Forum Wolnych od Alkoholu

utopia

Pokora – cnota moralna, która w ogólnym rozumieniu polega na uznaniu własnej ograniczoności, nie wywyższaniu się ponad innych i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami.

Jak mówi znany holenderski psychiatra, Gerard J. M. van den Aardweg: "Pokora jest warunkiem uzyskania dojrzałości duchowej oraz psychicznej"

http://pl.wikipedia.org/wiki/Pokora

czy pokora jest potrzeba w trzeźwieniu?

czy rozróżniam pokorę od upokorzenia?

ile we mnie jest pychy ?

co znaczy być pokornym?

Jagna

Oj trudno było mi odróżnić pokorę od upokorzenia.
Jakoś mi się to mieszało, a może to ja byłam zbyt przewrażliwona na swoim punkcie.
No byłam

O pokorze usłyszałam na terapii, ale prawdziwie jej sens pojęłam na mitingach, na przykładach z życia innych ludzi.
Teraz wiem czym jest dla mnie, a jednak często mam jeszcze problem z bycia pokorną.
Pokora to dla mnie akceptacja, pogodzenie się, uznanie bezsilności w sprawach których nie przeskoczę a muru głową nie przebiję.
Pokora to umiejętność ugryzienia się w język, gdy przychodzi mi ochota by cos odszczeknąć, mieć ostatnie słowo, czy uznać się za mądrzejszą od kogoś.
Pokora to też uznanie, że nie muszę być we wszystkim dobra, najlepsza, perfekcyjna.
Dystans do siebie samej.
Umiejętność przyznania się do błędu, przeprosiny.
To narazie tyle

Bebetka

stiff

Zanim przestałem pic, to wogole nie rozumiałem znaczenia
tego słowa lub rozumiałem opacznie, co rodziło we mnie bunt ,
a czasami agresje do osoby ,która użyła tego słowa i ja bylem adresatem...
Również na terapii nie udało mi sie do końca zrozumieć o co z ta pokora chodzi...
Dopiero na mityngach odkryłem właściwe znaczenie tego słowa,
choć juz od jakiegoś czasu wprowadziłem pokorę w swoje życie...
Sadze, ze bez pokory wobec siebie i innych niemożliwe byłoby zachowanie trzeźwości...
Pokora to nie jest cos co uwłacza naszej godności,
a pozwala żyć w harmonii ze sobą i otoczeniem...

pterodaktyll

Czy jestem pokorny? Tak jestem pokorny. Jestem pokorny jak cholera, ale tylko wobec jednej rzeczy. Jestem pokorny wobec swojej choroby. Staram się ją zaakceptować i nauczyć się z nią żyć. Kiedy na mityngu pada pytanie "czy są wśród nas inni alkoholicy" podnoszę rękę i staram się ten fakt zaakceptować zdając sobie sprawę, że nigdy już nie będę "zielonym ogórkiem" i pewien etap mojego życia nie może się powtórzyć, jeśli chcę jeszcze żyć. Jak to się przekłada na pokorę wobec tego życia? Ano nie przekłada się. Stare porzekadło mówi, że "pokorne ciele" itd. Owszem ssie ale tylko wtedy, kiedy ma w tym swój własny interes. Dlaczego ja miałbym postępować inaczej?Czy nie wystarczy, jeżeli będę tylko tolerancyjny wobec innych? Na poziomie podświadomości, każdy ale to absolutnie każdy przyjmuje to , co jest dla niego najlepsze i musi postąpić tak, żeby być w zgodzie ze samym sobą na poziomie uczuć, emocji i sprawstwa. Jeżeli zacznę postępować inaczej to zafunduję sobie wewnętrzny chaos a do czego to prowadzi (przynajmniej dla mnie) to nie muszę nikomu tłumaczyć-sami fachowcy :lol:

