Forum Wolnych od Alkoholu

[Matinka]

Zołza! Toż to gierki rodem Scarlett O'Hara! (która, nota bene zdobyła wielu a straciła tego jednego).
A gdzie spontaniczność? Motyle w brzuchu? Różowe okulary? Zanurzenie się po uszy w uczuciu? I w końcu, gdzie ten Rhett Butler?
Tylko z jedną zasadą się zgodzę:

[zołza]

[Matinka]

[szika]

[Jo-asia]

[Ann]

[olga]

[szika]

CO SPRAWIA, ŻE MĘŻCZYŹNI SIĘ BRONIĄ
Mężczyzna może się naprawdę mocno zezłościć na kobietę wtedy, gdy popełnił błąd, a
ona się tym zdenerwowała. Złość partnera będzie wówczas proporcjonalna do jego
własnej pomyłki. Mały błąd prowokuje słabszą obronę, duży - silniejszą. Czasem kobieta
zastanawia się, dlaczego partner jej nie przeprasza, skoro zdarzyło mu się poważne
potknięcie. Odpowiedź jest prosta: z obawy przed tym, że ona mu nie przebaczy.
Potwierdzenie faktu, że ją zawiódł, byłoby dla niego zbyt przykre, i dlatego zamiast
powiedzieć "przepraszam", złości się i przyznaje partnerce punkty karne.
Kiedy mężczyzna przeżywa niepomyślny okres, potraktuj to jak przechodzące tornado
i... przyczaj się.
Kiedy mężczyzna znajdzie się w stanie "obronnej agresji", a partnerka potraktuje to jak
przechodzące tornado i przyczai się, to po pewnym czasie otrzyma wielką liczbę
punktów, bo nie udowadniała mu, że źle postępuje, i nie próbowała go zmieniać. Jeśli
natomiast kobieta będzie usiłowała zatrzymać tornado, spowoduje spustoszenia, a partner
jeszcze bardziej będzie ją obwiniał.
Proponowane tu "przyczajenie" jest dla kobiet rzeczą zupełnie nową. Kiedy na Wenus
ktoś jest zdenerwowany, Wenusjanki nigdy tej osoby nie ignorują i nie biorą nawet pod
uwagę możliwości przeczekania. Na Wenus tornado nigdy się nie zdarza. Jeśli
Wenusjanka jest zdenerwowana, wszystkie inne starają się zaangażować w uspokojenie
jej, i aby ją zrozumieć, zadają mnóstwo pytań. Kiedy na Marsie zbliża się tornado,
wszyscy wynajdują sobie odpowiednie kryjówki i przyczajają się, by przeczekać.

str. 163 e-booka...

to jest dla mnie kompletnie nie do pojęcia..
gdzie indziej, wcześniej pisze, że źle się dzieje jeśli kobieta nie wyraża jasno, wprost swoich uczuć... z kolei każde wyrażanie uczuć przez kobietę mężczyzna odbiera jako krytykę i brak akceptacji dla niego...
zatem nawet najbardziej asertywne wyrazanie uczuć przez kobietę - idąc powyższym tokiem rozumowania z cytatu - powoduje tornado...
zgłupieć można... czyli jak? powiedziec o swoich uczuciach i przyczaić się?
czy ktoś to może jakoś inaczej rozumie?

[olga]

ja bym sie tam czaila...............akurat........
jestem soba po prostu, mowie co mysle i czuje a on ma mnie akceptowac taka jaka jestem ale mam tez swiadomosc, ze partner ma prawo do gorszych dni i swiat w zwiazku z tym wcale sie nie wali, jego nietega mina nie oznacza wcale, ze mnie juz nie kocha tylko, ze cos poszlo nie po jego mysli, jesli chce o tym mowic to ok. jesli nie - udaję sie do swoich zajec

[matiwaldi]

[Jo-asia]

Cytat:

Mężczyzna może się naprawdę mocno zezłościć na kobietę wtedy, gdy popełnił błąd, a ona się tym zdenerwowała.

z mojego podwórka...gdy przeglądał mi korespondencję
jego "tornado" polegało na tym, że próbował mnie obwinić a mnie zdenerwowało to, że mnie sprawdza,
wyraziłam jasno swoje zdanie
i go zostawiłam
nie obwiniając go, nie obrażając się
to było widać, że wścieka się na siebie, przez siebie.. nie przyznał tego.. wtedy a dopiero po czasie

