Forum Wolnych od Alkoholu

rufio

Nie nie mogliśmy i kropka temu zapobiec - to co pisze olainska jest zrzucaniem winy na innych nieznanych - najlepszy sposób aby poczuc sie rozgrzeszonym - było napisane ze zona odchodzi nie chce gadac i takie tam inne podobne ( zainteresowanych odsyłam do tematu Norberta ) a to ze nie dostał ciepłego slowa czy tez przytulanki - to NIE NASZA SPRAWA My nie jestesmy od przytulania kazdego zagubionego - wszedł zapytał - dostał mnóstwo odpowiedzi i podpowiedzi - ale cholera kopów to ja tam nie widziałem - dla mnie ten temat jest zamkniety niech najblizsza rodzina przyjrzy się w lustrze czy aby na pewno zrobiła wszystko co mogła a przede wszystkim czy chciała ? Szukanie winnych - Kowal zawinił a Cygana powiesili " prsk .

Nik@

Agusia 31

beata

Wiedźma

Ani rodzina, ani znajomi ani forum - nikt nie jest winien śmierci alkoholika.
Winna jest jego śmiertelna choroba i co najwyżej on sam, skoro dokonywał takich a nie innych wyborów.
Nie ma co się przepychać i szukać winy w sobie czy innych.
To był dorosły facet i nikt nie miał obowiązku prowadzić go za rękę.

Tomek

1. pomiędzy ostatnim wpisem Norberta, a informacją o śmierci mineły 2 miesiące, w czasie, których mogło zdarzyć się pięć tysięcy rzeczy, pięć tysięcy rzeczy mogących wpłynąć na życie i miliony zdarzeń mogących wpłynąć na ludzi mających z Nim związek.
2. nie włanczałem się do wątku, ale
obserwowałem go bardzo uważnie, to co wszyscy pisali było ratowaniem człowieka, który się szamotał, wszyscy chcieli mu pomóc, bez względu na treść postów,
3. tak naprawdę nic nikomu nie wiadomo o szczegółach ewentualnej śmierci, o jej okolicznościach.
4. Jeśli ktokolwiek podejmie decyzję samobójczą (nie taką w celu ukarania innych,czy pod publiczkę w celu zaistnienia, ale decyzję o własnej śmierci) to tak naprawdę baaaardzo trudno jest odszukać w tym człowieku, w jego pamięci coś co odwiedzie go od tej decyzji, naprawdę trudno...
jest to rzecz granicząca z cudem
5. cóż jest jeszcze coś takiego jak uznanie swojej bezsilności nie tylko wobec własnego uzależnienia czy bezsilności wobec uzależnienia osób bliskich, ale wogle globalne uznanie bezsilności wobec zdarzeń i zjawisk nas otaczajacych, i tej besilności nie należy mylić z bezradnością i brakiem wyobraźni, bo wszyscy, którzy mu chcieli pomóc robili to i jedynie co pozostało to uznać w sobie właśnie bezsilność wobec tego co się stało (choc tak do końca nie wiemy co sie zdarzyło)