Forum Wolnych od Alkoholu

migotka351 · Małomówny Wiek: 55 Dołączyła: 30 Paź 2008 Posty: 95

A w nawiązaniu do otyłości dziś na onecie artykuł :
http://zdrowie.onet.pl/zy...77,artykul.html

pietruszka · Moderator Wiek: 54 Dołączyła: 06 Paź 2008 Posty: 5442

Migotko, ja też po prostu staram się mieć zdrowe nawyki żywieniowe, ale ostatnio to nie mogę się opanować :bezradny:

I jakby mi rozsądku brakowało. I tak zamiast dwóch kostek czekolady pożeram tabliczkę, albo o zgrozo kupiłam ostatnio majonez. I nie byłoby nic w tym strasznego, gdybym umiała zjeść trochę, ale ostatnio za dużo jem i mam tego świadomość. No a przede wszystkim skończyło mi się członkostwo w klubie, gdzie ćwiczyłam i chyba od dwóch miesięcy nie mogę wybrać się nowego klubu, który sobie upatrzyłam, a to pogoda nie ta, a to coś mnie strzyka w kościach. I coś nie mogę sama w sobie znaleźć mobilizacji. :bezradny:

No niech mnie ktoś kopnie

Flandria

komiwojażer

pietruszka · Moderator Wiek: 54 Dołączyła: 06 Paź 2008 Posty: 5442

Mam w domu pewnie z10 płyt do areobicu i innych ćwiczeń, i trochę sprzętu do ćwiczeń też. Nie, nie zmobilizuję się sama do ćwiczenia.
Znam zasadę "salami" czyli krojenia zadań na małe kawałki, metodę 10 minut.
I mnie wcale nie przeraża kwestia wykupienia karnetu, czy dłuższego zobowiązania w formie członkostwa w klubie (to nawet bardziej zobowiązuje).

Domyślam co się dzieje, mam gorszy okres w życiu, a co za tym idzie spadło mi trochę poczucie własnej wartości, a co tym idzie coś mi przestało na samej sobie zależeć, ale już jestem w trakcie "ratowania się". Co nie zmienia faktu, ze smutno mi, że te paskudne nadmiarowe kilogramy wracają. A to sie zauważa z opóźnieniem, pierwszych nadmiarowych gramów nie widać, ale po miesiącu widzę, że znów królewna się robi pulchna :evil:

Niedługo nie zmieszczę się w żadnym zamku :zalamka:

Dzięki Migotko szczególnie za ten artykuł Kasi Miller.

Flandria

Flandria

Tomoe

Małgoś

Hmmm... bankowo coś wisi, bo i ja jak nigdy do kanapek z jajkiem na twardo jak nigdy dowalałam sobie majonezu :shock:

Ale ja to mam takie napady, że na coś mam smaka i wtedy zajadam to coś, potem o tym całkowicie zapominam i tym sposobem w lodówce leży np nienaruszona tabliczka czekolady, gniją niezjedzone grapefruty... :bezradny:

Co do nadwagi, to słyszałam teorię, że to efekt niezałatwiania spraw, odkładania ich na później i wydaje mi się że coś w tym jest :mysli:

Ja całe życie miałam tendencje, a autentycznie roztyłam się gdy przestałam karmić młodszego syna czyli ok 11 lat temu. Ale po analizie doszłam do wniosku, że to właśnie wtedy zaczęłam sobie dogadzać piwkami, pizzą, kubełkami z KFC... a schudnąć udawało mi się niejako przypadkiem np podczas choroby rodziców, wtedy zupełnie nie myślałam o jedzeniu. Po ich śmierci znów przytyłam... Ale wciąż ciągnął się za mną motyw nie załatwionych spraw, których obawiałam się ruszyć...
Ćwiczyć, tańczyć lubię, na aerobiku lubię ten największy wycisk, gdy pot oczy zalewa.. ale wybrać się tam sama za cholerę nie mogę.... Chodziłam kilka miesięcy z koleżanką, która czasem siłą mnie wyciągała z domu (za co byłam jej bardzo wdzięczna), ale teraz koleżanka się przeprowadziła na drugi koniec miasta i zrobiła się lipa... Brakuje mi ruchu, bo schudłam trochę, ale mięśnie wołają o pomstę do nieba... :zalamka:

migotka351 · Małomówny Wiek: 55 Dołączyła: 30 Paź 2008 Posty: 95

Jacek

Tomoe

No i z czego się tak cieszysz?

