Forum Wolnych od Alkoholu

olimpijka

to, że na terapii sztuk 1 na której byłam było naprawdę szerokie spektrum kobiet. więc takie uogólnienie mnie:
1) zdziwiło totalnie
2) rozbawiło do łez

OSSA

olimpijka

ale naprawdę nie wiem dlaczego mi to tłumaczysz?
ja tylko opisałam swoją reakcję na słowa terapeutki przytoczone tu w wątku. czy moja reakcja nie świadczy o tym, że mam opinię inną niż terapeutka?

KICAJKA

Ja przez te wszystkie lata zauważyłam jedną prawidłowość - jeśli już delikwentka zdecyduje się na szukanie pomocy,to właśnie te zasobniejsze i bardziej wykształcone mają większy problem z radzeniem sobie ze współuzależnieniem :bezradny:

Dłużej i ciężej im to przychodzi a czasem zniechęcone bez postępów,cofają się zupełnie.

I bardzo często wplątują się w następne "bagienko" :szok:

OSSA

KICAJKA

olga

kahape

zagubiona85 · Małomówny Dołączyła: 08 Paź 2011 Posty: 24

Wpadłam napisać co u mnie. Dziękuje za odzew w wątku, mało się udzielam na forum ale często czytuje.
Ciągle mam wahania nastroju. M za tydzień, dwa jak dobrze pójdzie wyprowadzi się do rodziców. Teściowa powiedziała, że nie ma do mnie pretensji za rozwód, tylko do m i że Go przygarnie bo taka kolej rzeczy...
Wziął sobie kredyt na przeprowadzkę :shock:

pewnie z 2000 przepił w tydzień. Dobrze, że wziął go z uwzględnieniem rozdzielności majątkowej. Zaraz miał masę kolegów koło siebie.
A ja dalej nie mogę sobie sama z sobą poradzić. Dużo czytam i wiem o współuzależnieniu, ale i tak mi bardzo ciężko. Boję się, że w którymś momencie się wycofam. Nie mogę spać po nocach, budzę się np. o 3 nad ranem i myślę co ja robię, czy będę miała jeszcze kogoś, co z Nim będzie, zmarnuje sobie życie przez to że go zostawiłam. Niby wiem, że te myśli są niedorzeczne, ale one mnie dręczą i nie mogę sobie poradzić. Najgorsze są weekendy czuję się strasznie samotna. Mam rodziców nad głową, ale udaję że radzę sobie świetnie i odrzucam ich chęć rozmowy jeśli przyjdą pogadać. Nie rozumiem tego...

Jest jeszcze jedna strona medalu o którą się martwię. Pisałam, że spotykam się z kimś(wiem, że to nie czas, że powinnam dojść do ładu sama ze sobą ale inaczej nie potrafię zostawić m), niby nie pije, wydaje się odpowiedzialny, gdy się spotykamy czuję się bezpiecznie, ale zbyt mocno chce być z Nim. On to chyba wyczuł bo się wycofuje i nabiera dystansu, a ja jak cały dzień nie dzwoni to chodzę z telefonem w ręku i czekam w napięciu na telefon

wiem, że to nie jest normalne, że powinnam wyluzować,ale tak strasznie boję się że jak mnie opuści to nie pozbędę się m ze swojego życia... że nie dam rady. A ten z którym się spotykam - na spotkaniach - raz w tygodniu jest fajnie, w tygodniu dzwoni 1-2 razy dziennie, spotykamy się w pt, a potem w weekend prawie wcale się nie odzywa..i w pon. dzwoni jak gdyby nigdy nic. Zauważył już to że mi bardziej zależy i nie okazuje swojego zaangażowania. A może się przestraszył mojego zaangażowania...

i tak siedzę sama w kuchni, w salonie m leży podpity przed TV, popołudniami po pracy sprzątam po kilka razy żeby zająć czymś pustkę, jak zadzwoni Ten drugi chodzę cała naładowana pozytywną energią. Później się dłużej nie odzywa to chodzę jak struta nie mam chęci do życia...chore..czytałam kobiety, które kochają za bardzo..ile fragmentów tej książki da się zacytować o mnie..

z pozytywnych rzeczy, staram się dbać bardziej o siebie kupuję sobie ładne ubrania, bieliznę, kosmetyki w ostatnich latach ciągle potrzeby m się liczyły nie moje..
planuje już remont salonu po Jego wyprowadzce z niego..głupie samodzielne malowanie może pomoże się odciąć od przeszłości.
Marzę o tym żeby ktoś zabrał mnie do pracy gdzieś za granicę. Najlepiej na drugi koniec świata, żeby uciec od problemów. Ale wiem, że trzeba je przeżyć..:/

Dziękuje Wam za wsparcie. Samo wygadanie się tu wiele mi daje. Wiem, ze muszę dużo pracować nad sobą, że dużo jeszcze łez przede mną..ale mam nadzieję, że dam jakoś radę z Waszą pomocą.

endriu · _________________ Nie piję od 29.04.2011

A ten drugi to nie żonaty czasami?
Tak się zachowywałem jak miałem kochankę.
W tygodniu dzwoniłem, spotykałem się, bo byłem w pracy.
A weekendy dla rodziny.

zagubiona85 · Małomówny Dołączyła: 08 Paź 2011 Posty: 24

Endriu nie nie żonaty :lol:

ma konto na nk i fb więc chyba nic nie ukrywa..;) znaczy nic takiego jak małżenstwo.
M już w ten weekend przewiezie część swoich rzeczy..ufff...bedzie ciężko ale tak musi być i będzie najlepiej. Zmykam do pracy
miłego dnia

staaw

szymon

esaneta

zagubiona85, kiedy opisałaś dziwne zachowanie "tego drugiego" również pomyślałam, że jest żonaty, albo przynajmniej zajęty.
To dobrze, że zdajesz sobie sprawę, że to jeszcze nie pora na nową relację.
Kiedyś gdy mój mąż mnie zdradził (a właściwie miał romans), to po odkryciu prawdy i strasznych mękach - nie do pojęcia dla kogoś, kto przez to nie przeszedł(tyle siebie znamy ile nas sprawdzono - Szymborska) - żeby ulżyć swemu cierpieniu, żeby przestało boleć, koniecznie chciałam się zakochać. Sądziłam, że w ten sposób łatwiej będzie mi przejść przez rozstanie z m. A że zawsze podobałam się mężczyznom, szybko znalazł się "ochotnik".
Na szczęście w porę się zmiarkowałam, że facet jest zajęty (nie był zonaty, ale miał partnerkę i dziecko w drodze) - ale mimo to do i tak juz dużego cięzkiego bagażu doświadzceń dorzuciłam sobie jeszcze jedno shit. :uoee: