Forum Wolnych od Alkoholu

[pannamigotka]

Rozważ terapię współuzależnienia. Dla siebie, nie dla matki.
Zamiast skupiać się na innych ludziach, skup się na sobie. Nie ważne jest, jak zachowują się inni ludzie, ważne jak Ty się z tym czujesz i jak sobie z tym radzisz. No i chyba najwyższy czas wyprowadzić się od mamusi

[pannamigotka]

[Dora]

Migotko, ale ja już tam wyżej napisałam że to jest w połowie moje mieszkanie które opłacam i w którym chcę mieszkać.. Czemu mam się tułać po stancjach skoro mam swój kąt ?

[Dora]

Czyli taka obsesja jest dla niej tym czym było dla mnie upijanie się ? Podnietką, adrenalinką, przyjemnością. Pomijając to że po jakimś czasie stało się koszmarem Pytam, bo chciałbym jakoś zrozumieć te zachowania.

[Dora]

Droga adminko, a można by scalić te moje dwa tematy w jeden ? Bo już się gubię gdzie co napisałam Tytuł może pozostać jak w tym temacie. Dziękuję

Edit: ten post zostawiłam w temacie Luany, ale warto go i tutaj przytoczyć:

To jest faktycznie straszne, u mojej matki zamieniło się w psychozę, a raczej manię na tle religijnym. Twierdzi że ma misję od Boga, żeby nas wyrwać ze szponów zła. Serio, niekiedy wpada w takie stany że naprawdę boję się co może zrobić ! Szpieguje, podsłuchuje, grzebie w prywatnych rzeczach, wydzwania do pracy i sprawdza czy tam jestem, zresztą pod byle pretekstem wydzwania co 5 minut, to jest nie do zniesienia ! Poważnie myślę o wyprowadzce na stancję, bo nie stać mnie na własne mieszkanie, tylko szkoda mi córek, nie stać mnie na wynajem więcej niż jednego pokoju. A zostawić z nią ich nie chcę.. Kwadratura koła, czasem wręcz podejrzewam że chciałaby żebym się upiła, i znowu mogła by mnie niańczyć, i wyrzekać, wtedy byłabym grzeczniutka, zależna od niej. Coś by się działo, mogłaby czuć się potrzebna.... To jest strasznie chora sytuacja

[Maciejka]

Dora jak masz czas to przeczytaj Koniec współuzależnienia.

[Dora]

Betty Melody ? Poszukam na chomiku, dziękuję

[Maciejka]

albo to tu jest multum info http://komudzwonia.pl/viewtopic.php?t=3026

[Dora]

Klaro odpuść to co było, proszę, ja już nie jestem tą samą osobą, czuję się inaczej, nie mam w sobie tej nienawiści do świata i ludzi. Oczywiście, wszystko co zrobisz będzie dobrze, na wszystko się zgadzam i dziękuję

[Dora]

Dzięki już czytam...

[szymon]

[Dora]

Dziękuję ślicznie

[pietruszka]

Jakbyś miała możliwość to polecam trening asertywności, a potem poszczególne sytuacje przećwiczyć pod okiem terapeuty. Szczególnie czteroetapowe wyrażanie złości. Bo to, czego potrzebujesz to ochrona swoich granic, ale taka, która nie bedzie Ciebie prowadzić do agresji, ale do szacunku dla siebie samej,

I tak się zastanawiam, może by tak przygotować profesjonalną (podkreślam profesjonalną) interwencję wobec mamy. Oczywiście, jeśli chcesz jej pomóc, bo jej wynik, ewentualne leczenie mamy wcale nie musi być zgodne z Twoimi oczekiwaniami.

Ja już dawno fizycznie odcięłam się od rodziców, wyprowadzając się, z emocjonalnej pępowiny zaczęłam się wyplątywać dopiero kilka lat temu.

[zołza]

Cytat:

I czy nie szkoda na niego mojej energii Miałem już sporo nawet takich celów... celi... które osiągnąłęm i moje oczekiwania wobec nich przewyższyły rzeczywistość.... znaczy osiągnąłęm je i oklapłem zawiedziony po krótkiej euforii sukcesu. I nic znaczącego dla mnie to nie było.... się okazało. A spinałem się, żeby się udało.... i angażowałem... no i osiągnąłem. I tyle. No a pomijam sytuacje, kiedy ściągnąłem na siebie kupę problemów np kupując stary samochód kiedyś tam.

Andrzej. Niełatwo mi to przyznac ale mam bardzo podobnie. Wyznaczam sobie cel -wkładam w to duzo serca ,zaangazowania ,czasu i wysiłku i daże do niego. Oczekuje ,ze na końcu tej drogi zagraja fanfary ,poczuje sie szczesliwa i spełniona. I tez jestem -tylko problem w tym ,ze zbyt krótko.
Może oczekujemy czegos nieosiagalnego. Nadal zyjemy mrzonkami i marzeniami w swiecie iluzji...Osiągnac wymarzony cel to satysfakcja ale moze spełnienie nie tkwi w osiagnieciu samego celu tylko w drodze do niego. To nas zmienia, to nas motywuje, to daje tego kopa

[pannamigotka]