Forum Wolnych od Alkoholu

Gonzo.pl

A kuku....

Whiplash

Ech gonzo...
Tam napisalem ze nie mam zamiaru trzezwiec caly czas
To nie to samo co nie mam czasu na trzezwienie...
:bezradny:

probujesz mi cos udowodnic? Bo cos Ci nie wychodzi :bezradny:

Gonzo.pl

Nie zamierzam. I jak napisałem, zbytnio się nie staram. Jesteś już dużym chłopcem.

kosmo

A ja myślę, że od kiedy przyznałam się do tego, że jestem alko, tym samym pogodziłam się z faktem, że do końca życia nie mogę, ba nie wolno mi już nigdy pozostać obojętną na flachy, balangi, impry, na których leje się wóda... Słyszę, widzę, że nawet po kilku, kilkunastu latach abstynencji ludzie zapijają... Pamiętam, jak trzepnęło mną o glebę, kiedy na terapii pojawił się gość i przyznał się do zapicia po bodajże 9 latach trzeźwości. Dlatego uważam na siebie, dbam o komfort i bezpieczeństwo, unikam sytuacji, gdzie mogę być narażona na pokusę, czy choćby potem, po powrocie do domu na wszechogarniający stan paniki, że mogłam nie oprzeć się wypiciu drinka. Żyję normalnie, a zarazem nienormalnie. Nie przeszkadza mi to jednak w niczym, a już najmniej w normalnym funkcjonowaniu. Mówię sobie w chwilach zwątpienia, że mam tak, jak ludzie po przeszczepie, już do końca życia muszą brać określone leki i już...

szymon

Cytat:

Oooo...i cel został osiągnięty.....

nie lubię określenia "osiągnięty cel" - wolę droga do celu, to jest mój cel - ta droga.
w wolnym tłumaczeniu to jak, orgazm nie na końcu, a w trakcie całego stosunku.

Marc-elus

smokooka

Jak Was poczyta ktoś kto dopiero "zaczyna" to mu się od razu odechce. :uoee:

matiwaldi · [*][*][*] **Pomógł:** 16 razy Wiek: 59 Dołączył: 03 Mar 2012 Posty: 1046

kosmo

piotr7

Prawdziwego alkoholika poznaje się po tym jak kończy a nie po tym jak zaczyna. :rotfl:

cool

Urszula

Dziubas

Rozgorzała piękna dyskusja o trzeźwieniu :mgreen:

Dla jednych jest to sposób na życie, dla innych droga do "normalności".
Dla mnie jest sposobem, nauką. Nauką "normalności", reakcji na emocje,
życia zgodnie z zasadami moralnymi, które przez ponad dwadzieścia lat
były mi obce i które łamałem.
Jest szansa, ze gdy nauczę się tego wszystkiego powrócę do "normalności".
"Normalność" piszę w cudzysłowie, bo normalny to ja nie będę, zawsze będzie
obok mnie mój alkoholizm, o którym lepiej żebym nie zapominał.
Gdybym "znormalniał" za bardzo istniała by możliwość, że moje,
pozamykane dotąd furtki, pootwierają się, a to najszybsza droga do zapicia.
Czyli, jeżeli chcę pozostać "normalny", nie mogę zapomnieć o mojej chorobie.

Nie ma dla mnie znaczenia, czy będę kiedykolwiek "mógł" przebywać wśród ludzi spożywających,
na dzisiaj mi to zwisa. Nie stronie od kawiarni, cukierni itp. Nie chodzę do "mordowni",
bo miejsca gdzie się chla, a nie popija mi przeszkadzają.
Nie przeszkadza mi jak chłopak z dziewczyną piją drinka w lokalu, przeszkadza mi jak
podchmielony dobrze gość/goście zamawiają następne i następne.
To mi przypomina moje zachowania i dla tego czuję dyskomfort przebywania w takim towarzystwie

Gonzo.pl

Cytat:

Jak Was poczyta ktoś kto dopiero "zaczyna" to mu się od razu odechce.

Czy ktoś mi wyjaśni, o co chodzi tej kobiecie? Od jakiegoś czasu robi takie uwagi.
Czy forum ma być książką naukową pisaną pod kogoś w/g pani Smokooki?
Co ty w ogóle kobieto wiesz o alkoholizmie?

Tajga