Forum Wolnych od Alkoholu

[pietruszka]

Z pewnością wielu z nas spotkało się z analizą transakcyjną a może i z książką "W co grają ludzie" Erica Berne'a?
Z ręką na sercu, kto nigdy nie odnalazł się w którejś grze? Berne, moim zdaniem, w świetny sposób podsumował większość gierek, rozgrywek, w których bierzemy udział zarówno jako rozgrywający, jak i uczestnicy gry.

Można poczytać: http://pl.wikipedia.org/wiki/Gra_psychologiczna oraz bardzo przystępne streszczenie książki w artykule Aleksandry Szpakowskiej W co grają ludzie - analiza transakcyjna wg Erica Berne'a : http://www.psychologia.ne...l.php?level=688

Myślę, że wiele DDA/DDD zamiast otwartej, szczerej komunikacji, opartej na prawdzie, jasnych komunikatach po prostu gra. Sama nie jestem bynajmniej lepsza, kilka gier, opisanych przez Berne'a przez jakiś czas było prawie moją drugą skórą, a innych - być może jeszcze nie odkryłam. Ale tez coraz rzadziej daję się chyba wciągać w gry, grane przez innych.

Berne zresztą uważa, że dzieci przyswajają gry od swoich rodziców, to od nich uczą się gier i w ten sposób pewne gry są wręcz dziedziczone przez pokolenia. Dziecko zaczyna grać (świadomie lub nieświadomie) pomiędzy 2 a 8 rokiem życia, a ponoć niektóre z gier (ich reguł) przyswajane są nawet we wcześniejszym okresie, by móc je w pełni odtworzyć dopiero w wieku dorosłym, a co przerażające - szuka partnerów, którzy pozwalają jej w dorosłym życiu w pełni uczestniczyć w danej grze.

Na pewno jednak dla DDA/DDD pewne gry są bardziej charakterystyczne (nie piszę tu o grze Alkoholik, bo to już klasyka).

Moim zdaniem - jedne z najczęściej stosowanych są: Dlaczego ty nie - tak ale i Gra w Drewnianą nogę


Dlaczego ty nie - tak ale
Krótki opis pierwszej tutaj: http://pl.wikipedia.org/w...y_nie_-_tak_ale (w skrócie: " Na poziomie społecznym są to racjonalnie prowadzone rozmowy, między dwoma lub więcej Dorosłymi, natomiast na poziomie psychologicznym są to transakcje między przekonującym do rozwiązania sytuacji (Dlaczego ty nie) Rodzicem i uciekającym od rozwiązania (Tak, ale...) Dzieckiem. Teza w tego typu grze z punktu widzenia agensa brzmi: Sprawdźmy, czy znajdziesz rozwiązanie, w którym nie znajdę błędu. W tej grze Dziecko wygrywa i otrzymuje psychologiczną wypłatę, gdy wszyscy Rodzice okażą się niekompetentni i nie wskażą rozwiązania problemu je nurtującego.


Drewniana noga Tutaj gra polega na tym, że osoba posiadająca jakąś ułomność, (realne ale również wyimaginowane ograniczenie) wykorzystuje je jako usprawiedliwienie dla rezygnacji ze swoich ambicji, braku odwagi do podejmowania wyzwań, czy wręcz lenistwa. Otoczenie reaguje obniżeniem wymagań wobec osoby " z drewnianą nogą", bo przecież wydaje się oczywiste, że kaleka nie zostanie wybitnym sportowcem. a przecież - wiele osób z ułomnościami wiedzie udane i satysfakcjonujące życie, realizuje swoje pasje, a nawet pracuje pomimo swoich ułomności. Zatem, czy słuszne jest branie udziału w tej grze?
Warto w tym miejscu zauważyć, że drewnianą noga mogą być rozmaite ułomności, w tym także komunikaty: "czego można oczekiwać od kogoś, kto miał tak ciężkie dzieciństwo jak ja?", "czego można oczekiwać od osoby z depresją?", "czego można oczekiwać od osoby mieszkającej w takim miejscu? "Zawsze jednak drewniana noga wykorzystuje swoje ograniczenie do obniżenia wymagań wobec samego siebie poniżej swoich realnych możliwości, a i tego samego (poparcia tej tezy o ograniczeniach) oczekuje od otoczenia.



Czy da się przestać grać? A jak ustrzec się uczestnictwa w grach? Czy angażowanie się w cudze gry szkodzi? Jak rozpoznajecie, że ktoś wciąga Was w swoją grę? Jak rozpoznać, że samemu się jest głównym graczem?


Kiedy w kontaktach z kimś zaczynam czuć frustrację, jakiś wewnętrzny sprzeciw - zwykle jestem wciągana w czyjąś grę. Można to inaczej nazwać to manipulacją, a nawet w szczególnych wypadkach kontaktem z wampirem energetycznym... Zwykle uczucia podpowiadają mi, że coś jest nie tak. Czuję bunt, niepokój, irytację, frustrację, lęk... Czasem łapię się na tym, że sama... gram ze sobą, choć to o wiele trudniejsze, ale jeszcze do zauważenia. Kiedy zaczynam sama grac z innymi - to już cala sztuka zauważyć, co się ze mną dzieje.