Ewa: Jest znana prawda, że każdy pretekst jest dobry, żeby opieprzyć dziecko.
Kasia: Każdy pretekst jest dobry, żeby swoje napięcie wewnętrzne upuścić na dziecko, ponieważ ono się do tego najlepiej nadaje ze wszystkich ludzi na świecie.
E: A czy potem się to samo robi ze swoim wewnętrznym dzieckiem?
K: Tak. Mamusia krytykowała mnie, a ja potem to robię ze swoim wewnętrznym dzieckiem, o ile się nie spostrzegam, że to robię!
E: Czy to jest tak, że potem, gdy czujesz napięcie z jakiegoś powodu...
K: ...a nawet nienazwane napięcie. Bardzo często nasze nieokreślone napięcia są niezadowoleniem z siebie, które w jakiś subtelny sposób skojarzyło nam się z czymś, co właśnie robimy lub nie robimy.
E: Kasiu, to znaczyłoby, że, twoim zdaniem, zadowolenie z siebie jest stanem zdrowym i - że tak powiem - głęboko ludzkim?
K: Tak. Wyłącznie zadowolenie z siebie jest stanem zdrowym. Tyle, że nie wyklucza ono samokrytyki.
E: No właśnie, bo ja zaraz myslę o tych zadowolonych z siebie, którzy mnie po prostu tak wkurzają!
K: Mogą być tego dwa powody. Albo myślisz o bezkrytycznych zarozumialcach, albo wkurzają cię zadowoleni z siebie, bo oni to mają, a ty nie.
E: zadowoleni z siebie, którzy mają jeszcze rację. Ci mnie najbardziej wkurzają.
K: A, ci cię wkurzają! Może jeszcze czasem mówisz, że oni tylko udają.
E: Czasem tak mówię.
K: No właśnie. Ale ty nie wiesz, czy taki ktoś udaje, czy jest naprawdę zadowolony. Jeśli sama nie jesteś zadowolona, to nie możesz poczuć, czy on jest zadowolony, czy tylko się zgrywa.
E: A najbardziej mnie irytuje, kiedy ci zadowoleni z siebie mówią mi, co mam robić, żebym też była zadowolona.
K: Czemu ci mówią, skoro ich nie pytasz?
E: Nie wiem. Może, żeby się jeszcze lepiej poczuć.
K: A może ty ich jednak pytasz: "Coś ty taki zadowolony z siebie?" A on ci mówi: "Bo sobie zrobiłem to, i to, i to, i ty też możesz".
E: Tak.
K: Więc nie mówią ci, co masz robić, tylko co możesz zrobić. Prawdziwie zadowoleni z siebie dobrze wiedzą, że nie ma sensu komuś mówić. I tak tego nie zrobi, po co sobie język strzępić?
E: To prawda.
K: Oni ci tylko mówią: możesz tak sobie zrobić. Jak będziesz chciała. Od ciebie to zależy.
E: Ale i tak mnie to wkurza!
K: Wierzę ci, głęboko ci wierzę. Ale to dla ciebie ma być sygnał: co mnie tak wkurza? Tu trzeba rozmawiać o Cieniu. Wkurza cię to co ty masz w Cieniu.
E: Wydawałoby się, że to inni mnie wkurzają.
K: Jest ci bardzo przyjemnie, bo wydaje ci się, że to oni cię wkurzają. To ci pozwala umknąć od tego, że sama siebie wkurzasz. Bo brakuje ci tego zadowolenia.
Gdy jesteś początkującą zadowoloną z siebie, takie wkurzenia mogą cię zatrzymywać na drodze do zadowolenia. To znaczy: jeśli się dopiero uczysz być zadowoloną z siebie, a ktoś jest zły na to, możesz się poczuć nieswojo i pomyśleć: "Ojej, czy ja mam prawo być zadowolona z siebie, bo ktoś inny jest z tego niezadowolony, że j jestem zadowolona?" Gdy mamusia była niezadowolona, że ja jestem zadowolona, mówiła mi: "Z czego się tak cieszysz? Co się tak głupio śmiejesz? Idź do lekcji. Myślisz, że jak bedziesz w moim wieku, to będzie ci tak fajnie?" albo: "Zobaczysz, jak sama będziesz miała dzieci, wtedy porozmawiamy." I już dobry humor pryskał, prawda? Bo podzieliliśmy z naszą matką trudy i znoje jej życia, o co właśnie jej chodziło. Zamiast ona dzielić z nami naszą radość, myśmy dzielili z nią jej niezadowolenie. Wniosek jest prosty: należy się z dziećmi cieszyć, a nie powstrzymywać je od tego.
E: Kiedyś moja znajoma, stojąc w kolejce do kasy, zaczęła się do siebie głośno śmiać, bo rozbawiło ją coś, co wydarzyło się w sklepie, z czymś jej się to skojarzyło i zachichotała do siebie radośnie. W tym momencie z kolejki wychylił się jakiś pan i z naganą w głosie tak się odezwał: "Taka stara i się cieszy! Z czego tu się cieszyć!"
(rozdział 20 z książki "Chcę być kochana tak jak chcę")

Dobranoc.

Małgoś