Forum Wolnych od Alkoholu

smokooka

Jarek to mój partner, mam jeszcze dwóch synów - jednego z pierwszego małżeństwa, ma ponad 15 lat, a drugiego z Jarkiem - maluszka 19 miesięcy

I wszyscy mieszkamy w jednym domu z moim ojcem, moją babcią i pięcioma zwierzakami

lotus

Czyli wielopokoleniowa rodzinka pod jednym dachem…

U mnie za to mało rodziny i czasami bardzo mi to doskwiera. Moi rodzice nie żyją, rodzice mojego mężą też nie, ani ja ani on nie mamy rodzeństwa…

smokooka

Ja nikogo poza nimi właściwie też nie mam, no jeszcze wujek z ciocią, no ale

Agulka76

Lotusko jeśli pozwolisz rozgoszczę się na Twoim wątku, bo jakże podobna Twoja historia do mojej... Mimo ze moja mama ni piła a była chora na schizofremię.... Ale ojciec... stosował taki sam szantaż emocjonalny w stosunku do mnie i moich sióstr jak Twój do ciebie cf2423f

Na dodatek teraz stosuje go w stosunku do moich dzieci co bardzo mnie boli a nie potrafię sie temu sprzeciwić. Mieszkam z ojcem niestety ale mam go już ( albo dopiero) serdecznie dosyć i dążę do wyprowadzki. Dopiero po tylu latach zrozumiałam że mnie wykańcza psychicznie i robi to też moim dzieciom...Chcę się wyprowadzić a jednocześnie mam wyrzuty sumienia ze chcę....
Dobrze, że Ty wyjechałaś za granicę.

lotus

Agulka76

Oj choroba mamy była dla mnie straszna. cf2423f

Bałam się na każdym kroku. Bałam się jak wychodziła z domu podczas początków choroby- że nie wróci. Ojciec z siostrami często chodzili po ulicach i ją szukali, bo szła przed siebie kompletnie nieobecna. Bałam się nawet jak wracała ze szpitala a np wzdychała, płakała, zamyśliła się....Najgorsza była nie przewidywalność występowania napadów( w zasadzie jak w chorobie alkoholowej)Nie wiadomo było kiedy się zacznie. Dla mnie czteroletniej dziewczynki to było straszne. A ojciec... niby taki dobry, uchodzący za miłego starszego pana ( tak go opisał mój terapeuta na podstawie tego co o nim mówię) a wcześniej za ,,normalnego,, człowieka... ale jego tekst,,poczekaj będziesz czegoś chciała kiedyś ode mnie,, albo ,, nie masz po co do mnie więcej po pomoc przychodzić,, dźwięczą mi w uszach do tej pory. Straszył mnie odrzuceniem odkąd pamiętam. Zawsze kiedy nie chciałam spełniać jego poleceń.. Jak mama była w szpitalu to on był z nami i pewnie też mnie tak straszył, a ja musiałam być przerażona, bo mama w szpitalu, nie było żadnej babci ani cioci i ojciec- który straszył mnie że jak będę niegrzeczna to też mnie opuści

Mam przez to silną nerwicę, muszę wiedzieć gdzie są , co robią i co planują moje dzieci i m. nie cierpię nagłych zmian planu, nie cierpię niespodzianek, jak m. wyjeżdża w delegację to mam lęki ze nie wróci...