Forum Wolnych od Alkoholu

[Słoneczko]

[Marianna]

Całą noc mi się śniło że maz sie zabił, zresztą juz nie pierwszy raz taki sen miałam w ciągu tych lat, sama chciałam zgłosić się na policje i zlozyc zeznanie bo byłam ostatnia osoba ktora go widziala zycwego.
Nie moglam zrozumiec jak mogl to zrobic. Walkowalam w glowie wszystko co sie nauczylam na terapii i przeczytalam tu.
Na koniec znajomi pokazywali mi jego zdjecia, byl tam piekny młody z długimi włosami
takimi jak mial w młodosci.
Az sie z nerwow obudzilam.
Jak sie obudzilam to zaczelo mnie piec serce.
brrr

[Maciejka]

Mówi sie ; zapiekła złośc - może coś w tym jest .......
kiedyś tez miałam takie stany , ze piekło w okolicach serca aż cięzko bylo złąpać oddech a potem to mijało i już nigdy nie wracalo.

[Marianna]

Miałam pare lepszych dni, czułam się lepiej, serce mi się uspokoiło
a dzś wieczór znowu wróciły dziwne myśli że jestem złą osobą, że nie wiem po co tu jestem, że moje życie nie ma sensu.
To okropne kiedy człowiek atakuje sam siebie.
Zastanawiam się skąd takie myśli... to się zaczęło po tym jak odeszłam od partnera.
Jestem tym wykończona, myślałam że przeszło juz na dobre

[Marianna]

Boję się że to nie minie, że już nigdy nie przejdzie.
Nie lubię siebie za to że byłam żoną alkoholika, za to że tak się pogubiłam,
za to co on mówił. Jakbym zaraziła się od niego niechęcią do siebie.
Czasem widzę w myslach jego twarz, miny - takiego umeczonego alkoholem, depresją.
I mimo że pare miesięcy terapii za mną, to wraca ten dziwny stan.
Jestem sama od stycznia, nie wiem czy to dużo czy mało czasu.
Przede mną rozwód jeszcze.

[Marianna]

I tak sobie myślę... "czy uwazasz ze twoj maz to byl jakis wyjatkowy podwod do zycia?"
"że w ogóle nim był"?
To się nie zgadza z moją ideologią, zawsze powtarzałam że człowiek sam tylko może dać sobie szczęście i że nigdy nie mozna go uzależniać od drugiej osoby.
Więc czemu kiedy myslę o tym żeby chronić siebie, swoej zdrowie, dbac o siebie -- ściana!
Jakaś totalna blokada, bezsens, niechęć do siebie.
Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi bo nawet nie wiem jak to opisać.

[olga]

Kobitko on caly czas siedzi w Twojej glowie, nie ma tam miejsca na nic innego i nie bedzie jesli nie zaczniesz go z tej glowy wyrzucac. Poszukaj czegos milego do roboty tak zeby to zajelo cale Twoje mysli i co sprawi chwile przyjemnosci. Nie wiem co....cos co kiedys lubilas robic. Ja jezdzilam na rowerze, fotografowalam, szylam, rysowalam.

[Estera]

Twoje życie jest sensem samo w sobie. Pytanie z rodzaju "po co tu jestem" jest o tyle niepotrzebne, że po prostu nie ma na nie odpowiedzi. Sama sie zadręczałam takimi pytaniami, więc wydaje mi się, że wiem co czujesz.
u mnie takie stany, o jakich piszesz coraz rzadziej, ale nadal wracają. Tak po prostu jest i ja uznałam to za element swojego życia i doświadczenia. Mam nadzieje, że kiedyś przestaną wracać, ale nie karmię się tą myślą. Akceptuję i szanuję swoją drogę. Po prostu.
powoli, ale do przodu. Naturalnym jest przeżywanie różnych emocji, i tych dobrych i tych złych. Spokojnie w swoim tempie ucz się na terapii jak sobie z tym radzić i będzie Ci coraz lepiej. Tak jak mi

[margo]

Wiesz - tak sobie Ciebie czytam i sobie myślę, że mam bardzo podobnie. Miałam kilka "podejść" do zostawienia mojego eks na lodzie. Raz w sposób "ugodowy", raz całkowicie w złości i emocjach, innym razem "próbowałam" zrywać kontakt i zmieniałam numer telefonu (jakimś dziwnym trafem on znalazł jakoś ten numer... ciekawe... czyżbym sama mu go podała ?) i milion różnych próśb i gróźb. Nic z tego. Dopóki żyliśmy niejako obok siebie, dopóki mieliśmy jakikolwiek kontakt to było ciągle źle. Od niedawna czuję spokój, który ciągle narasta. Dojrzałam w końcu do decyzji żeby zerwać zupełnie kontakt. Odcięłam się od wszystkiego - kontakty przez telefon, internet, osobiste. Ostatnio gdy go przypadkiem spotkałam odpowiedziałam tylko "cześć" i wyminęłam szerokim łukiem. Coś tam krzyczał za mną ze smutną miną, ze go odtrącam... To może się wydawać zupełnym banałem, sama bym w to nie wierzyła, gdyby nie to, że właśnie to się dzieje. Bo ja się sama na to nakręcałam - poprzez kontrolowanie go, widywanie się z nim. Ciągle o tym myślałam, pomimo tego, ze zostawiłam go we wrześniu. Kontakt zupełnie urwałam jakiś niecały miesiąc temu. Długo to trwało... ale dziś rano idąc do pracy pomyślałam sobie, że czuję się tak lekko... tak przyjemnie... bo nie muszę myśleć o tym, czy on żyje, czy ćpa, czy pije, czy zdradza, czy ma co jeść, czy ma gdzie mieszkać. Nie muszę już o tym myśleć... już tego nie czuję. Powodzenia życzę, nie poddawaj się

[Marianna]

Bardzo dziękuję, za każdą odpowiedź.
Z każdej coś dla siebie biorę.

U mnie KALEJDOSKOP. Zależy od dnia.
Miałam 2 lepsze dni a dziś w nocy w ogóle nie mogłam spać, jakbym miała atak
depresji znowu.
Za dnia wróciło poczucie winy.
Czy miałyscie takie dni że wszystko co sobie wypracowałyście i ustaliłyście
nagle jakoś się zacierało, niknęło? Nagle wracał ciężar i poczucie winy?
Wydawało mi się że jak już złapałam jakąś stabilność, przekonanie to tak
zostanie...

[Marianna]

Tak jak poradziła Ola, staram się czymś zajmować, wzięłam się za odnawianie mebli.
Jak robię - jest lepiej, zapominam się.
Jak przestaje, ide sobie na papieroska - buch! ból w sercu i poczucie winy
jakbym kogo zabiła...
O mamo...

[Duszek]

[Słoneczko]

Cytat:

U mnie KALEJDOSKOP. Zależy od dnia. Miałam 2 lepsze dni a dziś w nocy w ogóle nie mogłam spać, jakbym miała atak depresji znowu. Za dnia wróciło poczucie winy. Czy miałyscie takie dni że wszystko co sobie wypracowałyście i ustaliłyście nagle jakoś się zacierało, niknęło? Nagle wracał ciężar i poczucie winy? Wydawało mi się że jak już złapałam jakąś stabilność, przekonanie to tak zostanie...

Ależ oczywiście
Mało razy? Uła niezliczoną ilość.
Powolutku a emocje sie wyregulują

[smokooka]

[Marianna]

Dziękuję myślałam że ze mną jest coś ewidentnie nie tak.
Palenie rzucę!