Forum Wolnych od Alkoholu

Wiedźma

Cytat:

Zrobiłam to za radą wiedźmy.

No tak - chciałam dobrze, a wyszło jak zwykle

Jacek

jal

Radzenie to duża odpowiedzialność - szczególnie jeśli ktoś traktuje ją nie jak jedno z rozwiązań a jako wyrocznię.
W ruchach trzeźwościowych funkcjonuje słowo sugestia - co dla nie rozumiejącego wolności czyli możliwości wyboru, znaczy to samo.

Jeżeli ktoś ma pretensję do radzącego za nie skuteczność - to zapomina że realizatorem był on sam a tylko szuka winowajcy...

Są dwa rodzaje odpowiedzialności: za kogoś,dzieci,niepełnosprawni i wobec kogoś i to ma miejsce w kontaktach z ludźmi dorosłymi i trudno się obarczać za rzekome rady...

PD - janusz

koka

Widze ze temat "rada od Wiedźmy" się rozwija, moje intencje znów mogą być nieprawidłowo odczytane, więc na wszelki wypadek dodam, napisałam TO:

Cytat:

Zrobiłam to za radą wiedźmy.

zeby usprawiedliwić niejako zabranie głosu w temacie dromaxa. Usprawiedliwić siebie, odpowiedzieć czemu zawracam głowę, skąd moje zainteresowanie tematem skoro jak to skrótowo odczytał dromax "nie robi mi krzywdy"
Rad od Wiedźmy dostałam kilka, co z nimi zrobię to faktycznie mój problem, za wszystkie jednak jestem wdzięczna i ona o tym wie.

beata

Jacek

Tomoe

W temacie "Co warto zrobić gdy on pije" - oto zachęta do podjęcia terapii współuzależnienia:

Uzależnienie dotyczy nie tylko osoby uzależnionej, ale całej rodziny tzn. również tych osób, które w ogóle nie piją alkoholu, nie biorą narkotyków, nie uprawiają hazardu itp. Oto kilka powodów, dla których kontakt z Ośrodkiem może być korzystny dla członków rodziny osoby uzależnionej.

Po pierwsze:

Tutaj można zdobyć wiedzę o uzależnieniu bliskiej osoby i możliwościach udzielenia jej pomocy. Posiadanie rzetelnej wiedzy pozwala spojrzeć na sytuację z dystansem, a w konsekwencji odnaleźć możliwości sprzyjające rozwiązaniu problemu bez powielania błędów. Możesz dowiedzieć się:

- które z zachowań bliskiej osoby są skutkiem jej uzależnienia, a więc nie mają związku z Tobą i Twoim zachowaniem,
- dlaczego uzależniona osoba zachowuje się w określony, destruktywny sposób,
- co zależy od Ciebie, a na co nie masz wpływu,
- jak możesz pomóc zmobilizować uzależnioną osobę do podjęcia leczenia,
- o możliwych rozwiązaniach prawnych przydatnych w Twojej szczególnej sytuacji.

Po drugie:

Leczenie jakiegokolwiek uzależnienia wymaga przebudowy całego życia, rozpoznania dokonanych szkód oraz nauczenia się brania odpowiedzialności za swoje życie. Pierwszym krokiem jest zachowanie całkowitej abstynencji od alkoholu, narkotyków, leków, hazardu itp. To jest bardzo trudne zadanie, którego powodzenie wymaga uczestnictwa w nim innych ludzi. Najważniejszymi osobami są oczywiście najbliżsi, a więc przede wszystkim rodzina.

Po trzecie:

Bliski związek z aktywnym alkoholikiem, narkomanem, hazardzistą itp. pozostawia ślady, nie tylko w pamięci jako wspomnienie cierpień, które miejmy nadzieję już minęły, ale niestety i takie, które nadal trwają i są dokuczliwe.

Po czwarte:

Życie w związku z osobą uzależnioną powoduje u jej bliskich powstanie szczególnego rodzaju przystosowania do wprowadzanej przez tę osobę destrukcji, które na dłuższą metę okazuje się dla nich niszczące. Uwikłanie w skutki uzależnienia bliskiej osoby określane jest jako współuzależnienie. Powstaje patologiczny układ rodzinny i takie przystosowanie do niego, które uniemożliwia znalezienie skutecznego rozwiązania. Osoba współuzależniona próbuje wprowadzić zmiany, mające na celu poprawę sytuacji. Jednak te zachowania, które stosuje jedynie utrwalają i pogarszają jej sytuację. Te niszczące mechanizmy przystosowawcze w postaci nawykowych zachowań i izolacji, ograniczają prawidłowy rozwój indywidualny członków takiej rodziny oraz utrudniają zdrowe relacje z innymi ludźmi, budowanie nowych związków itp.

