Forum Wolnych od Alkoholu

espresso

Witam,
od dłuższego czasu nie mogę sobie ze sobą poradzić. Najpierw wiadomo - faza muru i pogorszenie nastroju, co po miesiącu miodowym mocno uderzyło. Melisa, różne próby poprawy nastroju, aby nie popaść w stały stan dołka. Zaczęły się problemy z motywacją do wszelkich działań, więc zalecenie planowania, z motywacją, bez... Zrozumienie stanu, akceptacja. Rozkminka rozumowa, w spokojnych warunkach próba przeżycia/konfrontacji z emocjami. Jasne... aż przyszedł dzień, kiedy myślałam, że mnie od środka rozsadzi!
Mam wokół siebie przyjaciół, znajomych, ludzi z AA. Praca jest moją pasją, ale właśnie tu natknęłam się na MUR niemocy, mimo wszystkich powyższych narzędzi. A przecież wiadomo, praca=byt, a bez tego ... ojoj.
Piszę tutaj, ponieważ przewijał się ten motyw w moich rozmowach z ludźmi oraz tutaj na forum - "DEPRESJA". Wczoraj umówiłam się do psychiatry, termin na 6.lutego. Ale obawiam się popełnić błąd, aby nie zdiagnozowano mnie mylnie (moja znajoma po roku przyjmowania leków...miała zespół abstynencyjny, bo się uzależniła).
JAK inaczej radzić sobie z tą niemocą, która jest reakcją chemiczną na brak alkoholu, a nie jednostką chorobową? Co oprócz ziół tonujących i przyjmowania witamin B może wspomóc?

ufff ale się napisałam, a miało być zwięźle i krótko. Nic to. Z góry Wam, Forumowicze, dziękuję za komentarze.

Wiedźma

Cytat:

Wczoraj umówiłam się do psychiatry, termin na 6.lutego. Ale obawiam się popełnić błąd, aby nie zdiagnozowano mnie mylnie (moja znajoma po roku przyjmowania leków...miała zespół abstynencyjny, bo się uzależniła).

Ja w podobny sposób uzależniłam się od leków - psychiatra zdiagnozował u mnie depresję,
a ja miałam tylko stany depresyjne przewlekłego zespołu abstynencyjnego.
Czy idziesz do "normalnego" fsdf43t

psychiatry, czy do takiego od uzależnień?
Najlepszy były taki, który przyjmuje w ośrodku odwykowym - będzie wiedział co można przepisać alkoholikowi.

espresso napisał/a:

Co oprócz ziół tonujących i przyjmowania witamin B może wspomóc?

Magnez.

pterodaktyll

Wiedźma

pterodaktyll

espresso

Wspomniana koleżanka jest oczywiście alkoholiczką, to było w pierwszy roku jej trzeźwienia, tak jak ja teraz.
Góra czuwa - próbowałam się umówić w innych przychodniach, ale terminy podobne, natomiast na prywatnego pieniędzy nie mam plus lęk, że przepisze mi co bądź...a tacy bywają. Góra więc czuwa, bo ten psychiatra jest w ośrodku, w którym chodzę na terapię dwa razy w tygodniu, będzie w kontakcie z moją terapeutką - szczegóły procedury mamy jutro omówić, tzn dziś

Co ważne terapeutka mi zaznaczyła w krótkiej rozmowie telefonicznej (zapisując mnie na termin u psychiatry) - ale wiesz, że to będzie konsultacja i nie jest pewne, że stwierdzi, że trzeba ci coś przepisać.

espresso

No tak, ale jak się "nic nie chce", to jak z tym wysiłkiem, zmuszać się?
Dziękuję za magnez

logiczne, choć na czekoladę chwilowo patrzeć nie mogę.

pterodaktyll

Wiedźma

espresso

Rozumiem, dziękuję. Czyli po raz kolejny słowo klucz - "akceptacja" trudu. I przełamywanie, przełamywanie niemocy. Radość trzeźwienia jest, ale ta trudność nie jest nagrodą. Jutro kolejny dzień próby.

Alkoholik72

Za każdym razem gdy dopadały mnie takie myśli ( poza pierwszym razem gdy po prostu chciało mi się chlać..) musiałem zadać sobie pytanie - co robię dla mojej trzeźwości...
I zawsze w pierwszej chwili miałem 20 argumentów jak wiele robię i kolejne 20 czemu aktualnie nie muszę niektórych rzeczy robić ( bo jestem zmęczony, nie mam czasu, bo jak raz nie zrobię to co.., bo praca, bo rodzina, bo dzieci , bo... wiele, wiele bo..)
I za każdym razem po głębszym zastanowieniu i analizie sytuacji z przyjacielem dochodziłem do wniosku że robię dużo.. znaczy się tworzę dużo - ale pozorów że coś robię. Że popuściłem sobie w różnych sferach, że zacząłem odkładać wiele rzeczy, że szukam wymówek by niektórych z nich nie robić.
I nigdy nie było to tak - że zaczynało się dziać z dnia na dzień. Zazwyczaj były to tygodnie a nawet miesiące gdy powoli sobie coś odpuszczałem - a to zaczynałem przesiadywać w pracy więcej niż muszę, a to miałem siły by wcześniej 15 min. wstawać i przeczytać refleksje, pomodlić się.., jakaś niechęć do regularnych mitingów... jakoś mniej czasu na spotkania z trzeźwiejącymi alkoholikami, jakoś mniej telefonów do nich.. itd..
Moje trzeźwienie to działanie. Jak będę robił swoje - mogę mieć dużą nadzieję że takie stany będą mnie omijać.
Może odpowiedz sobie co ty robisz na co dzień dla swojej trzeźwości - czy na trzeźwieni przeznaczasz przynajmniej tyle czasu co kiedyś na ukrywanie picia.. ? Narzędzi mamy wiele, możliwości też. To ode mnie zależy czy ich codziennie używam... codzienny telefon do któregoś z przyjaciół, codziennie kontakt z którymś z podopiecznych, codziennie fragment literatury, codziennie modlitwa, codziennie obrachunek moralny, codzienna praca i życie zgodnie z programem wspólnoty, praca ze sponsorem ititd..
Mi to pomaga...
Pozdrawiam
Jerzy

rejek

espresso

violkademolka

violkademolka

Nikt nie mówił,że będzie łatwo.Wszystko co nowe rodzi się w bólach.Trzezwieję nie pierwszy raz ,ale tak ciężko to pierwszy.Fazę muru miałam po 4 miesiącach i właściwie trzyma mnie do dziś,ale jak do wszystkiego można się przyzwyczaić.Nie jest mi lekko,ale jak się wygadam na terapii,AA czy tutaj jest lżej.Mi najlepiej robi właśnie wygadanie się i wstyd przyznać,ale męki innych.Czuję się mniej samotna i widzę,że to norma.Jakoś łatwiej mi.A poza tym lubię się uczyć i zmieniać co się da w tym siebie.Chcę być trzezwa,a nie tylko sucha.Praca do końca życia a to i tak krócej :szok:

chyba niż jak piłam i brałam.Damy radę jeśli tylko chcemy.Buziaki