Forum Wolnych od Alkoholu

[pietruszka]

Pisząc w innym temacie o relacjach międzyludzkich zdałam sobie sprawę, ze właściwie nie ma (?) w języku polskim takiego dobrego słowa na określenie relacji ja -> rodzic. Bo nie do końca chodzi tu o "bycie dzieckiem".

Mamy rodzicielstwo, mamy macierzyństwo, czyli relację matki do dziecka, ojcostwo, czyli relację ojca do dziecka. W zażyłym związku pomiędzy kobietą i mężczyzną zwykle powiemy o miłości, partnerstwie, wzajemnym pożądaniu, czy co tam te dwie osoby może łączyć. W bliskiej relacji dwojga ludzi, powiemy o przyjaźni. A co z relacją dziecko do rodzica.

Szczególnie chodzi mi o to słówko "do", choć jakoś mi tu gramatycznie nie całkiem, ale ten kierunek jest ważny.

Określenie "bycie dzieckiem" niesie w sobie niebezpieczeństwo pozostania w stanie infantylności wobec rodziców, ciągłego stawiania w pozycji małego, często skrzywdzonego dziecka. A przecież dorastamy, stajemy się dorosłymi dziećmi całkiem dorosłych rodziców. I jak to nazwać, co łączy nas? Jak to nazwać? Dzieciość? eee... jakoś nie brzmi? Dziecinność też nie wchodzi w grę... słowo dzieciństwo też zajęte... Tak jak powstało rodzicielstwo, macierzyństwo, ojcostwo, tak i przydałoby się się dzieciostwo... No fakt... brzmi jak dziadostwo... Chyba nikt nie widział potrzeby stworzenia podobnego wyrazu, może tak rzadko dojrzewamy do takiej relacji? A ja jeszcze bym postulowała o córkostwo i synostwo (Ooooo synostwo akurat jest!). Bo bycie dorosłą (!) córką czy dojrzałym synem też ma swoje smaczki...

I może mniej o słowa mi chodzi, ale o to, co pod takimi określeniami mogłoby się znaleźć. Bo dla mnie "bycie dzieckiem" a "bycie dorosłym dzieckiem" niesie już inne znaczenie od jakiegoś czasu. To właśnie poradzenie sobie z traumami dzieciństwa, by przestać w wieku lat czterdziestu stawać na baczność przed surowym rodzicem, by nie wpadać w poczucie winy, gdy postępujemy niezgodnie z wartościami wyznawanymi przez rodziców, o również umiejętność wyważenia tej relacji tak, by nie utrudniała nam pełnienia innych ról: partnera, rodzica, pracownika, ale też moja troska o potrzeby starzejących się i coraz bardziej bezradnych rodziców, to moja świadomość ich choroby, ich wieku i... nieuchronnego odejścia. Oj dużo by się tego nazbierało...

I słowo by się przydało, bo osobiście potrzebuję słów do nazywania swojego świata, opisywania go, układania na odpowiednich pólkach.I czym różni się córostwo od synowstwa? I nie chodzi mi o to, czego społeczeństwo oczekuje bardziej od bycia córką, ale czego sama chcę od siebie. I też nie chodzi o to, czego oczekują ode mnie moi rodzice. Co dla mnie samej oznacza bycie dorosłą córką? Co dla mnie w tek relacji jest ważne, a które przekonania są zbędnym balastem, wpędzającym mnie w poczucie winy.

Zwykle życie samo nas uczy brutalnie dorastania do takich relacji. Chociaż... bez posprzątania spraw z dzieciństwa raczej nadal byłabym małą smutną, ale też rozzłoszczoną dziewczynką, mimo peselu z XX wieku. Mogłabym nie zdążyć za ich życia poczuć potrzeby istnienia takich słów. Relacje, związki niespełnione...

