Forum Wolnych od Alkoholu

[Maciejka]

Liczą się czyny nie słowa. Gadać to można dużo...
Daje rady pić to da rady iść po pomoc, wie gdzie jej szukać.

[esaneta]

EASY, walcz o siebie i o córkę. Z własnego (niejednokrotnie bolesnego) doświadczenia powiem Ci, że to jedyna walka, z której możesz wyjść win-win.

[Kami]

EASY, przestań się bać a wtedy poukłada się wszystko.
To co was łączy jest chore.
To nie jest miłośc jedynie strach co będzie dalej, strach przed nieznanym?
Jeśli natomiast (bo mogę się mylić) jest to ogromne uczucie, które was łączy to żadna terapia, żaden detoks ani trzeżwośc żony tego nie zniszczy.
Ty zajmij się sobą i daj jej pole do działania, nie powinieneś a na pewno nie powinna w tym wszystkim uczestniczyć wasza córka.
Mądrzę się?! Pewnie tak, łatwo powiedzieć ?! Teraz już tak

Tutaj ponad 10 lat temu zmieniłam moje życie, tłukłam się trochę po rozstaniu, nie było łatwo, ale się da poukładać życie po raz kolejny, tak by nie żyć z cegłą na piersi.

[EASY]

@Kami
Przyznam , próbuję jej pomóc ( zdalnie "rozmawiamy , sms) mimo że serce rwie by pojechać do niej .B !!!Z racji pracy to żaden problem ot kilka minut i jestem. Ona próbuje starych metod manipulacji , ale już nie działają .
Dlaczego ? Bo zrozumiałem ,że moje poprzednie działania też nie działały. Jak piła , tak pije .
Teraz w mniej komfortowych warunkach niż w domu , bo na ROD ( ale domek letni, więc nie za ciepło i zaraz bez wody)
Nie zamierzam jej pomagać , nawet po terapii jakoś nie wyobrażam sobie powrotu.
Na spokojnie ( o co trudno przy tylu emocjach, które się kotłują ) nie widzę z nią przyszłości. Faktycznie dochodzę do wniosku ,że współuzależnienie i uzależnienie od niej piętnem się na mnie odciska .
Jak czytam posty na FB o zdradzie ( wiecie jak działają algorytmy - polubisz i masz wysyp w temacie) , też dochodzę do wniosku - żadnej przyszłości. Z takim cieniem nie da rady .Zbyt wiele ŚWIADOMIE zrobionego zła .
Masz rację - to był toksyczny związek, nie chcę powrotu, tylko na dziś nie rozumiem ceny , którą płacę. Przed samym sobą zaprzeczam , że to koniec .By nie przyznać się do porażki ?
Nie wiem, ale powoli zaczynam sobie zdawać sprawę , że takie podejście wstrzymuje pójście dalej.
Baję się ? Chyba nie , bardziej odbieram to jako zmęczenie .
Chyba muszę pobyć z tym sam .Ale.............pamietając o córce .
Ale ogromnie dzięki za takie spojrzenie na sprawę

[Kami]

[EASY]

Update
Nadal skomplikowane .mógłbym tutaj pisać cały opis tego co się wydarzyło w ostatnim czasie ..........
Ale nadal było by ...........skomplikowane
Dlatego krótko
Od tygodnia żona w domu !!!
Tak , to ja powiedziałem "dość tego cierpienia " i .....nie żałuję i nie mam zamiaru !!!
Inny człowiek ( po bardzo ciężkich przejściach) i inny ja i córka ( pokazała dojrzałość)
Zaczynamy inne nowe życie po nauczce .
Góra wyzwań przed nami , starych problemów i nowych sytuacji .ale powoli się z nimi rozprawiamy.
Ale razem, spokojniejsi z wiarą , nadzieją i miłością .
@Kami - jest ogromne uczucie u nas obojga
Świadomi błędów , po wielu wyjaśnieniach i rozmowach ( dalej proces trwa ) idziemy dalej wspólnie do przodu

Terapia ? Tak Ośrodek- czeka miejsce , kwestia uporania się przez nas z innymi sprawami ( piekielnie trudna otwarta rana na nodze do wyleczenia - numer jeden tematów )

[jal]

[Klara]

Witam Ciebie Easy
Do tej pory się nie odzywałam, ale czytałam uważnie to, co piszesz, a w jednym z postów padły takie słowa:

[EASY]

@Klara
Niekoniecznie tak że złe chwile to ciągi, a radosne - "bo nie pije ".
Doświadczyliśmy też i razem , w zgodzie , mając siebie i wzajemne wsparcie wiele mrocznych chwil.
A choćby śmierć mojej matki, kłopoty ze zdrowiem córki i moim . Była wtedy przy mnie .
Teraz to inny człowiek .
Ostatni tydzień ja odbieram jak po terapii. Ona też ma wrażenie że przemiana ( spowodowana sytuacją w jakiej się znalazła ) to efekt ciężkich chwil , jakich doświadczyła i zrozumienia, co naprawdę porzuciła .Przepraszam ,ale nie będę się rozpisywał o kłopotach w jakie się "wpakowała".
Grunt ,że powoli co może "odkręca ", dodam ,że sama .Jedynie doradzając w tym uczestniczę .
A była i jest fantastyczną osobą , bo taką ją widzę dla mnie - bezwarunkowo !!!

[Klara]

Oczywiście życzę Wam obojgu, żeby ostatnie doświadczenia Twojej żony były dla niej momentem zwrotnym i żeby zaczęła wychodzić na prostą

Moje bardzo przykre doświadczenia w tym względzie, każą mi przestrzec Cię przed nadmiernym optymizmem, bo z tej różowej chmurki łatwo jest spaść i boleśnie się potłuc.
Wyciągnąłeś wnioski z ostatniego bolesnego upadku z owej chmurki?

W naszym (współuzależnieniowym) środowisku funkcjonuje powiedzenie: mniej oczekiwań = mniej rozczarowań.
Warto się tego trzymać.

[EASY]

[Maciejka]

Wiesz sama świadomość że potrzebuje pomocy to ciut za mało , jeszcze potrzebna gotowość i otwartość i odwaga i pokora żeby te pomoc przyjąć.
Trzymaj się.

[pietruszka]

Cześć Easy. A jak tam teraz Twoja terapia?
Myśmy(ja i Pietruch) zaczęliśmy równolegle nasze zdrowienie, każde zajęło się swoją drogą.
Inaczej by pewnie "nas" nie było. A tak 20 lat zleciało...
Trzymam kciuki...

[EASY]