Forum Wolnych od Alkoholu

Nika1 · Małomówny Nika Dołączyła: 19 Mar 2011 Posty: 10

Myślę,że to dobry pomysł, aby jej to wysłać (znaczki).
Piszecie,że odwiedzaliście swoich bliskich. My też Ją odwiedzaliśmy, zawoziliśmy czyste ciuchy,zakupy (zgodnie z Jej listą), braliśmy na dodatkowe zakupy. Piekła na naszą wizytę pitzzę. A jednak po roku pobytu, wyszła i nie minął miesiąc i znów zaczęła pić.
Za każdym razem wiąże się z jakimś chłopakiem ( a jakich Ona może poznać w ośrodkach, tylko także uzależnionych). Pojąć tego nie mogę, że Ona uważa, iż 2 osoby uzależnione będą się wspierać. Guzik z pentelką, problemy,problemy.Mówię do Niej, aby dała sobie spokój z facetami,że to czas na poukładanie życia, na zrobienie porządku samej z sobą. Za każdym razem, przyznaje mi rację a robi swoje. Tych facetów ciągle jest pełno koło Niej, może gdyby tak się Nią nie interesowali, zajęłaby się tym co ważne. Teraz jak wyjeżdzała mówiłam, aby przemyślała ile tych ciuchów i kosmetyków naprawdę potrzebuje. Gdzie tam, znów zabrała tyle... i jeszcze liczyła,że ją pochwalę, bo to było mniej niż zwykle.(troszeczkę).
Ja rozumiem,że ponieważ Ona jest cała rozsypana, to chce aby jej wizerunek był perfekcyjny.Tylko,że w takim miejscu? O co naprawdę chodzi? Dlaczego tak usilnie musi mieć kogoś koło siebie?

staaw

Żeglarz

kahape

staaw

Małgoś

Nika1 · Małomówny Nika Dołączyła: 19 Mar 2011 Posty: 10

No to mi nagadaliście. Jest tylko jedno ale. Mamy jeszcze dwoje dzieci. Też już dorosłe. U Nich wszysko w porządku. Są szczęśliwe, realizują się. Takiego ojca jakiego mają nasze dzieci, drugiego nie znam. Zawsze miał dla nich czas, bawił się z Nimi, rozmawiał wspierał. W naszej rodzinie jest normalnie. Nie jestem głupia i wiem,że w przypadku Kasi gdzieś popełniliśmy błąd.Dzieci mówią,że zawsze Ją tłumaczyłam, nie przyjmowałam do wiadomości,że kłamie i oszukuje.Mam takie poczucie,że za bardzo jej pobłażałam. Od dawna Ją skreślili. Nie rozmawiają z Nią. Uważają,że nie powinniśmy wogóle przyjmować Ją do domu. Mają do Niej straszny żal.
Nie chcę za Nią decydować, tylko nie tego uczyłam nasze dzieci. Chciałam aby były niezależne, odpowiedzialne. Kasię w tym pijaństwie traktowałam,( macie rację) jak osobę chorą którą trzeba zawrócić na właściwą drogę. Jak by to było małe dziecko.

staaw

kahape

W książce pt. "Sztuka okazywania miłości dzieciom" Ross Cambell, Gary Chapman stoi napisane, że każdy człowiek ma swój podstawowy kod jeśli chodzi o "język okazywania miłości" i jeśli nie okazujemy drugiej osobie uczuć w określony sposób, to choćbyśmy za pomocą innych sposobów dosłownie stawali na głowie i tak będzie czuła sie ona niekochana i nie będzie potrafiła zrozumieć, że chcemy jej poprzez swoje zachowanie zakomunikować "kocham Cię".
Należy zatem nauczyć się rozpoznać podstawowy język napełniania 'zbiorników miłości' innej osoby, aby móc lepiej dawać do zrozumienia, że tę osobę darzymy określonym uczuciem.

W przypadku dzieci jest 5 sposobów: dotyk, afirmacja, poświęcony dziecku czas, prezenty i pomoc. "kcyt

Każde dziecko jest inne, każde ma swój język miłości, który rozumie..... To rodzice musza znaleźć ten język i w taki sposób dotrzeć do dziecka.
Być może twoja Kasia potrzebowała czegos innego niz rodzeństwo.
pozdr

yuraa

takie określenie mi sie przypomniało
"syndrom drugiego dziecka"

fragment artykułu na temat wklejam:

Cytat:

Przede wszystkim będzie prawdopodobnie robić rzeczy, które będą wpędzać je w kłopoty. Będzie to droga do zwrócenia na nie uwagi rodziny. Tym, co najmocniej boli drugie dziecko jest porównywanie go do pierworodnego. Ze słownika rodzica powinno być definitywnie wykreślone retoryczne pytanie, tak często przecież używane: „dlaczego nie możesz być taki (a) jak twój brat (siostra)?” Wygłaszanie takich apeli sprawi, że dziecko albo zamknie się w sobie, albo przeciwnie – zrobi rodzicom na złość. „Drugie dziecko” może mieć trudności w stawianiu sobie celów i dążeniu do ich realizacji. Każde dziecko potrzebuje uznania. Jeśli skupimy się na pochwałach kierowanych głównie do pierworodnego, nasze kolejne dziecko będzie miało problem z emocjami związanymi z aspiracjami, ambicją. Ponadto często zdarza się, ze „drugie dziecko” jest samotnikiem i ma problemy w relacjach intymnych, także jako dorosły. Jedynym sposobem przełamania barier albo w ogóle nie dopuszczenia do ich powstania, jest obdarzanie każdego z dzieci uwagą i miłością. To z pewnością wymaga czasu i poświęcenia, ale w końcu decydujac się na bycie rodzicem, bierzesz na siebie tę odpowidzialność.

tu całość:
http://artelis.pl/artykul...rugiego-dziecka