I też się tego nie nauczyłam od rodziców... choć może dzięki temu, jak wyglądał relacja mojej mamy z babcią z wielką jaskrawością widziałam w mojej mamie tamtą małą skrzywdzoną dziewczynkę w mojej mamie i łatwiej było mi wybaczyć, że ona kiedyś też nie dorosła na czas do macierzyństwa.

No i znów sobie Pietrucha pofilozofowała...

[matiwaldi]

[Ann]

[Maciejka]

Fajny temat Pietruszko bo ja całkiem niedawno zdałam sobie sprawę , ze mam problem w okresleniu granic w relacji Dorosła córka - Matka i nie chodzi mi o rodziców ale o dzieci wlasne. Córka dorosła ma swoje życie , ma partnera i w relacji owszem mozemy sobie pogadać ale ze swiadomoscia , ze nie jesteśmy kumpelkami , nie o wszystkim , chodzi mi tu o strefę takiej niezalezności/ intymnoe=sci , sewgo kawałka podłogi. Mamy fajny kontakt ale pamiętam , ze nie jestm jej kolezanką ale rodzicem, wprawdzie nie pilnuje jej , nie pouczam ale jestem takim partnerem [ brakuje mi slowa}......chodzi o to , ze relacja dorosły- Dorosły ale , jak ok - ty ok tylko , z ejednak ze świadomoscia , ze to ćórka , a to matka. Teraz to juz wąłścieiwe nie mam tego problemu. Po prostu inaczej patrzymy na różne sprawy , na rzeczywistośc.

Jak rozmawiam przez telefon z ojcem to juz nie bolą mnie jego słowa , czy oczekiwania jakie słyszę , jak zaczyna mi narzekac na złych ludzi czy dzievi to delikatnie zmieniam temat i kieruję na tory bardziej uniwersalne, zyciowe, przyziemne, jego emocje to jego sprawa nie daję się tym zalewac i nie choruje po takich rozmowach.

[wampirkowa]

a ja nie mam rolecja ja dorosły mój rodzic czy ja rodzic moje dziecko
niestety


i jestem na to wściekła zła i sflustrowana,
co rusz słyszę że komuś rodzi się dziecko, że któreś rodziców wytrzęźwiało i zaczynają się mu układać relacje z jednym z rodziców a ja ???
coż nie umiem się z tym pogodzić że sama nie mogę być rodzicem,

[pietruszka]

[wampirkowa]

bo to boli mnie, jestem kim ???
kobietą któa jie może urodzić dziecka???
kim ??
jasne jakoś mnie to nie pociesza, ale boli, Alkoholicy mają dzieci, alkoholiczki mają dzieci odsoby nieodpowiedzialne, pią w czasie ciąży, pala papierosy, biora narkowtyki a maką dzieci, A mnie to ktoś odebrał
każdy ma jakąś drogę, podobno, szkoda, że ja mam tak piorunująco wyboistą i pełna bólu
bezsensu to wszystko,
bezsensuuu

[Jo-asia]

[wampirkowa]

u mnie nie ma słońca,
Joasia żołoba, no cóż podobno weług wszelkich informacji i znajomosci psycholgi trawa miej więcej rok,
tyle ma niby to trwać, we wszelkich traumach, a u mnie trwa i trwa, żałoba z tym co mnie spotkało z tym by się pogodzić , jestem na etapie od wielu la na etapie wściekłosci i złości , nie potrafię się pogodzić nie potrafię , bo tego nie rozumie,
po prostu nie rozumiem. Nie rozumiem, Mam wiedze o tej chorobie, mam wiedze że że to nie jest niczyja wina, ale nie rozumiem, dlaczego ja padłam w tak okrutny sposób jej dzieckiem
Ne rozumiem, nie rozumiem, nikt nie jest mi wstanie wytłumaczyć pewnych rzeczy wyjaśnić dlaczego nikt stawima wypatania psycholoszce i nie otrymuję odpowiedzi

ech
nie potrzebnie tutaj to pisze,



wyłączam się na swój post

[Jo-asia]

[bluer]

[bluer]