Forum Wolnych od Alkoholu

[Żeglarz]

A teraz moi drodzy odrobina HORRORU

Który pewnie większość z nas, albo wszyscy znamy, bo w nim uczestniczymy każdego dnia, chociaż nie dokońca zdajemy sobie z tego sprawę. Owszem czujemy, że coś jest nie tak, nierzadko cierpnie nam skóra na karku, albo włosy stają na głowie, ale nie dokońca wiemy dlaczego? Opadamy z sił, stajemy się smutni, tracimy wiarę w siebie, w skrajnych przypadkach odechciewa nam się żyć. A kiedyś przecież byliśmy radosnymi, pełnymi życia ludźmi z głowami pełnymi planów na przyszłość! Co się stało? Skąd ta zmiana? Niektórych ludzi się boimy, wobec innych znowu mamy wyrzuty sumienia związane z naszą niedoskonałością, a z jeszcze innymi robimy głupie rzeczy, których potem się wstydzimy.
Jeżeli tak jest to znaczy, że bierzemy udział w HORRORZE! Bierzemy udział w makabrycznym spektaklu do którego zostaliśmy wciągnięci bez naszej zgody! Reżyserami i głównymi bohaterami są WAMPIRY, a my jesteśmy ich ofiarami, jeszcze raz podkreślam - bez naszej zgody!

Tak, są to wampiry emocjonalne. Można by je też nazwać pasożytami. Bo manipulując nami czerpią z nas siły, żeby zaspokoić swoje niezaspokajalne potrzeby emocjonalne.

Poniżej przytoczę trochę cytatów ze wspaniałej książki Alberta Bernsteina pt "Emocjonalne wampiry". Książka ta jest dla mnie odkryciem roku. Jak pisałem w poście powitalnym przechodziłem terapię osoby współuzależnionej. Sporo się tam o sobie dowiedziałem, nauczyłem się rozpoznawać swoje emocje oraz poznałem swoje czułe miejsca. Ale dopiero lektura tej książki do końca mnie "uleczyła". W niej odnalazłem opis wszystkich zachowań, które wpływały na mnie destrukcyjnie, które robiły ze mnie "niewolnika" osób stosujących je. Pokazane są również motywacje "wampirów" oraz opisane są metody radzenia sobie z tego typu osobami oraz ich zachowaniami.
Po przeczytaniu tej książki zobaczyłem swój spektakl, w którym biorę udział, oraz wszystkich jego aktorów. Naprawdę olśniewające przeżycie tak stanąć w prawdzie! W tej chwili mogę brać udział w spektaklu, ale na warunkach na które sam się zgodzę. Nauczyłem się odczytywać wszystkie manipulacje oraz dostrzegać u ludzi zachowania destrukcyjne i nie poddawać się im. Odzyskałem pewność siebie i energię, którą miałem 20 lat temu.

Ale się chwalę, aż mi głupio

No dobra, przejdźmy do konkretów:

"Wampiry emocjonalne to ludzie, którzy mają cechy charakterystyczne tego, co psychologowie określają mianem zaburzenia osobowości."

"Kiedy ludzie doprowadzają do szału samych siebie, to mamy do czynienia z neurozami i psychozami; kiedy zaś doprowadzają do szału innych chodzi o zaburzenia osobowości"

"Kryteria diagnostyczne charakteryzują wzorce myślenia i zachowań w jedenastu róznych typach zaburzeń osobowości. Weźmiemy pod uwagę pięć z nich, co do których istnieje największe prawdopodobieństwo, ze sprawiają nam kłopoty w codziennym życiu. Są to zaburzenia: aspołeczne, histrioniczne, narcystyczne, obsesyjno-kompulsywne i paranoiczne. Każdy z tych typów, chociaż jest patologiczny i wyczerpujący dla otoczenia, ma takze cechy, które ludzie uważają za bardzo pociągające"

"Wampiry emocjonalne widzą świat inaczej niż pozostali ludzie. Ich postrzeganie jest zniakształcone przez pragnienie realizowania nieprzemyślanych i niemożliwych do osiągnięcia celów. Takie osoby oczekują od wszystkich poświęcania im całkowitej i wyłącznej uwagi. Oczekują doskonałej miłości, która nie żąda niczego w zamian. Chcą życia wypełnionego radością i emocjami. Chcą także mieć kogoś, kto zajmowałby się wszystkim, co jest trudne albo nudne. Wampiry wyglądaja jak dorosli ludzie , ale w środku nadal są małymi dziećmi."

