Forum Wolnych od Alkoholu

[skakanka13]

Witam!
kiedyś już tutaj zaglądałam i czytałam co nieco
było to ponad 2lata temu, może nawet wcześniej, szukałam poniekąd pomocy jak uwolnić się od męża alkoholika
ale mąż chwilowo przestał pić, więc i ja przestałam się zastanawiać jak od niego odejść

teraz wiem tylko tyle, że czy mąż będzie pił, czy też nie... to i tak muszę od niego odejść
trudne to jest
mam wrażenie że nierealne
ale mam nadzieję że znajdę tutaj wsparcie do tego, aby w końcu uwolnić sie od niego raz na zawsze

jestem współuzależniona, od prawie 8 lat w związku małżeńskim z człowiekiem który z dnia na dzień spada coraz głębiej i głębiej i kiedyś osiągnie całkowite dno, ale mam nadzieję że wtedy nie będzie mnie już obok niego

[Klara]

Witaj Skakanko

Widać, że dużo już wiesz, a czy przez ten czas, gdy Twój mąż nie pił zrobiłaś coś dla siebie? Zadbałaś o siebie, nauczyłaś się jak żyć własnym życiem?


P.S.
Jeśli byłaś już zarejestrowana na naszym forum, to jaki miałaś wówczas nick?

[kosmo]

skakanko13, witaj
Długa droga przed Tobą i nie wiem, czy potrafisz nią podążać, ale wiedz jedno, na jej końcu jesteś TY...
Potrafisz iść, nie oglądając się za siebie?
Uważaj, bo zamiana w słup soli, to najlżejsza niedogodność i skutek uboczny
Powodzenia

[skakanka13]

czy zrobiłam coś dla siebie?
NIE
chyba jeszcze nie potrafię myśleć tymi kategoriami, że to dla siebie coś można i powinno się robić
nawet ciężko mi znaleźć słowa i jakikolwiek sposób żeby określić stan, w którym teraz się znajduję

wiem, że jestem współuzależniona, wiem że musze to przerwać i wyrwać się z tego stanu w którym tkwię,
zaczęłam terapię indywidualną ale musiałam ją przerwać po 4 spotkaniach (niestety w godzinach rannych nie mam z kim zostawić dzieci)

mam wrażenie że jestem na końcu drogi a przede mną stoi mur którego nie umiem przeskoczyć, a nie wiem jak go ominąć



PS. nie mam pojęcia jaki wtedy miałam login, a meil z którego wówczas korzystałam też już chyba nie jest aktywny dlatego założyłam nowe konto

[Klara]

[Jacek]

cześć Skakaneczko

[skakanka13]

Klara - pewnie to prawda że się wykręcam, chociaż do tej pory w ten sposób na to nie patrzyłam


ale może zacznę od tego, że napisze o sobie

przekroczyłam już trzydziestkę
od prawie 8 lat jestem żoną alkoholika, który z roku na rok, wpada coraz głębiej w swój nałóg
[b]kiedyś chciałam[/b] żeby przestał pić, żeby był prawdziwym mężem i ojcem, takim jakim obiecał być, żeby był człowiekiem z którego wydawało mi się że wyszłam za mąż
dzisiaj wiem, ze to były tylko jego puste słowa i moje wyobrażenia o tym jak by to miało wyglądać
dziś wiem, że mój mąż alkoholikiem będzie już zawsze, ale nie zawsze musi być moim mężem
na tym staram się skupić i do tego dążyć - a nie jest to łatwe ( 2 pozwy rozwodowe, które zakończyły się moja kapitulacją)

mam plan, ale ciężko mi go zrealizować, tracę zapał prędzej niż by się mogło wydawać
chcę zmienić życie moje i moich córek, ale czuję taką wszechogarniającą niemoc, że nie mam na nic wpływu, że wszystko jest nie tak jak bym chciała i gdy sobie to uświadamiam, to cały mój plan ulatnia się w sekundę i tracę grunt pod nogami
wtedy lepiej mi tkwić w tym tutaj..bo wiem co mnie czeka



teraz przyjęłam metodę małych kroczków...jestem w trakcie pisania pozwu o alimenty dla dzieci, jak uda mi się tą sprawę doprowadzić do końca, to mam nadzieję złapać wiatr w żagle i popłynąć dalej aby zmienić swoje życie

[fairy]

Skakanka, ja odeszłam od męża po 8 latach małżeństwa.
Myślałam że damy radę, że miłość da radę, kochałam go i nie chciałam odejść.
Cóż moge teraz powiedzieć. Tkwienie w takim związku to nie jest miłość.
Ty jesteś nieszczęśliwa, wiesz że nie tak chcesz żyć, a on jest chory i musi się leczyć.
To trochę tak jakby mieszkać z kimś chorym na gruźlicę kto nie chcę się leczyć.
Wie że powinien ale nie chce, bo mu się nie chce iść do lekarza.
Więc co to za miłość, on wykańcza siebie i Ciebie, a Ty pozostajesz wiedząc o tym.
Czy to ma sens?

[Klara]

[skakanka13]

fairy

[Klara]

[KaTre]

Witaj Skakanko

[skakanka13]

ale wiecie co jest najgorsze we mnie?
to że jak on pije, to ja wiem co mam robić, mam plan który chcę realizować i wyznaczam sobie małe kroczki co po kolei będę robiła żeby osiągnąć to co sobie zaplanuję

ale gdy on przestaje pić, doprowadza siebie i mieszkanie do stanu wcześniejszego, znajduje kolejną pracę.. to ja w tym czasie tracę zapał... dlaczego??

wiem że on się nie zmieni, że czasowo przestał pić ale wróci do tego i znowu będzie tak samo
mimo tego staje wtedy w miejscu

dzisiaj np jest 2 dzień jak nie pije (pił 3 tyg) , staram się z nim nie rozmawiać (bo kończy się to na tym że strasznie krzyczę - choleryk ze mnie okropny) , drażni mnie jego obecność, wkurza mnie jego głos, a cokolwiek powie to mam ochotę go wywalić za drzwi
ale obawiam się że jak jeszcze kilka dni uda mu się wytrzymać w trzeźwości to wróci wszystko na to samo miejsce
a ja naprawdę tego nie chce

co ze mną jest nie tak?

[szika]

to jest podobnie jak z ciagami alkoholowymi...
picie - trzeźwienie - stabilizacja - euforia, że jest ok - więc mogę się napić - picie ...itd itd...

a Ty jako współ tańczysz w tym tańcu... to cała istota współuzaleznienia...

[Słoneczko]

skakanka13, witaj