Forum Wolnych od Alkoholu

Pati

Witam wszystkich.Od czego tu zacząć lepiej się o sobie opowiada kiedy targają emocje.Z dzieciństwa pamiętam najbardziej jak rodzice razem pili i razem się bili.Ojciec zrzucał matke ze schodów i miała rękę lub nogę złamaną.Czasem ją tak bił,że myślałam,że nie żyje i nie oddycha a ja stałam jak wmurowana w podłogę ze strachu.Paraliżował mnie ten widok nie mogłam nawet drgnąć.Matka w końcu nas porzuciła,zostałam z ojcem i bratem.Jednak zaczym to nastąpiło matka zdążyła zabrać nas nie raz na nie jedną melinę do dzisiaj jak koło nich przechodzę nóż mi się w kieszeni otwiera.Najgorzej było czuć ręce obcego pijaka na moim ciele i znów ten strach Który nie pozwolił uciec.Później było już tylko gorzej ojciec swoją agresję skierował przeciwko mnie bił za nic.Nawet za to,że nie rozumiałam matematyki do tego stopnia,że jak bił to ja sikałam po nogach.Pamiętam do dzisiaj nie ból skóry tylko ból serca i żal.Myślałam wtedy,że ja napewno nie jestem jego dzieckiem bo swoich dzieci sie tak nie traktuje.Zawsze się wydzierał,że odda nas do domu dziecka a ja tylko się o to modliłam.Tam by mnie tak nie bili i nie poniżali.Już wtedy miałam myśli samobójcze chciałam zniknąć żeby tego nie przeżywać na nowo i na nowo.Wyobrażałam sobie mój pogrzeb i zastanawiałam się czy ktoś kiedyś zapłacze czy zatęskni za mną.Tak bardzo chciałam żeby mnie ktoś przytulił i pokochał taką jaką byłam.Wstyd się przyznać ale to wszystko odbiło się na moich dzieciach.Nie umiałam im okazać miłości.Powielałam schemat mojego ojca.W starszym dziecku widzę siebie z tamtych lat.To strasznie boli.Tyle błędów popełniłam w wychowywaniu ich.Bardzo tego żałuję.Mam nadzieję,że mi kiedyś wybaczą.Obecnie mam 32 lata jestem po dwóch rozwodach z alkoholikami pijącymi i żadnych perspektyw na przyszłość.Nie mam ani zawodu ani wykształcenia.Mam dwoje dzieci,które bardzo kocham.Staram się bardzo dać im to w życiu czego ja nie miałam... MAMĘ.Uczęszczam na terapię indywidualną.Wyprowadziłam się z Łodzi półtora roku temu rzucając wszystko co było.Układam sobie życie na nowo z partnerem nie nadużywającym alkoholu i jest mi bardzo ciężko.Mimo wszystko czuję się bardzo samotna,zagubiona.Czasem czuję jakbym miała nadal osiem lat a życie i ludzie są przerażający a ja się boję i jestem nie widzialna.Mimo wszystko kocham mojego tatę i jednocześnie go nienawidzę za to jak mnie skrzywdził.Ja nie umiem żyć ''normalnie''jak inni ludzie.Nie wiem jak to się robi.Jestem dorosła a ja wciąż żyję nadzieją,że ojciec mnie przeprosi,przytuli i powie,że mnie kocha.Tęsknię za miłością taką od rodziców,której nigdy nie zaznałam.Marzę o niej prawie codzień.

Flandria

Tomoe

To bardzo, bardzo smutne, Pati.
Masz 32 lata, a nadal tak mocno odczuwasz ten ból krzywdzonego dziecka, którym byłaś. :pocieszacz:

Zrób wszystko, co w twojej mocy, aby się od tego bólu uwolnić, aby go wypłakać, wykrzyczeć, wyrzucić z siebie, pozbyć się go. To jest możliwe.
Terapia na pewno ci w tym pomoże.
Dobrze, że ją zaczęłaś. :tak:

Nauczysz się być dobrą mamą i nauczysz się, co to znaczy żyć "normalnie". Tego ci z całego serca życzę. :buzki:

Borus

straszne..

Witaj, Pati...

komiwojażer

Pati...życzę Ci szczęśliwego każdego dnia z osobna i wszystkich razem,tych które jeszcze przed Tobą zcxvv56

Klara

Witaj Pati

Może Twoich rodziców też nie miał kto nauczyć normalnego życia i miłości? Spróbuj tak na to spojrzeć i jeśli nawet nie uda Ci się im wybaczyć, to przynajmniej zdołasz zrozumieć źródło ich zachowania.
W moim wypadku takie "przejrzenie" łańcucha pokoleń, pozwoliło uwolnić się od przeszłości.
Jednak ja nie przeszłam takiej gehenny ja Ty

Wiedźma

Cześć Pati.
Nawet nie próbuję sobie wyobrazić co wtedy czułaś.
I wolę nie wiedzieć, mam już wystarczająco duże poczucie winy w stosunku do mojej córki.
Piłam przez całe jej dzieciństwo, przestałam, gdy już była dorosła.
Wielu rzeczy nie mogę sobie darować, mimo, że moje relacje z córką są bardzo dobre
i w żaden sposób nie daje mi poznać, że ma do mnie jakiś żal.
A ja boję się zapytać, czy mi wybaczyła to, jakie zgotowałam jej dzieciństwo...

Zostań z nami, Pati. Tu zawsze będziesz miała z kim pogadać.