Współuzależnieniu towarzyszą często następujące dolegliwości: zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi, bezsenność, lęki, nerwica, depresja, niepokój, rozdrażnienie, męczliwość, wrzody żołądka i dwunastnicy, u kobiet - zaburzenia menstruacji, stany zapalne przydatków oraz różne, nawracające schorzenia, których źródło trudno ustalić. Rodzina osoby uzależnionej często, by utrzymać ten fakt w tajemnicy - izoluje się, a jej członkowie uważają się za gorszych od innych ludzi, osamotnionych, niezrozumianych.

Jeśli w powyższym opisie znaleźliście Państwo coś "swojego", jest to wystarczający powód, aby skorzystać z pomocy. W ośrodku terapeutycznym możecie Państwo porozmawiać indywidualnie z psychologiem lub terapeutą o swoich problemach. Na cotygodniowych spotkaniach w grupie innych osób, będących w podobnej sytuacji, będziecie mogli przekonać się, że nie jesteście w swojej sytuacji osamotnieni. Znalezienie bratniej, rozumiejącej duszy zwykle pociesza i wzmacnia. Będziecie Państwo mogli dowiedzieć się, na czym polegają mechanizmy uzależnienia, jak postępować żeby pomóc bliskiej osobie w utrzymaniu abstynencji, a co najważniejsze - w jaki sposób pomóc sobie i innym członkom rodziny otrząsnąć się z koszmaru i znów cieszyć się życiem.

Porady i wskazówki dla osób uwikłanych w bliskość z osobą uzależnioną:

- Nie bierz na siebie winy za uzależnienie bliskiej Ci osoby. Uzależnienie jest chorobą, a nie problemem, wywołanym przez żony, przyjaciół, dzieci czy rodziców.
- Przestań zwodzić się wymówkami wymyślanymi przez osobę uzależnioną.
- Nigdy nie prowadź dyskusji z osobą uzależnioną, będącą pod wpływem środka uzależniającego, bo niewiele można wtedy zyskać. Staraj się przekonać ją, gdy jest trzeźwa
- Przyjrzyj się spokojnie własnemu piciu i temu, jak używasz innych środków chemicznych. Bywa, że bliscy osoby uzależnionej sami popadają w uzależnienie.
- Nie uciekaj dłużej od faktów. Zdobądź wiedzę na temat mechanizmów uzależnienia
- Nie obwiniaj osoby uzależnionej za swoje życie. Zacznij koncentrować się na własnych działaniach, to dzięki nim możesz się podnieść albo załamać.
- Przestań kontrolować uzależnienie bliskiej Ci osoby. Dowiedz się o formach terapii dla osób uzależnionych zacznij namawiać ją do leczenia . Pamiętaj jednak, że sama (sam) w pojedynkę nie doprowadzisz jej do trzeźwości.
- Przestań przychodzić "z pomocą" osobie uzależnionej. Zacznij pozwalać jej na cierpienie i ponoszenie odpowiedzialności za konsekwencje wynikające z jej uzależnienia.
- Skieruj uwagę na siebie, staraj się wracać do wzorów normalnego życia. Nie krąż dłużej wokół powodów uzależnienia.
- Zacznij mówić to, co myślisz i robić to, co mówisz. Przestań grozić.
- Odrzucaj nierealne obietnice i nie opieraj na nich swoich planów życiowych.
- Nie ukrywaj dłużej faktu, że masz problem i szukasz pomocy. Zacznij otwarcie o tym mówić, również osobie uzależnionej.
- Przestań narzekać, oburzać się, gderać, wygłaszać kazania i przymilać się. Zacznij rzeczowo informować osobę uzależnioną o jej niewłaściwym postępowaniu i traktuj ją jak osobę dorosłą
- Zacznij ochraniać siebie, poszukaj sojuszników - odrzuć tajemnicę. Nie pozwól krzywdzić siebie i dzieci.
- Zacznij istnieć osobno - nie jesteś marionetką.

Uznaj swoją bezsilność wobec swojej obsesji na punkcie osoby uzależnionej, tak jak osoba uzależniona musi przyznać się do bezsilności wobec swojej obsesji na punkcie środka uzależniającego!

yul-ya

Tomoe

Jeśli uznajesz, że jesteś bezsilna wobec jakiegoś swojego obsesyjnego zachowania - rezygnujesz z tego zachowania. Nie powtarzasz go. Pilnujesz siebie, żeby do tego zachowania nie wracać.

Pati

Tomoe

Marc-elus

Klara

Marc-elus

Klaro, zrobiłem, bardzo jej współczuje, nie dlatego że tak być powinno ale dlatego że tak jest.
Prawdą jest że każdy alkoholik powinien trzeźwieć dla siebie, ale ja żyje również dla osób które kocham i szanuje.
Tak samo jak uczyniłem wiele złego, tak też myślę że zrobiłem sporo dobrego, oczywiście wiemy kiedy co się działo i w jakim stanie.