P.S. Lista gier: http://pl.wikipedia.org/w...e_transakcyjnej

[szika]

Pietruszko dziękuję za ten wątek
Wiesz, że trafiłaś w mój gust... już kiedyś o tym pisałyśmy...
czytałam Berna do pewnego momentu i odłozyłam książkę...ale z wielka przyjemnością wróce i w towarzystwie forum poprzyglądam się grom ...

[pietruszka]

[szika]

przeczytałam streszczenie na stronce podanej przez Ciebie Pietruszko...
nasuwa mi się taka na ten moment refleksja i pytanie zarazem...

Berne pisze, że wszystkie gry są z założenia nieuczciwe.. i tu mam pewien sprzeciw...
jak to jest z tą uczciwością?

jesli ktoś gra, grę zaszczepili, wyuczyli mu rodzice, ktoś gra nieswiadomie... gra bo nie potrafi inaczej... nie wie, że w ogóle można inaczej to to według mnie nie jest nieuczciwość... ja bym nieuczciwością nazwała celowe, świadome działanie dla osiagnięcia korzyści... dla wygranej...

no chyba żeby potraktować nieuczciwość jako pojęcie bezwzględne, nie jako ocene moralną, a sam fakt istnienia intencji wygrania ...

[pietruszka]

[szika]

świetnie to ujęłaś...
wydaje się być odruchem ocena moralna gry... trudno się do nich przyznać, że je inicjujemy, nawet jesli zagramy nieswiadomie i zyskamy na grze... po czym uświadomimy sobie co zrobiliśmy...
chyba własnie przez tę "nieuczciwość" zawartą w opisie mechanizmów...

ostatnio w podobnej materii poruszałam się w dziedzinie technik NLP...
namnożyło sie w ostatnich latach mnóstwo "trenerów", którzy szkolą w technikach wpływania na ludzi...
nie wnikałam za głęboko, ale lektura już kilku technik zwyczajnie napawała mnie obrzydzeniem... co ciekawe, gdyby tak posłuchać jednego czy drugiego "trenera" to niby mówią z sensem... wykorzystują do swych praktyk wiele metod z psychologii i psychoterapii, niby mowa jest o rozwoju osobistym, jednakże zawsze pod tym kryje się nie wyrażona wprost chęć (cel) wygranej... czysta manipulacja... co gorsza ludzie się tego chwytają i wierzą "trenerom" jak guru...

to prawda - bardzo trudno jest powiedzieć wprost o naszych potrzebach, o tym czego chcemy... myślę, że często nie wynika to ze złej woli, a z braku umiejetności... z braku kontaktu ze samą/samym sobą...
podejrzewam (tu powtarzam za którymś ze źródeł) że wielu z nas potrafiłoby szybciutko wymienić czego nie chcemy, ale czego chcemy, czego pragniemy już trudniej

[pietruszka]

[olga]

W pracy czesto spotykam sie z taka sytuacja (nie tylko w tej, w kazdej jednej): szefowa mowi, ze ktos tam, niewiadomo kto mowi, ze bla bla bla czyli - klient sie zalil, ze cos tam, ktos zauwazyl, ze czegos nie zrobilam, ze zrobilam nie tak, ze przyszlam za wczesnie, za pozno, ze czegos nie wyrzucilam, nie tak postawilam itd. itp. Dlaczego szefowa nie mowi wprost - "nie podoba mi sie, ze..........na to powinnas zwrocic uwage......temu poswiecic wiecej czasu......" tylko zawsze jakis tajemniczy ktos kto w moim odczuciu skarzy, donosi, dolki pode mna kopie? a byc moze ten tajemniczy ktos w ogole nie istnieje?

[pietruszka]

[olga]

no wlasnie tak mysle, ze ona sama jest tym ktosiem tylko po co?

[pietruszka]

[olga]

tak tez mysle "ktos" jest oznaka slabosci tej drugiej strony tylko jak to przekuc we wlasna sile aby nie bylo to odebrane jako prowokacja do zbednych przepychanek?

[pietruszka]

[olga]

ja sie nie bronie ani nie tlumacze, nie dociekam tez kto zacz jest tym ktosiem bo mnie to w ogole nie interesuje
na mnie dziala jak czerwona plachta na byka sformulowanie "ktos mowil, ze ty....."
i teraz dochodzimy do sedna sprawy.....dawno temu kiedy bylam zbuntowana nastolatka (a buntowalam sie przeciwko komus, czemus) slyszalam od matki takie slowa:"jak opowiedzialam komus co Ty zrobilas, powiedzialas, zachowalas sie to ten ktos powiedzial na to, ze ty jestes taka, smaka czy jakas tam, ten ktos smial sie z ciebie, byl oburzony, powiedzial, ze gdyby jego dziecko tak postapilo itd". Na pytanie kto to taki nie bylo odpowiedzi. Zaczelam sie w pewnym momencie czuc zaszczuta przez rodzine i wszystkich znajomych mojej matki

zostalo do dzisiaj.............

[pietruszka]