"Wampiry emocjonalne ogromnie się boją powszechnych "dorosłych" zachowań i stanów, w tym nudy, niepewności, odpowiedzialności oraz konieczności dawania, a nie tylko wyłącznie brania."

"Każdym wampirem żądzi określona, świadcząca o niedojrzałości i niemożliwa do zaspokojenia potrzeba, która jest dla niego najwazniejsza na świecie."

"Wampiry aspołeczne są uzależnione od uczucia podekscytowania. Nie zwracają uwagi na zasady społecznego współżycia. Takie wampiry uwielbiają przyjęcia. Kochaja także seks, narkotyki i rock and rolla oraz wszystkie inne pobudzające rzeczy. Nienawidzą nudy. Wszystko czego chcą od życia to miło spędzony czas, troche zajęć i natychmiastowe zaspokajanie każdego pragnienia. To co aspołeczne wampiry robiły w przeszłości, najwięcej mówi o tym, co będą robić w przyszłości."

"Wampiry histrioniczne żyją po to, żeby zdobywać popularność i aprobatę. Ich specjalność to dobra prezencja. Histrioniczny znaczy "teatralny". Wszystko, co widzimy, to zapewne tylko przedstawienie, a z pewnością nie to, co naprawdę nas czeka. Są przekonani, że nigdy nie robią niczego niewłaściwego. Są po prostu miłymi ludźmi, którzy chcą tylko pomóc. Jeżeli poddamy to w wątpliwość zapewne będziemy cierpieć. To zadziwiające jak bardzo potrafią nam zaszkodzić mili ludzie."

"Tym czego chca narcystyczne wampiry, jest życie w iluzji, że są najsprytniejsze, najbardziej utalentowane i pod kazdym wzgledem należą do najlepszych na świecie. Nie tyle myślą o sobie, że są lepsze od innych, ile w ogóle nie myśla o innych ludziach."

"Wampiry obsesyjno-kompulsywne sa uzaleznione od poczucia bezpieczeństwa, które, jak wierzą, mogą osiągnąć poprzez skrupulatne poświęcanie uwagi szczegółom i absolutną kontrolę nad wszystkim." "Krzywdzenie innych nie sprawia im przyjemności, ale będą nas ranić, jeżeli nasze działania odbiorą im poczucie kontroli."

"Wampiry paranoiczne żyją zgodnie z konkretnymi zasadami, które ich zdaniem zostały wyryte w kamieniu. Oczekują od wszystkich, że oni również będą kierować się tymi zasadami. Przez cały czas rozglądają się za dowodami odstępstw, które zazwyczaj znajdują. Takie wampiry zaglądają pod podszewkę wszystkich rzeczy, poszukując głębszych znaczeń i ukrytych szczegółów. Potocznie paranoja oznacza myślenie, że inni chcą nas dopaść."

"Emocjonalne wampiry nie są złe z natury, jednak niedojrzałość pozwala im na działanie bez zastanawiania się, czy ich czyny sa dobre czy złe. Wampiry patrzą na innych ludzi jako na potencjalne żródło tego, czego akurat potrzebują, a nie jak na odrębne ludzkie istoty mające własne potrzeby i uczucia. Ich wypaczony odbiór świata nie tyle jest złem, ile bramą, przez którą zło może łatwo wchodzić."

"Celem tej ksiązki jest nauczenie się, w jaki sposób dostrzegać wampiry w swoim życiu, i dostarczenie kilku pomysłów, co robić, kiedy stwierdzimy, ze atakuja nas moce ciemności."

"Zrozumienie niedojrzałości wampirów jest naszą najpotężniejszą bronią. Wiele spośród ich oburzających działań byłoby absolutnie sensownych, gdyby podejmował je dwulatek. Wampiry są dwulatkami, przynajmniej wtedy kiedy działają."

" Najskuteczniejsze strategie postepowania z wampirami są dokładnie takie same jak te, których użylibyśmy radząc sobie z dziećmi: ustalanie granic, omawianie różnych wariantów postępowania w sytuacjach kryzysowych, konsekwencja, ograniczanie wykładów do niezbednego minimum, nagradzanie dobrych zachowań i ignorowanie złych oraz, od czasu do czasu, wykluczanie ich z gry."

Jak działają wampiry?

"Moje potrzeby są ważniejsze od twoich. Wampiry działają z takim samym egoizmem jak drapieżniki i młodsze dzieci. Bez wzgledu na to, co mówią, większościa ich poczynań raczej kierują chwilowe potrzeby niz jakiekolwiek moralne czy filozoficzne zasady."