A więc pokora czy tolerancja? Zdecydowanie to drugie. W niczym nie przeszkadza mi fakt, że pójdę na jakieś kompromisy wobec innych bo jak ktoś mądry powiedział, że "życie jest sztuką kompromisów" ale pod warunkiem, że nie naruszy to mojego procesu trzeźwienia. Jest to dla mnie absolutny priorytet, przynajmniej jak dotychczas. Trzeźwieję od blisko 11 miesięcy. W międzyczasie dostałem tyle "kopów" od życia i od bliskich, że gdybym to z pokorą przyjął, to najprawdopodobniej już bym dzisiaj tego wszystkiego nie pisał. Dla mnie ważna jest "moja rzeczywistość" i trzeźwienie. Każdy, kto w mojej ocenie będzie dla tego procesu zagrożeniem musi się liczyć z tym, że dostanie "kopa" ode mnie. A jeśli komuś się to nie podoba to mówiąc kolokwialnie "niech spada" bo mnie ktoś taki jest niepotrzebny do niczego. Często sobie mówię; "Boże dodaj mi pogody ducha" a z całą resztą muszę sobie poradzić sam, bo to moje życie i moja rzeczywistość a jakość tego wszystkiego zależy jednak w głównej mierze ode mnie. :lol:

pterodaktyll

Piszę te parę słów jeszcze,żeby nie było ewentualnych wątpliwości. Trzeźwienie jest dla mnie priorytetem ale jest to dla mnie środek do osiągania "celów życiowych" a nie cel sam w sobie.

Tempe

kiwi

Przeczytalam to wszystko i jestem innego zdania.
Dla mnie pokora......to zastuj,brak sily wewnetrznej,stanie ze spuszczona glowa,to stanie w miejscu,dla mnie pokora to same negatywy.
Jagna napisala:"ze pokora to ugryzienie sie w jezyk jak cos chce powiedziec co nie powinna",ja bym to okreslila grzecznoscia i dobrym wychowaniem,wyczuciem niepasujacej chwili,ale nigdy pokora.
Dla mnie to w slowie POKORA nie ma zycia !!!!!!
Jestem chora na chorobe alkoholowa to mam ja przyjac z pokora.....dla mnie to niezrozumiale.
Jestem nieuleczalnie chora-to fakt.
zrobilam terapie-to fakt.
Dowiedzialam sie i sama pytalam jak mam z soba i z ta choroba postepowac-to fakt.
Pokory we mnie nie bylo i nie bedzie,ale bylo zainteresowanie,ciekawosc,zrozumienie tej choroby.
Mam zyc dzien po dniu .....jak najlepiej umiem,mierzyc sily na zamiary.
Tak ja to rozumiem.
Milego letniego wieczoru zyczy Kiwi

Gonzo.pl

Cytat:

Jakoś nigdy nie miałam z tym specjalnego problemu, odkąd pamietam siebie byłam zawsze osobą nieśmiałą i zakompleksioną, alkoholizm jeszcze bardziej to pogłębił ......

To akurat nie pokora, to zniewolenie.
Bliski jest mi pogląd Ptero na drogę trzezwosci, ale według mnie zupełnie nie dotknąłeś tematu pokory w tym poście. "pokorne cielę", tolerancja, kompromis osoby będące zagrożeniem to nijak się ma do pokory lub jej braku.
Z góry zastrzegam, że pokorę dopiero staram się zrozumieć.

Marc-elus

Ptero dobrze napisał... jeżeli pokora ma polegać na tym że ponoszę straty a "mam pokorę" względem innych to ja jej nie mam.
A co do pokory względem alkoholizmu... ja bym tego takim słowem nie nazwał.
Jestem ostrożny, bo wiem że tak jak mój alkoholizm wiele razy mnie zaskoczył w przeszłości, tak może mi robić niespodzianki w przyszłości.
Ja to nazywam: przezorny.

pterodaktyll

pterodaktyll

Gonzo.pl

beata

Czy Wy przypadkiem nie mylicie pokory z pokornością?

Gonzo.pl

Cytat:

Czy Wy przypadkiem nie mylicie pokory z pokornością?

SZczegóły poproszę... Nie wiem...