Forum Wolnych od Alkoholu

[She]

[Kami]

[AMELKA]

Tak , jeszcze z moich historii, to mój mąż w środku nocy, zbudził mnie z krzykiem" gdzie jego koszulka do spania" a ja nawet nie otworzyłam oczu tylko powiedziałam " masz , ja na sobie-jeszcze jakieś pytania?"
W środę jestem umówiona z terapeutką.Tak ,wiem,ze po coś moja Siła Wyższa dała mi siłę by odejść od niego. Czuje, spokój, każdego dnia, wiem , ze mogę zająć się sobą , wiedzieć co się dzieje na świecie, widzieć naturę.
Bardzo , chciałabym mieć dziecko, ale strach jest większy-że będę smutną Matka,ze dziecko będzie tak samo traktowane jak , ja,lub będzie szantażowane słowami, jaka to Matka ze mnie.
Co często , wychodziło, jak był problem z psem-jaka to Pani ze mnie.

[reni]

Jak tak wspominamy, to mój ex potrafił przyjść do mnie do pokoju w nocy ( mieliśmy już osobne sypialnie, ja spałam z dziećmi) i ochrzaniał, że przygotowałam mu nie tę piżamę, którą by chciał.
Albo że idąc spać widzi, że garnek stoi w kuchni nie schowany, więc mam wstać i schować.
Wiem, że to drobiazgi, ale znoszenie tego przez 13 lat doprowadziło mnie do nerwicy i depresji i żałuję, że dzieci na to patrzyły.

[AMELKA]

Jak widzę ,jest dużo podobnych zachowań . Mam pytanie, czy to nie jest tak,że ja nie umiałam stawiać granic i temu alkoholik tak się zachowuje? Żebym była bardziej konsekwentna, a nie zbywała jego szpiki, tylko gasiła go, może by było inaczej? Czy tylko bym , była cały czas na straży, kiedy to pojawi się zaczepka i jaką spławić?Czy to byłoby rozwiązanie?
Bardzo , mnie ograniczał , jak byliśmy w towarzystwie, a on mnie poprawiał mówił" nie , to tak nie było, co Ty mówisz" bo on oczywiście widział i czuł co innego , lub tak mówił w towarzystwie , ze nikt nie mógł nic powiedzieć -bo gwiazda była w centrum uwagi.
Jak widzę , cały czas zajmuje się skutkami, muszę znaleźć przyczynę.

[reni]

Tak,Amelko, coś w tym jest. Ja też nie umiałam stawiać granic. A kiedy już dojrzałam do decyzji o odejściu od exa i wiedziałam, że albo kompletnie zwariuję, albo coś sobie zrobię, albo odejdę i powiedzialam mu, że rozstanie jest jedynym wyjściem, to powiedział, że sama zdechnę, albo skończę pod mostem...
Jak widać, jego słowa nie sprawdziły się. Od odejścia minęło kilkanaście miesięcy, przeprowadziłam rozwód ( mimo małoletnich dzieci sprawa trwala 13 minut, dla sądu sytuacja była klarowna, choć próbował kręcic i wzbudzać litość).Założyłam nową rodzinę, dzieci odżyły, leczę się, chodzę na terapię, rozkwitłam zawodowo, jestem w bardzo szczęśliwym związku z trzeźwiejącym alkoholikiem ( 4 lata abstynencji), budujemy dom, mamy szczęśliwą rodzinę, odzyskuję swoje życie, odcięłam pępowinę ( jestem ddd i tamte relacje też mnie niszczyły bardzo).
Za dwa miesiące urodzi się maleństwo z nowego związku. Zaczęłam dbać o siebie,odzyskiwać panowanie nad sobą i nad swoim życiem, uczę się stawiać granice. Choć przeszłość czasem powraca i boli.

