Forum Wolnych od Alkoholu

[Kasia9645]

To jest kulminacyjny etap oderwania sie i powiedzenia NIE, ale to również oznacza poniesienie knsekwencji, których się boje strasznie.

Idę do sklepu, musze dziecku kupić slipy na basen. będe później.
Buziaki

[pterodaktyll]

[wampirkowa]

poniesienie konsekwencji????
o jakich mówisz????

ja jak zaczełam walczyć o siebie, konsekwencją było taką, że ja walczyłam o sibie i swe bezpieczenstwo i to że kosztowało mnie to chodzenie po sądach co było wobec bicia krzywdzenia przez ojca niczym choć świadomość zeznawania przeciwko ojcu i z całym ostracyzmem ludzi było trudno. bo byłam osamtniona, nie miałam wtedy komputera, nie było żadnego forum, nie było wspracia innych bo nie byłam zwykła alnonką, jak poszłam raz na miting to wszyscy patrzyli na mnie jak na dziwadło. Byłam jedynym dzieckiem alko które coś robi z sobą porządek, n to fakt że grupa ma daleko do prawdziwych grup alanon.
choć podziwiam Aanonki e coś robią dla sibie zaczynają dbać o siebie ale nie chodzę na mitingi alanon, z różnych względów, nie mam czasem pozwolenia na to co mówią jak wykorzystują dzieci do swych celów walki z mężem a często to słyszę, jestem dda, i jakoś bliżej mi do dda niż alanon.

[Mała]

[Kasia9645]

Cytat:

Nie taki alkoholik straszny jak go malują. Dasz radę. _________________

Pewnie tak ;-)
Słowo zwycieżyłaś pomaga najbardziej, daje siłe to działania.
Powoli, ale pewnie, każdy krok przybliży mnie do upragnionego spokoju i zajęcia się sobą w celu uporządkowania w swojej głowie mojego życia.

mala3440 napisał/a:

Dasz sobie radę! "Powoli ale pewnie"

Tak. wszystko już powoli, odważnie, dam radę.

[Kasia9645]

[Duszek]

[Kasia9645]

[Kasia9645]

Hej wszytskim.
Nie zaglądałam pare dni bo jakoś tak leciało, ze nie wiedziałam kiedy sie dzieńkończy a kiedy zaczyna. W pracy coraz więcej rezerwacji więc nawet tam nie miałam chwili.
Dzisiaj piszę do Was bo poczyniłam kolejny krok w poczuciu bezpieczeństwa. Mój maż dalej w poznaniu- jeszcze go nie dorwali pijącego - ale nie o tym. Tydzień temu był w Szczecinie - nawet nie truł, że chce dziecko zobaczyć kase na picie miał to po co. Od poniedziałku sie zaczęło to czego sie bałam. najp[ierw pisanie, ze on bez nas umiera, ze nie chce tak życ itd. Nie reagowałam więc uderzył z drugiej strony. Smsy typu " Nie *ku****...mnie bo wiesz jak sie skończy, od kiedy taka cwana jesteś", "skończy się babci sranie", " w sobote masz mi dać Wiki, bedę trzeźwy i nawet mnie nie wkur..."

Ja wiem, ze to manipulacja itd, ale poszłam ztym na policje, stwierdziłam, że to sie musi skończyć, ja nie cche żyć w wiecznym strachu przed jego nieobliczalną postacią zapitą. Zgłosiłam zastraszanie i przyznałam sie , że był sprawcą przemocy fizycznej i psychicznej, że się go boję bo nie tańcze jak on chce, nie dam mu dziecka bo pije, a on takiej mnie nie zna, zawsze ulegałam bo się go bałam a teraz nie chce sie bac, chce norlmanie żyć.
Nie wiem czy dobrze zrobiłam, ale poczułam gdzieś w środku, ze tak bo nie mam zamiaru czekać aż coś sie stanie, albo bac się wychodzić z domu w weekendy.
A poza tym czas przyznać się jak żyłam i na co soboe pozwalałam, jak mnei traktował i do czego jest zdolny, jest niebezpieczny jak wypije strasznie agresywny, w dodatku jeździ pod wpływem autem zarejestrowanym na mnie - powiedziałam KONIEC nie będe już potulnie czekała aż wszytsko się samo jakoś ułoży- nie ułoży się jak nie zaczne działac w celu poprawy mojego życia - a bezpieczeństwo to podstawa dla mnie.

Zapisalam się też do psychologa w poradni psychologi dziedzięcej - pójde na spotkanie zpanią, która pomoże mi nauczyć mnie rozmwiać z dziećmi o ich ojcu i jego chorobie, chcę też objąć ich opieką psychologiczną, bo tak naprawdę nie wiem co będzie sie działo. Wiki ma 4 lata płacze mi za tatą strasznie- nie rozumie- budzi się w nocy woła go.
Trudne to oderwanie, ale nie poddaje się, walczę i zmieniam myślenie i postępowanie.
Jestem tego warta - dzisiaj juz to wiem.
Trudno bo wracają do mnie ataki lęku i paniki coś jakby wpadało do głowy i robiło bałagan - następuje u mnie brak koncentracji i uwagii, ale też staram się to opanowywać, oddychać, odganiać myśli, kontakt z al - anonką - pomaga bez tego bym nie poradziła chyba.
Buziaki pozdrawiam

[Klara]

Dużo zrobiłaś Kasiu! Gratuluję!

Twój post jest też jakby odpowiedzią dla "sąsiadki" Joanki, bo macie podobny problem.

[pietruszka]

Kasiu, jestem pełna podziwu

[Duszek]

[Linka]

Kasiu, jestem pełna podziwu

[Kasia9645]

Nie cofnę się już, za bardzo chcę żyć, za bardzo tamte życie mnie zabijało- dzisiaj to wiem. Nie żałuje o nie nie mogłabym bo czasu nie cofnę, nie katuje się tym. Bo wiecie co to było po coś - po to, abym dzisiaj miała siłę i walczyła o siebie dla siebie
Dowiedziałam się dzisiaj, ze mój....., ze alko ma kogoś od jakiegoś czasu, podobno zakochany. Kolega jego z pracy powiedział, ale nie powie kto to bo nie chce zadymy.
Wiecie co DUSI trochę dusi, trochę boli dzisiaj , ale dobrze łatwiej się oderwę , łatwiej będzie mi zacząć od nowa, niech katuje inną, niech żyje jak chce,z kim chce. ten ból , który czuję doda mi siły a za jakiś czas powiem Wam, że już nie boli już czuję ulgę.
NIE PODDAM SIĘ.......NIE!!!!!!!!!!!!!!

[pterodaktyll]