Forum Wolnych od Alkoholu

[yul-ya]

Tak nazwałam ten wątek, bo właśnie wpisując w google hasło „uzależnienie od miłości” pokazał mi się link do tego forum
Cóż – oto JA – córka alkoholika, kiedyś niewidzialne dziecko, teraz z wielką dziurą w swojej psychice wynikającą z głodu miłości, niemożliwą do zasypania i pchającą mnie w destrukcyjne związki i destrukcyjne zachowania. Od momentu, gdy skończyłam 17 lat (teraz mam 46) i wpadłam w ramiona pierwszego mężczyzny - od tego momentu to właśnie „kochający” mężczyzna stał się dla mnie lekiem na smutek, lęk, niepokój, nudę, dręczące mnie poczucie winy i krzywdy. Innych sposobów nie znałam i wciąż niestety skutecznych nie znam. No jeszcze alkohol – krótkotrwały polepszacz nastroju (moje myśli to: „najprzyjemniejsza chwila dnia, to ta, kiedy otworzę wieczorne piwo”, „całe szczęście, że nie jestem alkoholiczką, przynajmniej nie muszę sobie tego odmawiać” – chore, co?)
8 lat byłam mężatką, myślę, że szczęśliwą. Mój mąż zginął tragicznie 13 lat temu. Od tego czasu tylko toksyczne znajomości, rozpaczliwe szukanie kogoś – albo socjopata i alkoholik, albo całkowicie nieprzystosowany do życia miłośnik marihuany. No i na koniec – chcę być szczera, choć chętnie skłamałabym w tej kwestii – mężczyzna żonaty. To właśnie od niego nie mogę się uwolnić choć teoretycznie coś, co można nazwać fizycznym romansem zostało zakończone 2 lata temu. On jest moim sposobem na przeżycie „haju”, na nudę, na przeżywanie radości, na zapomnienie o napięciu, które tkwi we mnie 24 godziny na dobę. I wszystkie moje postanowienia o niekontaktowaniu się z nim trwające krócej lub dłużej (max 125 dni) zawsze się kończą porażką. Czemu? Tego właśnie do końca nie wiem, a może wiem ale i tak nie potrafię temu zapobiec. Dlatego trafiłam tutaj, bo choć mój problem tak naprawdę mało istotny w porównaniu z innymi historiami, które tu przeczytałam, to jednak mechanizmy są dokładnie takie same. Dlatego tak często tu zaglądam i czytam, czytam, czytam..
Od 12 lat uczestniczę w terapii indywidualnej, w tym czasie przez 1,5 roku w grupowej, od paru miesięcy w indywidualnej prowadzonej przez specjalistkę od DDA i uzależnień. Obecnie jestem w nawrocie, może dlatego tak ciężko było mi to wszystko napisać
Pozdrawiam

[Flandria]

[yul-ya]

Śmierć mojego męża, choć była dla mnie ogromną traumą, to teraz, po tylu latach - widzę jak to wydarzenie sprawiło, że w wielu rejonach życia jestem inną, silniejszą osobą. Wszystko wydarza się po coś. Po takim czasie mogę to spokojnie powiedzieć.

[Flandria]

[yul-ya]

[Flandria]

[stiff]

[yul-ya]

[stiff]

[yul-ya]

Och Flandro, ja wcale nie uważam, że jestem zakochana albo że kocham, choć może łatwiej by mi było, gdybym tak to sobie tłumaczyła.. A właściwie nie, w ten sposób tkwiłabym dalej w oszukiwaniu samej siebie i iluzjach!
I jeszcze Ci coś zdradzę - zaburzenia jedzenia też nie są mi obce.
A tak w ogóle to świetnie sobie radzę w życiu

[stiff]

[yul-ya]

[Flandria]

[yul-ya]

[stiff]