Forum Wolnych od Alkoholu

[Mała_Mi]

Cytat:

czy od skończenia terapii miał kontakt z innymi trzeźwiejącymi alkoholikami ? czemu lekceważył zalecenia terapeutów , takie jak unikanie piwa bezalkoholowego i innych używek ?

yuraa na wszystkie twoje pytania odpowiedz brzmi NIE tylko podczas terapii, w którą naprawdę się zaangażował. Spotkania ze znajomymi, którzy dalej pija i z którymi pił zaczęły się bardzo szybko, tak samo powrót do innych używek, nie ukrywał, że to jest zastępowanie jednego nałogu drugim próbował z tym skończyć sam...a o spotkaniach w AA mówił, że nie odczuwa potrzeby brać udziału, że to nie dla niego...chociaż ostatnio, kiedy już było bardzo źle, wspominał, że by poszedł, pokazałam mu cała długa listę miejsc i godzin spotkań nawet w naszym mieście, ale nie skorzystał...


OSSA, milutka, KaTre, reni bardzo dziękuję za słowa otuchy i wsparcia, bardzo tego teraz potrzebuję, ja to wszystko niby wiem i rozumiem, ale co z tego, jak ten ból i totalne zaskoczenie (mino wszystko!!) jest właśnie jak jedna z was to określiła wszechogarniające, on nawet od razu, podczas naszego spotkania (jeszcze był pod wpływem ) powiedział, że wraca na terapię, ale cały czas chciał żebym potwierdziła, że będę przy nim trwać i, że kocham, a ja myślałam, że zejdę, bo oczywiście, że kocham! i chcę żeby się podniósł, ale ja przez łzy nie mogłam z siebie wydusić niczego poza tym, żeby wrócił do siebie i wytrzeźwiał, to był dla mnie jakiś totalny surrealizm, trochę czułam się tak jakbym stała z boku i obserwowała flashback z przeszłości albo jakiś sen. Mój mózg chyba jeszcze nie przetworzył do końca tego co się stało po prostu...

Dzięki Jacku chcę każdej rady i wiem, że tutaj wszystkie są trafne, szczere i poparte latami doświadczeń własnych.

Bardzo smutne a zarazem wręcz śmieszne mi się wydaje teraz jaka wydawałam się sama sobie silna bo czasem zastanawiałam się jak zareagowałabym w obliczu jego zapicia właśnie, bo przecież to jest wpisane w tę chorobę, i w moich wyobrażeniach wyglądało oczywiście do zupełnie inaczej, naprawdę wiemy o sobie tyle ile nas sprawdzono...

[She]

Witaj Mała_Mi,

[wampirkowa]

Witaj Mała MI
Wiesz czytam twe posty, i ja myślę,że ta nerwówka, zespół Otella, to on chyba nie trzeźwiał, nic z tymi emocjami nie robił, i mnie się wydaję że tylko nie pił, choć picie piwa bezalkoholowego jak dla mnie nie ma takiego piwa, ale tak jak dla mnie,
powiem może okrutnie on tą swoją trzeźwość miał gdzieś, chyba bardziej ty ją podtrzymywałaś,
niestety tak się nie da,

zapił , jego problem,
ty jesteś najważniejsza,
powodzenia.

[pietruszka]

Witaj Mała Mi. Choć w tej chwili świat Ci się rozpadł (tak często zdarza się światom zbudowanym na iluzji), to masz już dużą wiedzę i świadomość i szybciej odbudujesz swój świat z tych porozrzucanych puzzli. Pewnie będzie to mniej śliczny obrazek, za to bardziej realistyczny. Niestety obdzieranie że złudzeń bardzo boli. Przytulam

[yuraa]

[kosmo]

Właśnie...
Ja, jak zaczynałam swoją drogę ku trzeźwości w całym tego słowa znaczeniu, to powiedziałam wszem i wobec :"nigdy, przenigdy nie kupujcie mi alko, choćbym was błagała", podobnie z umiejętnością manipulacji, opanowaną przeze mnie chyba do perfekcji
Dlatego ja jestem w tym miejscu, a Twój alko cofnął się...
Wróci mam nadzieję, ale TY...
Walcz o siebie i nie daj się zmanipulować alkoholikowi, bądź wytrwała i twarda...
Na nas najbardziej działa twarda miłość, bez możliwości kombinacji pi razy drzwi hehe
Ja wiem, że moi najbliżsi są świadomi mojego ewentualnego nawrotu, bo to może się zawsze zdarzyć, ale...
Oni i ja wiemy, że w takiej sytuacji jest tylko jedna droga i nie jest to na 100% droga liczenia na ich pomoc, współczucie czy inne dyrdymały... to jednokierunkowa droga dla mnie, jak dziecko we mgle, muszę znaleźć swój azymut... ot i wsio w tym temacie...
Trzymaj się i pozdrawiam ciepło:)

[Mała_Mi]

wampirkowa ja właśnie też tak myślę...że to wcale nie było trzeźwienie, tylko po prostu nie wypijanie (czasowe jak widać) alkoholu i to wszystko bo zachowania generalnie pozostały takie same, styl życia, inne używki, problemy z emocjami,i itd. Wiedziałam, że jeśli spróbuję choć zasugerować ten fakt to dostanę kontrę, że oczywiście się czepiam, bo co ja chcę skoro przecież nie pije...więc siedziałam cicho

dzięki pietruszko taka mam nadzieje, że jakoś to się wszystko poukłada, przecież w sumie bywałam w gorszym położeniu wielokrotnie w przeszłości, tylko żeby jeszcze potrafić się odciąć emocjonalnie, tego nie umiem i teraz też rozmyślam a wiem, że nie powinnam

yuraa masz rację, "nie uważałeś na to co robisz to rób jak uważasz" , no i dzisiaj rozmawialiśmy telefonicznie, no i padły obietnice powrotu na terapię etc, ale "nie dziś" bo "coś tam" i "nie jutro" bo "coś tam" też, także chyba aż tak bardzo nie przeraziło go to potknięcie jednak. Oczywiście od tamtej pory głucha cisza, niepotrzebnie o tym myślę, wiem o tym, ale jest mi tak cholernie przykro, za duże chyba nadzieje wiązałam z tym "powrotem do normalności", które nim nie było nota bene i pewnie dlatego to rozczarowanie i upadek tak mnie boli. Podniosę się jednak, prędzej czy później.


kosmo staram się jak mogę być twarda, już dzisiaj jest mi trochę lepiej niż wczoraj, emocje trochę opadły, w tym tygodniu idę do Alanon, muszę sobie jakoś dać z tym radę.