Forum Wolnych od Alkoholu

Wonder

Witam, Wonder dawniej Aula;)
Półtora roku temu podjęłam terapię po dosyć przykrym i mimo wieku długim kontaktem z alkoholem, byłam na forum, czytałam niektóre posty i czułam się mądrzejsza, było cudnie, ale tylko w mojej głowie, gdy patrzę na swoje podejście z perspektywy czasu to zachowywałam się jakbym napisała kartkę, czego nie robić i po kolei wykonywała to, co niebezpieczne dla mnie, dla mojej trzeźwości i nic i nikt nie był wstanie mi wytłumaczyć, że to złe, mimo ostrzeżeń ja robiłam swoje no i jak nie trudno się domyśleć skończyło się typowo.

Nie piłam 4 miesiące, potem stwierdziłam, po kilku udanych imprezach gdzie wypijałam tylko po piwku, że problemu nie ma, udawało się nie upijać a ja byłam szczęśliwa, że powróciłam do normalności. Potem nawet jakiś czas nie piłam tak po prostu, ale powolutku już wtedy mogłam zauważyć, że z moimi emocjami jest źle, nie widziałam nic co związane z chorobą tak było wygodniej. Wyszukiwałam w sobie inne problemy i nawet coś tam próbowałam z nimi robić, starałam się wyszukać w sobie coś innego tylko nie alkoholizm dla własnego komfortu picia… Oczywiście z powodu mojej chorej osobowości nie wyobrażałam sobie bycia samej. Pojawił się pewien facet w moim życiu, typowy rockmen, gitarzysta w zespole, który potwierdzając stereotyp nie stronił od alkoholu. Wpierdzieliłam się w nie małe bagienko, no ale w mojej głowie byłam zdrowa wiec co mi szkodzi imprezować, w młodym wieku to normalne, z chorymi emocjami wpakowałam się w toksyczną znajomość, którą jakimś cudem przerwałam mimo, że od niego także po części się uzależniłam i współuzależniłam też jednocześnie, ale wspomniany osobnik musiał nieźle dać mi popalić żebym chciała się z tego uwolnić. Przemoc psychiczna, czasem fizyczna dopiero dała mi do zrozumienia, że jak nie ucieknę tak w końcu skończy się to tragicznie, po rozstaniu groźby… i moje picie, które usprawiedliwiałam i porównywałam do pijaństwa byłego, że pił więcej, że pił prawie codziennie. Będąc z nim alkohol stał się dla mnie obrzydliwy, ale zdarzało się, że z nim piłam czując się lepsza, że nie robię tego tak często jak on, co dało mi kolejne potwierdzenie mojej idiotycznej teorii, że jestem zdrowa. Rozstaliśmy się i zaczęłam powtarzać sytuację z przed roku…

Czułam się zdrowa chodziłam na imprezy, „korzystałam” z życia i powróciło w pełnej krasie i z większą intensywnością niż przed pierwszym leczeniem, wpadłam w ciąg, nie kojarzyłam większości z tych dwóch tygodni ciągłego picia i w końcu dostałam to, czego chyba chciałam mimo wieku wyglądałam jak osoba nadużywająca, spuchnięta, sina twarz, spierzchnięte usta, czerwone gały, spadłam na glebę mocniej i boleśniej niż poprzednio, odtrącając wszystko i wszystkich w swoim zasięgu.
Wiem, że następnym razem może już być tak źle, że nie upadnę na glebę tylko mnie w niej zakopią. Ja już się w niczym nie usprawiedliwiam… Boję się, ale ten strach to chyba moje choróbsko, które czuje, co się dzieje i że walczę, przez trzy tygodnie odkąd nie piję obecnie, stoczyłam nie jedną poważną walkę toczę ją codziennie wiem, że nie jest to tylko konflikt ale wojna. Jestem na terapii, dwa i pół tygodnia, dziś byłam na mityngu, chociaż było to bardzo trudne.
Chcę! Tym razem nie ufam sobie, nie daję sobie swobody… Tym tematem chce mieć gdzie dzielić się swoimi trudami, ufam wam, jeśli chodzi o tą chorobę, chce pracować nad sobą, nad swoimi emocjami przede wszystkim, samo nie picie mi tym razem nie wystarczy, bo nawet, jeśli wytrzymam w abstynencji to nie wytrzymam ze sobą i kiedyś bardziej niż pewne jest to, że powtórzę wszystko może już ostatni raz. Wiem, że nie tylko mi towarzyszy ten przeszywający wstyd po zapiciu, po dostrzeżeniu jak za bardzo zaufałam swojej chorej osobie, jak naiwna byłam i jak bardzo zapatrzona w swoje ja. Nowy nick i nowa droga, zapewne jeszcze bardziej wyboista ale jestem przygotowana na tysiące burz i huraganów, nawet tych nagłych nie gwarantuje sobie niczego żyję w każdej godzinie i każdego dnia tu i teraz.

