Forum Wolnych od Alkoholu

[evita]

Z moich obserwacji wynika, ze trzezwym alkoholikom o wiele lepiej wiedzie sie w tym nowym, trzezwym zyciu niz wspoluzalenionym.
Juz dawno temu stwierdzilam gdzies tu na forum, ze alkoholik, ktory zrobil porzadek ze swoim zyciem odbierany jest przeze mnie jak bohater. Natomiast wspoluzaleznione to wieczne cierpietnice co to chcialyby a nie moga. Poza kilkoma wyjatkami oczywiscie ale to wlasnie wyjatek potwierdza regule.
Alkoholik potrafi cieszyc sie zyciem i korzystac ze swej radosci czerpiac z niej pelnymi garsciami a wspoluzalenione ? Raz winduja w gore raz w dol. Ciagle staje cos na przeszkodzie, wieczne analizowanie swoich kolejnych krokow, latwosc wpadania z deszczu pod rynne i co za tym idzie - kolejne rozczarowanie.
Dlaczego tak jest ? A moze to wynika bardziej z kobiecej, zlozonej natury nizli faktu, ze jest sie wspoluzaleznionym ?

Z premedytacja pisze powyzej w formie zenskiej bo jedynym wspoluzaleznionym mezczyzna jakiego znam to zeglarz, ktory nie wiele sie wypowiada na temat swojego osobistego zycia w tej sferze na forum i trudno mi wyciagnac wnioski

[Mysza]

Powiem Ci Evi, że bardzo mnie tym postem zaskoczyłaś, bo ja mam zgoła odmienne wnioski.
Być może dlatego, że ja jestem szczęśliwa, takie jest również moje postrzeganie innych.
Może dlatego, że nie czytam wszystkich wątków na forum, nie chodzę na Al - anon i nie mam kontaktów z innymi mniej lub bardziej cierpiącymi współ...
Mój świat jest szczęśliwy, pewnie, że nie wolny od problemów (a może raczej zdarzeń które pomagają mi się rozwijać), ale spokojny, bez huśtawek, bez dołów, choć czasem... zdarzają się szczyty tam, gdzie kiedyś wcale bym się ich zauważyła.
Mam swoje zainteresowania, swoje pasje, swoją pracę, swoje ambicje i swój rozwój.
Swoje książki, muzykę, przemyślenia i wyciszenia.
Ludzi mi bliskich i bliższych.
Wyrozumiałość i szacunek do siebie i do innych.
Cieszę się tym co mam, co daję i co dostaję.
Ja jestem radosna i ludzie wokół mnie również.
I nie odnoszę wrażenia, że mniej czerpię z życia niż trzeźwy Dziubas; jako że jakiś czas temu puściłam wszystko co trzymałam w rękach, mam je teraz wolne, by brać garściami

[evita]

[pietruszka]

Moje doświadczenie?
No, cokolwiek powiedzieć, to jestem znacznie szczęśliwsza, niż w czasie mojego ostrego współuzależnienia. Jedyny minus to nie całkiem układa mi się w życiu zawodowym, ale to raczej znak tych czasów, choć i trochę mojej niższej samooceny na pewno się do tego przyczynia. Ale w innych sferach mojego życia jest znacznie lepiej, pomimo różnych życiowych zakrętów, ot, bo w końcu życie nie tylko usłane jest różami, a raczej płatkami róż, tu i ówdzie nadepnie się na jakiś kolec (a to choroba, a to różne zawiłości losu).

Fakt, często zazdroszczę tego hurra-optymizmu, który obserwuję u wielu trzeźwiejących alkoholików. Może to efekt darowanego na nowo życia? Czasem odnoszę wrażenie, że współuzależnione trzeźwiej stąpają po ziemi, bardziej realistycznie, a czasem i bardziej lękowo podchodzą do życiowych zmian.

Z drugiej strony mam mnóstwo znajomych z terapii, Ala-anonu, które tak radykalnie zmieniły swoje życie, wchodząc w nowe związki, znajdując nowe zainteresowania, pasje życiowe, pracę, itd... , ze aż trudno uwierzyć, ze to te same, zalęknione osóbki, które poznałam ileś lat temu.

