Forum Wolnych od Alkoholu

[Patuchaa1990]

Witam. Na wstępie powiem że wiem że to forum wolne od alkoholu, ale wierzę, że ludzie znajdujący się tutaj okażą się sercem i doświadczeniem i pomogą mi i mej rodzinie. Mam na imię Patrycja i mam 21 lat. Jestem współuzależniona od alkoholu. Nie wiem co robić. Potrzebuję pomocy. Wiem, że żeby ją uzyskać muszę jak najdokładniej opisać sytuację w jakiej się znajduję.
Otóż od kilku dobrych lat ja i moja rodzina mamy problem. Jeden ogromny problem- ALKOHOLIZM.
W moim domu mieszkam ja, moja mama, tata, babcia dziadek i brat, który jest alkoholikiem. Tata nigdy nie brał udziału w naszym życiu rodzinnym. NIe rozmawia z moim bratem od kilku lat, gdyż zamiast pomagać postanowił usunąć się z drogi.Brat ma 25 lat i pije (co pewnie szokuje) od jakiś 6-ciu. Zaczęło się (pewnie jak w wielu przypadkach) niewinnie. Dużo imprez ze znajomymi i picia alkoholu. Później piwkowanie w domu. Pieniądze na swoje "wygody" pozyskiwał początkowo z pracy jaką posiadał, jak również czego nie będę ukrywać od rodziny. Na początku nie widzieliśmy problemu. No bo co to jest 2-3 piwa w ciągu dnia. Problem zaczął się gdy brat zaczął się notorycznie upijać wódką, żerować na nas. Tak! Dostawał od nas alkohol. Szantażował nas, że jeśli mu go nie damy to nas pozabija, narobi awatury... Wyzywał nas.. Dochodziło nawet (i dochodzi) do rękoczynów. Nie mogę tutaj mówić o fizycznym martretowaniu lecz o szarpaninach. Swoją pierwszą przerwę od alkoholu miał 4 miesiące temu. Trwała ona ok. 1,5 miesiąca po czym z powrotem powrócił do alkoholu.
Przeraża mnie ta sytuacja, gdyż mój brat posiadł całe nasze życie. Moja rodzina funkcjonuje w ciągłym strachu. Doszło do tego, że moja babcia wpadła w problemy psychiczne i staje się prowodyrem awantur. Krzyki nie mają końca. Ciężko jest nam żyć i normalnie funkcjonować. Najgorzej jest z moją matką. Ona bardzo kocha mojego brata i nie potrafi pogodzić się z tym, że to on niszczy siebie i nas a nie kto inny. Winę za całe zajście zgania na babcię i towarzystwo, gdyż mieszkamy w okropnej dzielnicy. Babcia z kolei zgania winę na matkę. Matka jest przerażona. Chodzi podłamana i nie posiada celu życia. Wydaje mi się, że jestem najsilniejsza z całej rodziny i myślę najbardziej racjonalnie więc proszę o jakies rady, które będę mogła szybko zrealizować. Nie będę ukrywać, że mi również jest ciężko, ponieważ od kilku lat mam stałego partnera i chciałabym założyć rodzinę, a wiem że nie mogę zostawić mojej rodziny samej bo stanie się tragedia... Boję się, że on w amoku kiedyś zabije mamę bądź babcię.
Nie wiem czy ma to znaczenie ale dodam, że mój brat od 3 lat nie pracuje. Kiedyś upijał sie w domu. Nie wychodził nigdzie. Od czasu gdy po przerwie wrócił do nałogu pije ze znajomymi na dworze. Prawie nigdy nie ma go w domu. Wraca tylko na obiad i w środku nocy z awanturami. Boję się że moja rodzina się rozsypie przez to wszystko. Usilnie próbuję wpłynąć na psychikę mamy z którą jak już wspomniałam jest najgorzej i wytłumaczyć, że trzeba jakoś żyć dalej i próbować.
Bardzo proszę o jaką kolwiek pomoc.

[pietruszka]

[ZbOlo]

[ZbOlo]

[yuraa]

cześć Patucha
wydaje mi się po pierwszym przeczytaniu że tata wasz przyjąl najrossądniejszą postawe. calkowity ignor dla pijaka. jak chcesz pomagać? znasz sie na pomaganiu ??
rodzina w strachu zyje przed terrorystą?/ przeciez sa odpowiednie sluzby by takiego utemperować.
i jeszcze jedno:

[Klara]

Witaj Patucho (Patrycjo?)

[sabatka]

jak wyżej. doradzam policję przy awanturach wzywać, niebieską kartę założyć.
i terapię współuzależnienia dla ciebie mamy i babci, dla brata też terapię, ale to on musi chcieć.
bardzo fajnie że jesteś silna tylko jak długo wytrzymasz??? czy w ten sposób chcesz dorobić się nerwic itd??

[Patuchaa1990]

1.Jeśli chodzi o niebieską linię brat miał ją już założoną, jednak po 30 dniach wygasła i wszystko wruciło do normy. Policjanci nas po prostu zignorowali tzn. wpadli na wizyte kontrolną i zamiast wysłuchać nas po prostu rozmawiali z moim bratem jak koledzy. Masakra.
2.Pieniądze dostaje z MOPS-u. Choć nie powiem że nie od rodziny.
3. Przyznaję szczerze: BOJĘ SIĘ PODJĄĆ JAKIEKOLWIEK RADYKALNE KROKI BO BOJĘ SIĘ ŻE ON SKRZYWDZI KOGOŚ.
4. Co do mojego taty- przyjął postawe "olewania pijaka", ale dlaczego olewa nas? Np. wczoraj była taka awantura, szarpanie a tata po prostu wstał i wyszedł... A on mógł nam zrobić krzywdę.
5. Mój brat chyba chce. Tzn. mówi, że chce. Miota się w swych wypowiedziach jak alkoholik po prostu. Podczas pierwszej przerwy (i jedynej) twierdził, że jest w stanie sobie z tym poradzić i że potrafi wypić "od czasu do czasu" i to go zgubiło. Po prostu wypił piwo... No i dalej poleciało. Teraz mówi, że gdyby jeszcze raz był w tej sytuacji nigdy by nie wypił. Mówi też że jest mu bardzo ciężko. Cały czas odwleka to niby "żucanie picia" mówiąc "no musze przestać" i wychodząc. Zaczął ukrywać się z piciem czego wcześniej. Wstydzi się tego., Nie wiem nawet czy to dobry znak... Ja usiłuje z nim bardzo dużo rozmawiać. Racjonalnie rozmawiać. Nie wiem tylko czasami w których kierunku kierować moje słowa: czy uświadamiać mu jak cierpimy i że może umrzeć, jeśli dalej będzie zalewał się do nieprzytomności i zganiać na niego winę za nasze cierpienia czy usiłowac miłością pokazać mu, że jest dla nas bardzo wazny. Nie wiem co robić, żeby nie pogorszyć jeszcze bardziej sytuacji.

[pietruszka]

[sabatka]

[sabatka]

zająć się sobą

[ZbOlo]

[Patuchaa1990]

Słuchajcie podjęłam decyzje. Dałam mu alibi. Albo bierze się za siebie. Ma na to 7 dni czyli cały tydzień. Jeśli nie zobaczę prób. Skutecznych prób zgłaszam się do prokuratora z prośbą o zgłoszenie wniosku o przymusowy odwyk. Trudno. Boję się trochę reakcji, ale wierzę, że to słuszne wyjście z tej całej sytuacji.

[ZbOlo]

[Jonesy]