwaliśmy wczasy nad morzem, wśród setek pijących wczasowiczów i 6 dni po powrocie pękł po raz kolejny. A ja postanowiłam sobie, ze jeśli teraz naprawdę nie zobaczę że leczy się, że są szanse na normalne życie to zakończymy ten związek. Nie ufam mu, przez co żyję w ciągłym stresie, czy dziś się napije Wiem z góry co mi doradzicie, że mam uciekać i nie oglądać się, ale wiem też że to nie jest takie łatwe, bo podejmowałam już próby, wiem że jak większość pijących jest świetnym człowiekiem, chłopakiem, przyjacielem- gdy nie pije, ale niestety przychodzi czas, kiedy to alkohol zaczyna nim kierować i wygrywa ze mną
Może to głupie pytanie, ale czy to że wypił tylko 2 piwa, a nie zaciągnął ma jakieś znaczenie?

[pterodaktyll]

[Kulfon]

[Jacek]

[Poziomka :)]

Dzięki na szybkie rady
Przestaje już wierzyć, że skończy całkowicie z piciem i mam ochotę powiedzieć mu, żeby zaprzestał leczenia, niech już nie oszukuje siebie, mnie, rodziców, skoro jego pijacki umysł tak domaga się alkoholu to nich mu go dostarcza częściej niż raz w miesiącu przez 3-4 dni. Po co walczyć tak ze sobą na wczasach, a mięknąć po powrocie do domu? Po co mamy unikać spotkań towarzyskich gdzie jest alkohol, lepiej bawić się z innymi.... I zobaczę może jak na to zareaguje, na pewno się zdziwi bo zawsze zabraniałam pić, a tu nagle będę nakłaniać...hehe

Bo to takie zakłamane, robić z siebie wielce abstynenta, nie wypić nawet piwa na grillu czy nad morzem, a potem chlać 3-4 dni. Mam takie wrażenie że tylko alkoholik potrafi tyle wytrzymać bez alkoholu mimo wszystko, po to żeby później zaciągnąć.

[pterodaktyll]

[beata]

[Klara]

[Jacek]

[yuraa]

wkleje tu link do artykułu, warto przeczytać Poziomko
http://archiwum.polityka....zon,361115.html

[Poziomka :)]

Macie rację niestety.... żyję jego życiem, zrozumiałam to czytając Wasze tematy na tym forum. Próbowałam go pilnować, kontrolować jak tylko się dało, ale i tak wymykał się spod kontroli jak chciał się napić, teraz to zrozumiałam że jeśli będzie chciał to zawsze znajdzie okazję. Zauważyłam że dostosowuje swoje zajęcia pod jego, umawiam się ze znajomymi tylko jak on jest w pracy lub ma jakieś zajęcie, byleby tylko nie nudził się sam w domu i poszedł do kolegów wszystko kręciło się wokół jego życia i picia.

Nie pamięta kto napisał tu, że tęskni za wolnością, którą miała gdy mąż pił. I ja nieraz łapię się na tym, że kiedy nie pije 3 tygodnie, to zaczynam myśleć że zmęczona jestem tym ciągłym kontrolowaniem i jedyny spokój czuję, kiedy on ma zaciąg, robię wtedy co chcę, nie dopasowuje się do nikogo, wiem że nie mam po co dzwonić, bo i tak nie odbierze. Smutne te, to potrafię żyć swoim życiem, tylko wtedy kiedy on pije

[pterodaktyll]

[Poziomka :)]

A czy to że jest młody, nie pije jakoś bardzo długo, daje mu większe szanse na poradzenie sobie z nałogiem niż komuś kto pije 10, 15 czy 20 lat intensywnie już?

[pterodaktyll]

[Wiedźma]