Forum Wolnych od Alkoholu

Grażka18 · Małomówny Dołączyła: 17 Sie 2011 Posty: 19

Nie bardzo wiedziałam jaki nadać tytuł mojemu postowi więc jest jaki jest.
Szczerze mówiąc nie bardzo wiem od czego zacząć moją wypowiedź i co nią chcę osiągnąć. Po przejrzeniu forum wszystko wydawałoby się jasne a jednak...
Mój przypadek taki jakich wiele. Ale staż małżeński mam 20 letni. Dwoje dzieci 11 i 6-letnie. I mąż wiadomo. Właściwie to pił już przed naszym ślubem ale byłam pewna, że na pewno się zmieni i nie wiedziałam co mnie czeka bo mój dom rodzinny funkcjonował normalnie, bez alkoholu więc nie mogłam wiedzieć co to znaczy. No cóż najpierw pił bo nie mogłam zajść w ciążę przez 9 lat a ja niezmiennie trwałam na posterunku zamiast już wtedy zawinąć szmaty. Potem przyszło na świat jedno dziecko, bo kolejnych pięciu drugie. Powód do picia pewnie inny ale kto wie jaki. Wiadomo pewnie wszystkim na forum, że to moja wina no bo czyja. Chciałam odejść już kilka razy - spytajcie mnie dlaczego nie odeszłam? Dobrze zarabiałam, mogłam się doskonale sama utrzymać. Ale nie, ja tkwiłam dalej i przez jego nieróbstwo i moją głupotę nabrałam kredytów i popadłam w długi co w efekcie spowodowało, że teraz też dobrze zarabiam ale pół tego bierze komornik. Ale to też moja wina - bo ja brałam. Szanowny małżonek pracuje na czarno i oddaje mi jakąś pensję, z czego dziennie woła na piwo i papierosy. A ja daję? Dlaczego? Dla świętego spokoju.
I co ciekawe nie wynika to z faktu, że go tak kocham że życia sobie nie wyobrażam bez niego. Nie. Po pierwsze to litość. Jak patrzę na to jak panuje nad nim wóda, co potrafi zrobić z człowieka to po prostu mi go żal jako człowieka. Człowieka zdolnego, pracowitego który mógłby wiele osiągnąć gdyby nie.... Druga kwestia i najważniejsza w tym wszystkim to żal moich dzieci. Córka (starsza) jest do niego mimo wszystko przywiązana, syn mniej. I teraz wiem, że źle że na to patrzą. Rozmawiałam wstępnie z cóką że chyba będziemy się musieli wyprowadzić do babci i tu widzicie ona przedkłada fakt, że ma tu swój pokój, duży dom a tam musielibyśmy się we trójkę gnieść w jednym pokoju. Wynika to pewnie z faktu, że nie ma jakiejś agresji w domu, nie dokucza jej, nie bije. Jeżeli chodzi o samo moje nastawienie do niego w takich sytuacjach to jestem niespotykanie spokojna, pogodzona z losem. Na zasadzie gadaj ile wlezie i tak koło d... mi to lata. Odsunęłam od siebie moich znajomych bo z nim do nich pójdę, ich też nie zaproszę. Sama nie wyjdę bo nie mam z kim zostawić dzieci. Zresztą wiecie jak to jest.
Co mnie skłoniło do napisania na forum to to, że jednak naprawdę myślę, żeby to wszystko rzucić w diabły. Moim problemem jest chyba przyzwyczajenie do tkwienia w takiej stangacji. Nie powiem, że warunko lokalowe za tym nie przemawiają.
Chciałabym żeby któraś z kobiet opisała jak sytuacja odejścia od męża wpłynęła na dzieci. Co lepsze dla nich - tak jak w moim przypadku.
Rozpisałam się a i tak nie udało raczej mi się przedstawić moich odczuć i obaw.

Ate

Witaj Grazko..Jestem alkoholiczka czyli "po drugiej stronie barykady" , ale jkestem rowniez matka...
Czy ty meza w ogole jeszcze kochasz?

Grażka18 · Małomówny Dołączyła: 17 Sie 2011 Posty: 19

Trudne pytanie. Myślę, że chyba uczucie o ile było to wygasło. Jest mi go po prostu szkoda. Wiem, że jak go zostawię to się stoczy na dno. Wiem, że odpowiecie że tak musi być żeby się od dna odbić. Ale ja wiem, że on się nie odbije. On jest strasznie słaby psychicznie. Widzę też pierwsze symptomy choroby spowodowanej przez permanentne picie. O leczeniu oczywiście nie chce słyszeć i nie wiem czy akurat moje odejście i stoczenie się na dno spowoduje jakąś zmianę w myśleniu. Można powiedzieć, że jest on DDA bo teść pił do 65 roku życia kiedy umarł. Ale co im dokuczył w życiu to pewnie pozostawiło ślad.
Tak więc patrząc z boku sprawa wydaję się prosta bo jeżeli tu już nie ma uczucia z mojej strony to pakuj manatki. Pozostają jednak dzieci.

pterodaktyll

Grażka, można by powiedziec, że opisałaś moje życie i drugie małżeństwo (za wyjątkiem paru detali). Mogę Ci powiedziec, że skończyło sie to rozwodem itd. ale twierdzę, że to było najlepsze wyjście, zwłaszcza jesli chodzi o dzieci. Lepiej żeby miały ojca i matkę zamiast jakiejś mocno toksycznej "rodziny". Do niczego to nie prowadzi.

Grażka18 · Małomówny Dołączyła: 17 Sie 2011 Posty: 19

Problem polega na tym, że ja to rozumiem. Powiem więcej - jak w międzyczasie czytałam ponowne wynurzenia kobiet współuzależnionych to łatwo mi przychodziły na myśl epitety typu głupia, naiwna itp. Należę do osób nieśmiałych, nieprzebojowych, wręcz chyba słabych. Podziwiam kobiety silne, zdeterminowane. Mam koleżankę, można powiedzieć przyjaciółkę, z którą niestety utrzymuję nikły kontakt z uwagi na fakt, że ja się już jej nie zwierzam a ona przestała poruszać ze mną tematy związane z moją sytuacją. Ile razy ona próbowała mnie "ustawić". Powtarzała wszystko to co Wy tutaj doświadczeni mówicie. Aż się któregoś dnia zdenerwowała na moją głupotę i teraz dzwoni rzadko, sprawdza chyba czy jeszcze żyję. Przytaczając jej słowa powiedziała, że jestem osaczona przez rodzinę męża i wysysają ze mnie ostatnie soki. Utkwiło mi to bo to chyba racja.
Tylko dlaczego tak trudno mi się zebrać? Łatwiej byłoby w sytuacji gdyby mnie np. uderzył, znęcał się nad dziećmi wtedy nie byłoby dyskusji. Chociaż głupstwa piszę. Przepraszam.
Dobrze, że trafiłam na to forum bo zaczęło mi coś łomotać w głowie, że taka sytuacja jest chora dla wszystkich. Jednocześnie dzwoniłam dzisiaj do jedynego ośrodka terapii w mojej miejscowości i spotkania są owszem ale raz w tygodniu o 15.30 - pytanie dla kogo? Dla ludzi bezrobotnych? Przecież nie będę brała urlopu. W okolicy - odległości ok. 60 km trochę lepiej bo o 17.00 - kiedy właśnie wychodzę z pracy a trzeba się jeszcze dostać te 60 km. Dlatego będę wdzięczna za wszelkie doświadczenia z Waszej strony.
Pytanie też jak Wasze dzieci sobie radziły w szkole w sytuacji nagłej zmiany tj. opuszczenia męża? Nie odbiło się to na nauce? Psychice? Martwię się o córkę bo jest bardzo wrażliwa i zamknięta.
Pterodaktyllu a co się udało uratować w Twojej sytuacji poza tym że się "uratowałeś'? Oczywiście to bardzo dużo. Żeby być dobrze zrozumianą - czy zmieniły się na plus relacje z Twoimi dziećmi i żoną?

pterodaktyll

Grażka18 · Małomówny Dołączyła: 17 Sie 2011 Posty: 19

Dzięki, takie szczere dzielenie się doświadczeniami jest bardzo pomocne. Cieszę się, że tu trafiłam.

staaw

Krzysztof 41

A morze lepiej jakby to on się wyprowadził od was i przychodził tylko w odwiedziny do waszych dzieci oczywiście trzeźwy może wtedy coś zrozumie.

Grażka18 · Małomówny Dołączyła: 17 Sie 2011 Posty: 19

Otóż co do wyprowadzki to ja jestem u niego gościem i to w dosłownym tego słowa znaczeniu. Dom należy w jednej części do teściowej (zajmującej dół), niemieszkającego z nami brata męża i mojego męża. Właśnie trwa spór o spłatę części szwagra. Domaga się on spłaty z racji tego że tu mieszkamy (jednocześnie nie chciał mnie zameldować z dziećmi pomimo tego, że jego żonie kiedyś był potrzebny meldunek i mój wspaniałomyślny mąż udzielił zgody na ich zameldowanie). Tak więc pozostaje mi tylko wyprowadzka do matki. Ten spór o "majątki" to osobny rozdział w znacznym stopniu przyczyniający się a właściwie stanowiącym pretekst to picia.

Grażka18 · Małomówny Dołączyła: 17 Sie 2011 Posty: 19

Jeżeli chodzi o Al-Anon to w kwestii wyjaśnienia drążę tematy forum od wczoraj. Weszłam na ich stronę i niestety tak jak pisałam najbliższy jest 60 km od mojej miejscowości - spotkanie raz w tygodniu o 17.00. Jest to dla mnie za wczesna godzina. Co prawda jeszcze tam nie dzwoniłam, jest tylko info z netu. Natomiast zainteresowała mnie umieszczona tam literatura i na pewno sobie coś zamówię jak narazie dobre i to. Bo rozumiem, że coś takiego jak forum (może porady on-line) nie są dostępne na ich stronie.

staaw

kahape

pterodaktyll

staaw