Szukałam podobnego tematu aby nie zakładać osobnego, nie mogłam odszukać, jeśli taki jest proszę jeśli można przenieść;)

Gonzo.pl

Wonder dla mnie Twoje słowa są ważnym przypomnieniem tego co istotne.
Dzięki.

szymon

Krzysztof 41

Wiesz ta droga wcale nie musi być ciężka, wszystko zależy jaki sposób podejdziesz do swojego trzeźwienia.

Wonder

Jacek

Wonder

Czarny

JaKaJA

Brzmisz całkiem wiarygodnie :mgreen:

witam Cię serdecznie-Agnieszka alkoholiczka

I rzymam kciuki :kciuki:

Jacek

Wonder

Moje JA będzie zawsze i ja nie chce zapominać o tym jaka byłam w skumulowanej chorobie, gdzie głupota sięgała zenitu, mimo że myślenie o tym jest mi do niczego niepotrzebne, zapomnieć nigdy nie zapomnę. Ta Aula to też byłam ja ale opętana egoizmem i brakiem miłości, współczucia, mam zdanie że wszystko jest po coś i o tamtej Ance też będę pamiętać i cieszę się z jednej strony że taka byłam to mnie wpierdzieliło w ten rów żebym pojęła więcej... Ale strasznie irytowały i żenowały mnie wspomnienia o tamtej Ance pomimo, że dzięki tamtej sobie pojęłam więcej. Pisząc pod nickiem Aula, może wydawać się to infantylne czułam frustrację, nie potrafiłam się już utożsamić z tamtą mną mimo że to byłam ja tylko w skrajnym stadium choroby jeśli chodzi o emocje.

Jędrek

kamo

Witaj Wonderko czytałem z uwagą co napisałaś.Dokonałaś nazwijmy to oczyszczenia umysłu,które nie wątpliwie jest potrzebne ale pamiętaj o oczyszczeniu duszy bo jedno z drugim idzie w parze.Pisałaś co prawda o twojej Sile Wyższej.Wiem ze swojego doświadczenia że jak w duszy gra i moja więż z moją Siłą Wyższą jest nie naganna to i mój umysł nie próbuje mnie wyprowadzić w pole.Po prostu to z czym sobie nie daje rady powierzam i składam na ręce Pana Boga co ostatnio uczyniłem i dało mi wielką ulgę pomimo tego że się od Niego odsunąłem jakiś czas temu.Staram się na nowo nawiązać zbliżyć do Pana Boga bo widzę jak mi to bardzo pomaga a mój umysł skutecznie na kilka miesięcy wmawiał mi że go nie potrzebuje.Życzę ci aby twój entuzjazm i zapał do pracy był cały czas taki jak jest teraz i praca jaką wykonasz dała ci wiele satysfakcji ale przede wszystkim była owocna.Trzymam kciuki.

Jacek

Wonder

Mogę zapewnić Cię że zmiana nicku nie jest żadnego rodzaju ucieczką;)
Ja niczego także nie zakładam, nie zakładam nawet że mi się uda, że teraz będzie pięknie i fajnie bo więcej widzę, zmieniłam sobie nick i zaczynam od nowa. NIE po stokroć NIE, wiem nawet że teraz może być ciężej bo moja choroba będzie próbować się bronić. Po prostu niczego nie zakładam nie jestem skrajnie i niezdrowo zmobilizowana bo wiem że zawsze miało to odwrotny skutek niż zamierzony. Znikąd nie uciekam i nie uciekam także od tamtej Auli, to było uśmiechnięcie się z ironią na tamtą Ankę ale pamiętanie o niej i wcale się jej nie wyrzekam ale strasznie mnie żenuje i w żaden sposób nie potrafię się z nią utożsamić;) Nie wiem może tez tak mieliście że ciężko jest uwierzyć że za czasów picia czy niezdrowego podejścia do zdrowienia było się sobą. A jeśli chodzi o bardziej przyziemne powody to zakładając profil półtora roku temu robiłam to w pośpiechu miało być Anula wyszło Aula no i od tak byłam sobie tu z brzydkim nickiem a teraz mam taki który mi się podoba :skromny: