Forum Wolnych od Alkoholu

[katleja]

wiesz Flandra, jak czytam Twoje posty, to jakbym czytała własne myśli. Też nauczyłam się nieokazywaC uczuć - okazywanie uczuć to dla mnie przejaw słabości. Od najwcześniejszych lat, gdy mnie maltretowali i bili, ja chowałam się między kanapę a parapet bo stamtąd nie mogli mnie wyciągnąć i gryzłam do krwi moje ręce, żeby nie wydać z siebie głosu, ból ciała tłumił ból duszy, płakałam - ale tak "do środka", a twarz zawsze miałam kamienną. Nie czuję, gdy ktoś mnie poniża, nie czuję gdy ktoś mnie obraża, mam bardzo duże problemy z rozpoznawaniem emocji u innych ludzi. W pracy jestem na stanowisku poniżej kwalifikacji, za śmiesszną pensję ale wsyydzę się isć po powyżkę, do tej pory wydawało mi się, że każdy kto mnie zatrudnia, robi mi tym wielką łaske, bo ciągle wpajano mi że jestem śmieciem, nikim, skończę jako prostytutka pod mostem. I rzeczywiście, mając 16 lat wymieniłam dom na dworce i squaty i uważałam że bycie narkomanką to moje przeznaczenie i mój własny wybór zarazem, a nie odreagowanie krzywd. Teraz piszę doktorat nie jest łatwo. Powoli, bardzo powoli godzę się z życiem, pracuję nad sobą, weryfikuję znajomych ... i teraz na tapecie mam kontakty z rodzicami.
Mam do nich bardzo ambiwalentny stosunek. Nie byliśmy zbyt zamożni, ale miałam zapewnioną naukę gdy na fortepianie, zajęcia plastyczne, aktorskie, sportowe, naukę języków obcych. To wszystko zaprocentowało obecnie i na studiach. A jednocześnie ciągle żyję w kompleksie niższości i totalni idioci zajmują wyższe ode mnie stanowiska, co mnie totalnie frustruje. Czuję, że dopóki na dobre nie rozliczę się z przeszłością , nie ruszę z miejsca.
Kocham moich rodziców, wiem i chciałabym im to powiedzieć. Ale oni nigdy nie przyznali, jak mnie torturowali (bo tego już nawet nie można nazwać biciem). Do dziś, każdego dnia prawie mam problemy z oddychaniem,krwotoki z nosa itp, bo ojciec kiedyś w szale złamał mi nos, a ponieważ usiłowali ukrywać to, jak wygląda nasz dom od środka, nie byłam z tym w szpitalu i w efekcie nie tylko jestem trwale oszpecona(nos tak jakby "położony" nieco na lewo) ale mam problemy którym dotychczasowe zabiegi nie pomogły.
Wystarczy że spojrzę na moje pochlastane ręce i już czuję żal i wściekłość, ale nienawidzę siebie,. nie ich !!
nie umiem być asertywna, nie umiem się bronić, gdy ktoś np. szef czepia się mnie - nawet gdy to nie moja wina, nie moja działka, nie bronię się, ale przyjmuję krytykę i potem czuję się jak śmieć.

kończę, bo nikt i tak nie będzie w stanie strawić takiego długiego postu

[sabatka]

[Wiedźma]

Katleja, jestem bardzo poruszona tym, co napisałaś...

Zastanawiam się, czy moja córka ma podobne odczucia po swoim dzieciństwie w rodzinie alkoholików.
Jeżeli tak, to skrzętnie je ukrywa...


Jezu, napewno nie było aż tak źle!
Przynajmniej jej nie biliśmy...

[katleja]

[sabatka]

[katleja]

[Klara]

[katleja]

[Klara]

[Flandria]

[katleja]

moi rodzice się na to nie zgodzą, żeby ona mieszkała w internacie,a są jej prawnymi opiekunami. Kiedyś chciałam wnieśc sprawę przeciwko nim do sądu, ale nie mam siły na to i nie chcę, tym bardziej, że mieszkam kilkaset kilometrów od nich, nie chcę wozić się po polsce i zeznawać. Egoizm? pewnie tak. ale ja nie mam sił, wreszcie nie chcę być rodzicem dla reszty rodzeństwa (jest nas w sumie 4). pozostałe rodzeństwo też jest dorosłe i może się tym zająć!

a moja siostra jest taka, że kiedy dogadałam się z babcią, żeby u niej zamieszkała (miałaby blisko do szkoły, babcia jest zamożna itp) to nie chciała. Ona nie umie wyrwać się z tego domu, a ja nie wiem, jak jej pomóc. potem zasypuje mnie po nocach relacjami z popijaw w domu. a gdy jeszcze mieszkałam w tym samym mieście, dzwoniła po nocach żebym przyjechała i ja jak wariat jeździłam taksówkami przez pól miasta do niej. Mam tego dość.
Ale porozmawiam z nią o internacie, chociaż podejrzewam , ze sie nie zgodzi, bo ona zle sie dogaduje z rowiesnikami, uważa że nikt jej nie lubi, wszyscy mają chłopaka, a ona nie, że jest brzydka itp. Jak to czternastolatka. poza tym często wpada w szał, w histerie.
Fakt, moze trochę umywam ręce i jestem "czuła na odległość" ale przez 20parę lat byłam ojcem i matką w tej rodzinie, wszystkich i wszystko trzymałam w ryzach, to ja dzwoniłam po policje, ja sie tlumaczylam, ja dzwoniłam po karetki, ja biłam się z ojcem gdy atakował młodsze rodzeństwom wyrywałam pijanym flaszki i kładłam ich do łóżka, usypialam rodzenstwo, wyprowadzałam psa.. Rzygam tym. Pracuję nad tym, żeby nie być wreszcie starszą siostrą dla całego świata, żeby ludzie przestali się mną wysługiwać.

[katleja]

[Flandria]

[Klara]

[katleja]

dziękuje