Forum Wolnych od Alkoholu

yuraa

Wczoraj po godz. 6.00 mieszkaniec Polic wrócił do swojego domu po nocnej zmianie w pracy. Drzwi mieszkania otworzył kluczem. Wewnątrz zobaczył powywracane meble, wszystkie przedmioty porozrzucane, a w pokoju na kanapie śpiącego zupełnie obcego mężczyznę. Domyślając się, iż jest to włamywacz natychmiast powiadomił Policję.

Policjanci przybyli na miejsce zatrzymali włamywacza. Okazał się nim 25 - letni Krzysztof D. W chwili zatrzymania był nietrzeźwy i miał 3,5 promila alkoholu w organizmie.

Jak ustalono w nocy włamał się do mieszkania przez drzwi balkonowe. W barku znalazł whisky, które popijał w czasie demolowania mieszkania i szukania łupów. Jednak zmęczony nocnymi poczynaniami zasnął na kanapie.

Zatrzymany trafił do policyjnego aresztu. Po wytrzeźwieniu został przesłuchany. Jak wyjaśnił, był pijany i niewiele pamięta.

Krzysztof D. odpowie za kradzież z włamaniem do mieszkania. Grozi mu do 10 lat pozbawienia wolności.

sierż. sztab. Jolanta Szalińska oficer prasowy KPP Police, 2009-03-04

jeszcze jeden przykład że picie przeszkadza w wykonywaniu pracy

Jagna

Zdecydowanie przeszkadza.. :uoee:

Ja borykam się teraz z dylematem co zrobić i czy w ogóle.
Pracuję z koleżanką, która jest pięćdziesięciolatką, bardzo sympatyczną, ale...własnie. Wiemy w pracy, że ona pije, niejednokrotnie przychodzi pod wpływem, a mnie się nawet wydaje, że podtrzymuje stan rauszu podczas pracy.
Często nie dociera do pracy w ogóle, spóźnienia, całe masy tragedii rodzinnych i wypadków losowych na usprawiedliwienie..
Ja nie znam jej długo, bo sama pracuję tam niespełna rok, jednak z opowieści współpracowników, ta sytuacja trwa juz kilka lat, z tym, że wcześniej były to jedynie podejrzenia, co do nadużywania alkoholu, teraz jednak zaczyna być niebepiecznie, bo praca jaką wykonuje, jest bardzo odpowiedzialna i związana jest z zagrożeniem życia człowieka.

Kilka dni temu, kierownik wyczuł silną woń alkoholu od niej,postraszył poinformowaniem dyrektora...Ale na tym się skończyło, że uzależniona koleżanka przysięgła poprawę, że do pracy będzie przychodzić trzeźwa.
Kierownikowi to wystarczyło...ja próbowałam rozmawiać z kierownikiem, bo sytuacja wydzarzyła się przy mnie, sugerowałam leczenie choroby na terapii, jednak kierownikowi wystarczyły obietnice i wiara w to, że jakoś się wykaraska, że wystarczy silna wola i dobre chęci, o leczeniu jakoś nikt nie chce słyszec, bo przecież L4 na minimum 5 tygodni to niedorzeczność! sama sobie da radę...A ja wątpię.
Miałam ochote porozmawiać z tą koleżanką, ale unika nas, jedyne chwile kiedy zdarza nam się być sam na sam, to kiedy idziemy zapalić- co jest rzadkością, z braku czasu.

Dziewczynie grozi dyscyplinarka, a zważając na jej wiek- może już nie miec mozliwości podjęcia pracy w tym zawodzie w ogóle... Rozmawiać? I jak rozmawiać?

stiff

Wiedźma

Jagna

Wiedźma

Kurde, ale to poważna sprawa, jeśli od czynnej alkoholiczki może zależeć ludzkie zdrowie i życie.
Dziwi mnie beztroska kierownictwa, przecież to ono weźmie na siebie odpowiedzialność,
jeśli, nie daj Boże, coś się stanie jakiemuś pacjentowi

Jagna

dorcia100

Jagna, wziąć koleżankę na papierosa, albo na chwilę rozmowy po zmianie, nie musisz mówić o sobie, ale dobitnie jej pwoiedzieć, ze wszyscy to widzą, ze przychodzi pod wpływem i że czuć od niej alkohol. Zapewnić, z eta rozmowa pozostanie między Wami i podac argument, że zagraża życiu pacjentów nie wspomę już o tym, że sama siebie niszczy
i co można zrobić, żeby zaprzestać picia i zostawić ją z tą wiadomością.

Ps. Jagna a gdyby coś sie wydarzyło złego w pracy z jej winy, nie targały by Toba emocje, typu "kurdę dlaczego wcześniej nie zareagowałam?"

Wiedźma

Faktycznie, Dorcia ma rację - nie ma się co z nią cackać, tylko powiedzieć wprost jak to wygląda z zewnątrz.
Przecież tu nie chodzi tylko o prywatną sprawę jej picia, ale o zagrożenie jakie stwarza pacjentom.
Jagna, możesz jej także powiedzieć, że jeśli szybko coś z tym nie zrobi (terapia!!!),
to powinna się liczyć ze zwolnieniem dyscyplinarnym z pracy, bo w ten sposób się postępuje z takimi osobami.
Trudno, niech jej będzie przykro i nieprzyjemnie, ale niech to wreszcie nią potrząśnie.

Jagna

Dziękuję! Podjęłam decyzję- porozmawiam z nią , podrzucę także numer telefonu do poradni i terapeuty, więcej nie mogę nic zrobić.
Ale źle się z tym czułam, że tak naprawdę nikt nie reaguje, licząc na jej rozsądek i silną wolę.
A to nie tak, bo sama wiem jak ze mną było.

Wiedźma

Opowiesz nam jak poszło?
Bardzo jestem ciekawa...

dorcia100

Jagna i dobrze, zreszta opisałam Ci jak było w moim przypadku, to wcale nie jest trudne

Jagna

Tak

Pewnie, że napiszę Wam, myślę niejedeno z nas jeszcze zetknie się z taką sytuacją.

Jacek

broń Boże nieeeeeeeeeeeeeeeee
coście poszalały ,żadnej rozmowy
czyście zapomniały że aby z tego wyjść jest potrzebny wielki "kopniak"lub potężny wstrząs
wyobraźmy sobie sytuację tak
Jagusia jej mówi to i owo
czy ona się do tego przyzna,wręcz przeciwnie jeżeli się na nią nie obrazi to w najgorszym przypadku,jej słowa będzie miała głęboko gdzieś
Jaguś nie rzucaj się z motyką na słońce,bo będzie to dla Ciebie przykre doświadczenie
jedyne i to na prawdę jedyne wyjście to otwarcie porozmawiać i przygotować dyrektora
że jest taka sytuacja i znasz jej możliwości wyjścia po przez leczenie
ale jak mam być szczery to ja bym się na to nie odważył
choćby dlatego że dla dyrektora lepszym wyjściem może się okazać zmiana pracownika na nowego niż leczyć obecnego
i wtedy Ty Jaguś będziesz źle z tym się czuła

Wiedźma