[Klara]

Dziś przypomniało mi się powiedzenie od czasu do czasu przywoływane także na naszym forum w rozmowach z osobami współuzależnionymi. Brzmi ono tak:
"Jeżeli coś kochasz - puść to wolno, jeżeli wróci jest Twoje na zawsze, jeżeli nie, nigdy nie było Twoje..."
Chciałam go sobie przypomnieć, żeby nie pokręcić i kiedy wklepałam frazę w Google, trafiłam na taki portal: http://www.podrywaj.org/b...wolno_jezeli_wr

[pterodaktyll]

[Jo-asia]

Panowie pterodaktyll, matiwaldi, a może jakiś przykład z życia.. własnego?

bo jak na razie, to na moje oko.. Wy intelektualizujecie.. czy jakoś tak

[szika]

Panowie dziękuję za wypowiedzi.
Mam poczucie, że nie zostałam zrozumiana, a moje intencje źle odczytane.
Zacznę od intelektualizowania uczuć. Ja rozumiem przez to odcinanie się od swoich uczuć i deliberowanie o nich w formie abstrakcyjnej, jakby nie mnie dotyczyły.
Zapewniam, że mam dobry kontakt ze swoimi uczuciami.

Przytaczając ten właśnie cytat nie miałam na celu "przepracowania" uczuć czy emocji. Doskonale rozumiem, że gdy nam się coś nie uda złościmy się. Zarówno kobiety jak i męzczyźni (choć oczywiście nie jest to zasadą).

Pytanie moje dotyczyło konkretnego zachowania, poniekąd (tak wyczytałam w książce) typowego dla mężczyzn - obwiniania, kobiety gdy mężczyźnie coś się nie uda, gdy popełni błąd.
W moim związku oczywiście że takie sytuacje i zachowania mają miejsce. Ale tu akurat chodziło mi o mężczyzn w ogóle, nie konkretnie o partnera.
Jako kobieta pracująca w "męskim" zawodzie nagminnie mam do czynienia z takim zachowaniem mężczyzn w mojej pracy. Również często to obserwuję u kolegów, kumpli.
Mężczyzna nigdy nie powie: nawaliłem, popełniłem błąd. W firmie klientowi przecież nie mówię, jak się poczułam z jego błędem, a raczej zwracam uwagę na straty finansowe na jakie klient - mężczyzna mnie naraził. Zatem nie zachodzi okoliczność wyrażania moich uczuć. A i tak w 99%-ach faceci przerzucają "winę" czyli odpowiedzialność na mnie.

Przykład: stały klient zalega z płatnościami. Gdy kolejny raz bierze towar na kreskę, proszę aby uregulował należność, zapowiadam, że kolejnym razem odmówię już wydania towaru. Zachowanie bardzo asertywne w mojej ocenie i słuszne - stawiam granicę. Tymczasem klient "obraża" się, nie zjawia się przez kolejne pół roku i dochodzą mnie słuchy, że wiesza na mnie przysłowiowe psy. Wścieka się obwiniając mnie.

Joasiu dziękuję, że podzieliłaś się świetnym przykładem ze swojego życia.
Jeśli partner przekracza granice prywatności kobiety, to oczywiste jest, że kobieta oczekuje zmiany zachowania. Ja - bynajmniej oczekuję. Nie życzę sobie grzebania w mojej korespondencji.
To co opisałaś - zachowanie męża - znam doskonale. Również tego doświadczyłam.

Cytat wkleiłam raczej mając w pamieci wypowiedź Zołzy, że mężczyźni są "łatwiejsi w obsłudze" niż kobiety. W tym przypadku akurat mam wielką trudność ze zrozumieniem i akceptacją dla takich zachowań.
Rozumiem akceptować wady, odmienność, ale jak akceptować przerzucanie winy na mnie za ewidentne złe zachowanie faceta? Czarna magia.
Miło by było gdyby wypowiedzieli się panowie, którzy są w szczęśliwych związkach, jak sobie z tym radzicie? Z tą męską cechą?