"Zasady dotyczą innych ludzi, ale nie mnie. Profesjonalny termin określający taką postawę to "uprzywilejowanie" i jest to jedna spośród tych cech wampirów emocjonalnych, które najbardziej doprowadzają nas do rozpaczy."

"To nie jest moja wina, nigdy. Wampiry nigdy nie przyjmują odpowiedzialności za swoje postępowanie, a już na pewno nie wtedy, kiedy prowadzi to do negatywnych konsekwencji."

"Chcę tego teraz. Wampiry nie czekają. Jezeli wejdziemy im w drogę, albo spróbujemy opóźnić otzrymanie nagrody, rzucą się na nas, tracąc panowanie nad sobą i warcząc."

"Jeśli nie dostaję tego, czego chcę, wybucham złością. Kiedy coś nie idzie po ich myśli, potrafią przysporzyć wielu kłopotów ludziom, którzy im odmawiają. Jak zobaczymy w dalszych rozdziałach, kazdy typ wampira manipuluje ludźmi poprzez inny spoób wyrażania emocji."

"Wampiry polują na ludzi.
Wampiry emocjonalne wykorzystują nas do spełniania swoich zachcianek. Nie maja żadnych skrupułów związanych z tym, że zaspokojenie ich nienasyconych pragnień wymaga naszego wysiłku, pieniędzy, naszej miłości, uwagi, podziwu, naszego ciała albo duszy. Chcą czegoś i nie martwią się jak my sie z tym czujemy."

Powyżej wypisałem ze wstępu do książki jakie są wampiry, dlaczego takie są i co robią.

W książce opisany jest dokładnie każdy typ wampira z przykładami. Jakich metod używa, żeby zaspokoić swoje potrzeby i w jaki sposób się przed nim obronić. Zawsze najskuteczniejszą metodą jest ucieczka, ale nie zawsze jest ona możliwa.


To jest chyba najdłuższy post na forum Nie wiem, czy mederator go przepuści

[Flandria]

czytałam tę książkę
to (dla mnie) najważniejsze kwestie. Pozwoliły mi spojrzeć na wampiry wokół mnie z większym dystansem:

[Klara]

Czyżbyśmy wszyscy byli wampirami?
Przepraszam Cię Żeglarzu, że tak to odebrałam, ale gdy przeglądam Encyklopedię zdrowia, obserwuję u siebie symptomy większości opisanych tam chorób
Gdy czytam o wampirach i o ich potrzebach, wiele z nich dostrzegam u siebie.

[Flandria]

[Wiedźma]

No to ja też chyba jestem wampir
Ale i w moim otoczeniu też by się paru znalazło...
Prawdę mówiąc miałam dotychczas bardzo zawężone a jednocześnie uogólnione pojęcie wampira emocjonalnego -
dla mnie to osoba żywiąca się moimi emocjami, które sama swoimi manipulacjami wywołuje.
Tymczasem okazuje się, że temat jest bardziej złożony...

No a jak się ma ów wampiryzm do twojej historii, Żeglarzu?
Czy Twoja żona jest takim wampirem?

[Żeglarz]

[quote="Klara"]Czyżbyśmy wszyscy byli wampirami?

Rozumiem takie spostrzeżenia, ale jest na to wytłumaczenie.
Autor mówi, że trzeba pamiętać o dwóch zasadach. Pierwsza brzmi " w każdym człowieku znajda się cechy i zachowania opisane w tej książce", a druga, że "nikt nie posiada wszystkich cech wampirycznych".
Opisuje też jedną z metod identyfikacji wampirów. Tak jak wampir książkowy, czy filmowy nie widzi siebie w lustrze, tak wampir emocjonalny nie dostrzega tego problemu w sobie. Jeżeli więc dostrzegamy w naszych zachowaniach, czy też w potrzebach emocjonalnych te opisane w książce jest to najlepszy dowód, że wampirami nie jesteśmy. Co jednak wcale nie oznacza, że nie możemy zachowywać sie jak wampiry. Ale mamy zdolność samooceny i kierowania własnymi zachowaniami.
Autor opisuje też bardzo konkretnie jak radzić sobie z tymi trudnościami w sobie. I to może być bardzo cenne dla wszystkich na tym forum, bo wiemy jak emocje wodzą nas na manowce.

[Żeglarz]

[Flandria]

[Wiedźma]

[pietruszka]

[Żeglarz]

[pietruszka]

Żeglarzu, a jak Teraz wygląda Twoje życie?

[Małgoś]

[Żeglarz]

[Żeglarz]