Ale jest jeszcze jedna, dość smutna strona strona medalu. I niestety zbyt często też to widzę, by było to tylko dziełem przypadku, jakimś błędem statystycznym. To zwiększona zachorowalność na różne choroby wśród współuzależnionych. To zwykle wynik zaniedbań, związanych ze okresem picia partnera, skutek życia w permanentnym stresie. Taka jest moja obserwacja, choć nie trafiłam na żadne wiarygodne badania w tym kierunku. Jedynie gdzieś mi przemknęły przed oczami dane statystyczne, dotyczące palenia. Dużo większy odsetek palących był właśnie w grupie współuzależnionych w porównaniu do grupy tzw. "normalnych" kobiet.

[olga]

czy ten temat mnie sie tez tyczy? bo nie wiem czy pisac.....

[evita]

[Żeglarz]

Ahoj
Sytuacje trzeźwiejących uzależnionych i współuzależnionych diametralnie się różnią.
Np. uzależniony zarówno czynny jak i nieczynny raczej nie ma problemu z odpowiedzialnością za inne osoby. Współ nawet jak wejdzie na drogę zdrowienia, poczucia odpowiedzialności się nie pozbędzie.
Czynny uzależniony rzadko kiedy dąży do realizacji wyidealizowanych celów życiowych, w związku z czym dopiero jak wytrzeźwieje zaczyna sobie określać takie cele. Współ przeciwnie, musi zrezygnować ze swoich wymarzonych celów których realizacji uszczęśliwiłaby ją. Określenie nowych celów często wiąże się ze zmianą życia, często na wcale nie łatwiejsze, samotne, nadal z bagażem obowiązków wyłacznie na własnych barkach.
Uzależniony wychodząc ze swojego uzależnienia musi przeważnie pokonać wyłącznie problemy ze sobą samym. Współ musi dać sobie radę ze sobą, a poza tym ze swoim uzależnionym, z dziećmi, z rodziną, ze środowiskiem, z rozwodem, policją, komornikiem itd.

[evita]

[olga]

Pytam bo ja nie uwazam sie za wspoluzalezniona ale kiedys nia bylam....jak sobie przypomne co ja wyprawialam w zwiazku z tym moim wspol
teraz..... nie kontroluje, nie sprawdzam, nie reaguje lekowo, nie jestem nadopiekuncza....jestem troskliwa na ile jest kochajaca partnerka. Czy jestem szczesliwsza?.....o czym tu pisac....to jest zupelnie inna jakosc zycie. Wydostalam sie z wiezienia. To tak jakby bylego wieznia pytac czy mu lepiej na wolnosci......widze niebo niebieskie, zielona trawe, drzewa, kwiatki, usmiech na twarzach innych ludzi........wtedy nic nie widzialam, nawet tych krat nie widzialam.....

[szymon]

Ahoj,
napisze w swoim stylu byłem współuzależniony
komuś tu się włączyło blade światełko z "biednym misiem"?

to czy ktoś ma poczucie humoru, czy nie ma...
nie zależy od alkoholizmu, współuzależnienia czy DDA
nasze doświadczenia na tych polach, nie są karą na całe życie,
a doskonałą nauką

[Żeglarz]

Oczywiście, że nie ma jednego schematu.
Z moich obserwacji wynika taka tendencja.

[olga]

aaaaa jeszcze nie wszystko....nauczylam sie z *p**** cieszyc i *p**** tymi malymi i duzymi nie przejmowac, jestem tu i teraz, nie wiem co bedzie kiedys i wcale mnie to nie ciekawi, wybiegam z marzeniami i planami najwyzej troche na przod.....cieszy mnie radosc najblizszych a smutek staram sie razem z nimi "ogarniac"......

[spoko]

Ja dopiero biore oddech,gleboki oddech...wiele spraw sobie odpuscilam...wazne jest tu i teraz...potrafie ponownie sie smiac i wzruszac...wychodze do ludzi...ale jeszcze troche drogi przede mna...

[Mysza]

[Dziubas]