Forum Wolnych od Alkoholu

[Klara]

[Ambiwalencja]

Dzięki wszystkim Wam za wsparcie

[Ambiwalencja]

Po pierwszym al-anon uczucia mam oczywiście mieszane - cała ja, wiecznie rozdarta, wiecznie w połowie tam, w połowie siam, już mi to bokiem wychodzi.
Lekko byłam oszołomiona

Jako, że nie ma żadnego oczywistego powodu takich odczuć, sądzę że były nim:
- nieumiejętność wylozenia w krótki, konkretny sposób swojego zdania. Czułam niedosyt i niedopowiedzenie, gubiłam wątek pozostali uczestnicy spotkania także.
- obawiam się, że będę sama sobie cenzorem ze względu na obecność mamy A. obok.

Zobaczymy jak będzie, powyższe, to tylko luźne odczucia, mogłabym ich wymienić znacznie więcej, podobnie obaw, ale nie będę ich sobie utrwalać przez pisanie, nie chcę się starym swoim zwyczajem martwić na zapas.
Grupa jest jedna. Teściowa i ja w niej.
Raz kozie śmierć, spróbuję.
Z logistycznego punktu widzenia to dobre rozwiązanie, gdyby teściowa nie jeździła ze mną samochodem, każdorazowo zajmowałoby mi to minimum 4h przy dobrym połączeniu autobusowym, a przecież mam w domu niemowlaka. Powroty byłyby problematyczne, bo mieszkam na odludziu, żeby dojść do domu musze przejść przez las, a póki zima i ciemno - to niebezpieczne.
Przez grupę zostałam bardzo miło przyjęta. Na koniec mnie jedna osoba nawet wycałowała, byłam zdziwiona. Druga, jak sponsor, dała swój numer telefonu, w razie kryzysu - dodała. Myślałam, że tak się robi tylko na AA.

[pietruszka]

[olga]

[Ambiwalencja]

Macie rację we wszystkim, co napisałyście. Ja już nie mogę się doczekać przyszłej środy i planuje w najbliższym czasie środowe wieczory poświęcać właśnie temu.
Program nie jest mi obcy, czytałam go już przed 2 laty, przy okazji lektury książki "Buty mojego męża". Wtedy też dowiedziałam się o istnieniu Al-anon, potem sięgnęłam po "Koniec Wspoluzaleznienia", zaczęłam szukać informacji, natomiast wprowadzanie programu w życie to magia dla mnie.
Za to, poczucie akceptacji i zrozumienia przyszło wczoraj od razu i jakby wisiało przede mną w powietrzu, na wyciągnięcie ręki. Emocje przy wypowiadaniu się są ogromne, na początku z ledwością potrafiłam wypowiedzieć tych kilka zdań o sobie, bo od razu zbierało mi się na płacz, mimo że przy ludziach raczej nie zdarza mi się płakać.

[Linka]

[pietruszka]

[szika]

[Ambiwalencja]

Jeszcze o jednej ważnej rzeczy związanej z wczorajszym dołączeniem do grupy zapomniałam wspomnieć - ze 3 osoby z grupy są na oko w okolicach 30-tki, a ich partnerzy od 4, 5 lat są trzeźwi. To mi dało do myślenia, że może jeszcze nie wszystko stracone, że da się.

szika dziękuję, wzajemnie
Z literatury fachowej mam jeszcze dużo zaległości, nie znam tego o czym piszesz. Dostałam taką broszurę, w której są wskazane różne publikacje, będę sprawdzać czy miejska biblioteka coś z tego ma.

[szika]

może...

pozwolę sobie przypomnieć ... jakiś termin ustalałaś czy jakoś tak

[Maciejka]

Ach ta nadzieja ....skup się na sobie jeśli pomożesz sobie to jak on zacznie trzeźwieć to być może wtedy jeszcze nie wszystko stracone ale ...co by było gdyby a póki co najważniejsza jesteś ty bo tylko ty zostaniesz sama ze sobą do końca swoich dni.

[Klara]

[Ambiwalencja]

szika musiałabys mnie widzieć, jak to wczoraj wykładałam Twój patent na zawieszenie decyzji, wszyscy mi przytakiwali, że to prawda - wszystko mogę, nic nie muszę, a już na pewno nie od zaraz. Mogę dać sobie czas.
Dobra. Tylko teraz muszę to poczuć jeszcze ja sama.

perełka, wiem - ta wkradająca się nawet najdrobniejszą szczeliną nadzieja jest najlepszym dowodem na to, że muszę się leczyć. Z nadzieją trudno się rozstać. Też jest narzędziem do podstępnej manipulacji samym sobą.

[Maciejka]

Wiesz co Iza jak ja musiałam to nie ruszałam z miejsca . Jak mogłam coś z tym zrobić , miaąłmk wybór to jakoś tak dziwnie szłam powolutku do przodu w swoim tempie żólwim ale za to jak daleko doszłam w tym powolnym krok po kroczku tempie swoim.