[AMELKA]

Tak , myślę , ze ja tak starałam, się żeby było dobrze, ze nie raz nie brałam, udziału w jego zaczepach, widziałam jak tylko szukała drobiazgu. Jak już nie miał czego, to wpadł do pokoju-a jak ja czytałam, książkę i Pan znalazł-" jak Ty samochód zaparkowałaś? tak nie parkuje się?" i odzywki z mojej strony typu' inaczej, nie umiałam, albo jak nie pasuje tam leżą klucze" dawało zapłon to awantury i słowa" a Tobie to nic nie można powiedzieć" zupełnie nie miałam, pomysłu a może wiedzy co robić?Doszłam, do wniosku-ze co by nie było, zawsze ja byłam tym zapłonem by wyżyć się , rozładować emocje, za coś ,za kogoś , ja taka nie dobra byłam.
Ogólnie, tak szukam w sobie, gdzie co się stało, ze ja tak pozwalałam?Najbardziej, mnie zabolało, jak rzucił klucze od auta w środku nocy zagranica i kazał mi samej wracać, bo ja już w nocy nie miałam siły o ochoty, jeszcze mnie obrzucił ze mną nigdzie nie można jechać.
Boli mnie, to bo taka byłam, bezradna, tylko popatrzyłam, na furiata, bo co innego zrobić.
Eh

[AMELKA]

Mąż tylko czekał, na sytuacje. Pamiętam jak byłam chora temperatura 38 stopni, angina, przełknąć śliny nie mogę. Następnego dnia miałam wizytę u lekarza, a on do mnie, ze mam brać leki, które on mi każe, bo one mu pomagały, więc i mi pomogą , powiedziałam, że nie będę ich brać, to wyszedł z pokoju i trzasnął drzwiami- mówić , ze mam zdychać.Oprócz bólu fizycznego , jeszcze jego fochy.Nie wiem, jak reagować w takich sytuacjach.

[AMELKA]

Najgorsze, jak próbowałam, mówić , ze ' NIE' to bardziej się stroszył, bardzie się foczył, wymyślał, co inne formy , pokazania swojego nie zadowolenia.Konsekwencje, tylko ja odczułam, jak nie odzywał się , albo przygadywał jaka to ja jestem "głupia, że mam jego słuchać"
Nie wiem, czy da się ,żyć z takim typem.

[Klara]

[olga]

A może po prostu cos się wypaliło i tego związku tak naprawdę już nie ma i nie ma to nic wspólnego z jego alkoholizmem? Przecież małżenstwa ludzi nieuzależnionych też się rozpadają.........

[aniad]

[KaTre]

Amelko, po pierwsze to witaj
Jestem w Twoim wątku po raz pierwszy... czytam... i zimno mi się robi (ze zgrozy)
Dobrze, że się wyprowadziłaś! Nikt nie ma prawa krzywdzić Cię fizycznie i psychicznie!

U mnie to w związku było trochę inaczej. Gdy wreszcie postawiłam ultimatum, że albo on kończy z piciem, albo się rozstajemy, on się wyprowadził (19 grudnia 2013r.). Na odchodne dowiedziałam się że: "wolałby być sam do końca życia niż ze mną". ...Później oczywiście chciał wrócić.

Nie chcę się za bardzo rozpisywać, bo tu chodzi o Ciebie, nie o mnie. Od tamtego czasu wiele się u mnie zmieniło - na lepsze. Po początkowej rozsypce było: więcej siły; euforia; kryzys (i wtedy trafiłam na Forum); a obecnie w zasadzie stabilizacja.
Najważniejsze jednak, że wreszcie zrozumiałam (doświadczyłam), że można inaczej - inaczej żyć, inaczej spędzać czas, inaczej rozmawiać, inaczej myśleć (o sobie i o innych). Okazało się też, że istnieją faceci, którzy nie piją (a w dodatku są bardzo mili)
I teraz już wiem, że nie chcę powrotu do tego co było, bo można inaczej

Amelko, wierzę, że Tobie również wszystko się poukłada (ale trochę czasu będzie na to potrzebne). Zostawiam Ci dużo ciepłych uczuć i przytulam mocno.