Forum Wolnych od Alkoholu

[magdai]

Właściwie to nie wiem od czego zacząć.

Pochłonęłam bardzo dużo różnych artykułów, przeczytałam wiele wypowiedzi na forach i dotarło do mnie, że te wszystkie problemy z którymi się borykam to nic innego jak syndrom DDA.

Postanowiłam, że pora coś z tym zrobić, pora w końcu zdać sobie sprawę, że to, to właśnie TO. I, że wcale nie uwolniłam się od przeszłości.

Może krótko o mnie i historii mojego życia.

Mam 22 lata, jestem menagerem, studiuję. Spełniam się zawodowo w 100%, odnoszę sukcesy, awansuję. Mam świetnego chłopaka, z którym jestem już prawie dwa lata. I to głównie przez niego podjęłam decyzję, żeby zawalczyć z problemem.
Moja matka jest alkoholiczką. Pije od jakiś 10 lat, była na kilku odwykach zamkniętych, chodziła na spotkania AA. Rodzice są po rozwodzie. Mam młodsze rodzeństwo, Siostrę 18 l, i brata 12 l. Matce zabrali prawa rodzicielskie- brata wychowują dziadkowie, siostrę zaprzyjaźniona rodzina.
Bardzo trudno mi pisać o tym co przeżyłam, a właściwie co przeżywam do dziś. Pod maską uśmiechniętej kobiety sukcesu kryje się totalnie zgubiona dziewczynka.
Boję się, każdego dnia boję się, że mój chłopak mnie zostawi, że znajomi nie będą mieli ochoty się ze mną spotykać. Wszędzie węszę spisek, cały czas wydaje mi się, że ktoś próbuje mnie oszukać. Najbardziej odbija się to na moim chłopaku. Zdarza mi się urządzić mu istne piekło za to, że właśnie mi się coś wydaje. Krzyczę wtedy straszne rzeczy, mówię, że go nie kocham, żeby mnie zostawił a tak na prawdę chcę żeby mnie mocno przytulił i uspokoił. Straszę go, że jeśli wyjdzie/zostawi mnie to będzie żałował/zrobię sobie coś/etc.
Mam problem z alkoholem. Nie mogę go pić. Jak już piję- a robię to na prawdę okazyjnie- to zalewam się do nieprzytomności i zachowuję się zupełnie tak jak moja matka. Ostatnio zrobiłam tak w świąteczną niedzielę. Najchętniej zapadłabym się pod ziemię.
Chcę budować z moim K. rodzinę w przyszłości ale nie mogę tego zrobić zanim nie będę pewna, że już więcej nie urządzę mu piekła.

Cały czas żyję w lęku, boję się, że zostanę sama, że wszyscy chcą mnie oszukać.

Właściwie to nie wiem czego oczekuję od was, chciałam tylko się wygadać, po raz pierwszy powiedzieć to głośno. JESTEM DDA.

[ZbOlo]

[Marc-elus]

Witaj

[Pati]

Witam Cię Magdai
Też jestem DDA.
Czy zrobiłaś już coś w tym kierunku?
Może rozmowa ze specjalistą?

[Pati]

[Marc-elus]

[jennifer]

Witaj:) Ewa - też jestem DDA

[Asii]

Witaj Magdai
Asia -alkoholiczka

[Jacek]

cześć magdai

[Tomoe]

Witaj, magdai.

[stiff]

Witaj...

[magdai]

Jestem umówiona z psychologiem w przyszłym tygodniu. Chętnie dołączyłabym też do grupy wsparcia, ale nie bardzo wiem gdzie tego szukać.
Marc-elus bardzo mnie zabolało, jak zobaczyłam, że napisałeś o tych początkach alkoholizmu. Wydaje mi się, że to przesada, nie chcę popadać w kolejną paranoję: skoro Twoja matka jest alkoholiczką, Ty też nią będziesz. Nie wolno Ci wypić ani kropli.
Chciałabym żyć choć trochę normalnie, mam 22 lata i nie chce się zamykać przed całym światem i bronić sobie wszystkiego.
Zarządzam siecią sklepów.

Dziękuję wam za powitanie. Może polecicie mi jakąś lekturę, która przybliży mi problem?

[jennifer]

[Marc-elus]

Magdo, ależ ja nie miałem zamiaru Ciebie urazić, ani tym bardziej sugerować że jest to związane z alkoholizmem Twojej Mamy. Moja Mama nie jest alkoholiczką, a ja jestem....
Jednak ktoś kto pije "na umór", nawet jeżeli nieczęsto, to nie pije normalnie. Po prostu obserwuj siebie, bo młoda jesteś. Tak jak napisałem wcześniej, ja w Twoim wieku też (można powiedzieć) nie byłem alkoholikiem... Nawet na umór nie piłem....

Jeżeli poczułaś się urażona to przepraszam.

[aazazello]