Forum Wolnych od Alkoholu

[OSSA]

[Klara]

[Jo-asia]

Klara, mam pytanie odnośnie. ...tego zdania wytluszczonego.
czy....ktokolwiek jest wart?
czy....postawienie kogoś..w takim punkcie, nie staje się jego krzywda?

mam do Ciebie dystans. To znaczy.....nie chcę Cie dotknąć. Ogolnie nie mam z tym problemu....a przy Tobie, tak mam. A zalezy mi na tym, aby cos zobaczyc.....a nie oceniac Ciebie. To tylko tak dla jasnosci

[Klara]

[Jo-asia]

Dzieci....tak, choć dla mnie dziś. ...z szukaniem równowagi.
Przez chwile....byłam takim centrum. Wtedy już nie piłam. A do tego, miałam świadomość, co się dzieje. To było ogromne obciążenie.

Wart, wartość. .....moja. ..kogoś. .
coś mnie w tym gniecie, nie wiem co....
to określenie, nagle stało sie dla mnie. ...oceną, czymś czego staram się unikać. ..nie stosować w życiu
choć ma wydźwięk pozytywny....dotyka

Co do Twoich....nie konsekwencji.
Czytając Ciebie. ....czasem, trafiam na moje przekonania. U Ciebie.....dla mnie, mają dobitniejszy głos dajesz mi szansę, je wychwycić.

[Klara]

[Jo-asia]

Dzięki Klara

zostawiam....nie wiem, o co mi chodzi

[Jo-asia]

Nie jestem warta....czy jestem warta, bez znaczenia.
to stopniowanie......oczekiwanie ideału, stworzonego w mojej głowie..który, nijak się ma do tego, czego potrzebuję, aby co dzień stawać się lepsza.
do ....wart (ości) mam przypiętą pychę

A wszystko......jest wartością, samą w sobie i nie ma znaczenia.....jaką rolę, pełnię. ....czy ona, przestala być pełniona. Fakt, czasem. ....może nawet częściej niż, czasem.....dotykam ja, czy mnie.....a mówienie, nie jestem warta....pomniejsza wartość, nie tylko....kogoś a i mnie....a przede wszystkim doświadczenia, lekcji....którą otrzymałam. A to....pomniejsza SW.....bo, nie doceniam daru

ufff mam
Dziekuję

[Klara]

[kociara]

Ależ z was piękne filozofki
Klaro, ja doskonale rozumiem co chciałaś mi powiedzieć.
Oczywiście że każdy ma w sobie jakąś wartość ale nie można jej stawiać ponad swoją. Jak człowiek za długo jest w związku kiedy jego zdanie i uczucia oraz wartość są negowane to potem sam już nie wie ile jest wart. Rzeczy są proste. A prawdziwe szczęśliwe życie polega na życiu i zaczyna się tam gdzie przestajemy stale wszystko analizować i jesteśmy siebie pewne. Swojego zdania, mamy swoją prawdę. Przed wczoraj zastanawiałam się JAK TO MOŻLIWE że moje zdanie, moje przekonania, odczucia przez tyle czasu wydawały mi się niepewne, mniej warte. Dlaczego uważam że decyzją jaką podjęłam nie jest właściwa? Skoro to ja ją podjęłam, i nie zrobiłam tego na złość czy z zemsty? Skąd niepewność? bo ktoś przyszedł i powiedział że uważa inaczej? Nie ujmuję byłemu mężowi wartości jako człowiekowi ale jako mąż nie był dla mnie dobry, więc czemu podważam sama swoje własne decyzje? Doszłam do tego że wypisałam sobie na kartce wszystkie momenty, wszystkie sprawy kiedy jestem pewna moje zdania albo kiedy decyzja jaką podjęłam bazując tylko na własnym zdaniu była właściwa. Np. że nie będę brała narkotyków i upijała się, że doskonale potrafię załatwiać sprawy urzędowe, prawne bo wiem co robić bo się na tym znam, i tam nie ma miejsca na watpliwości. Pracuję wic nad tym żeby zaufać samej sobie i szanować swoje zdanie, swoje wybory. Na terapii o tym jeszcze nie rozmawiałam ale to chyba dobry temat.
Ogromnie wam dziękuję za wsparcie.

[Klara]

[kociara]

To nie jest tak że powolutku coś mi się rozjaśnia bo ja to wszystko sobie powtarzam
od poczatku, po prostu logik sobie a emocje sobie. Stad takie sny...Znowu dziś mi się śnił. Ale i zobaczyłam na koncie kase za rozód, to co zarządził sąd. I choć podzielił koszty po równo to jednak poczułam niepokój.

[Maciejka]

Daj czas czasowi, powolutku , systematycznie a będzie dobrze kiedyś.

[kociara]

Dzięki Perełko i w ogóle dzięki dziewczyny.

Dziś znowu snił mi sie alko, sniło mi się że próbował sie do mnie wprowadzić
był miły a ja w tym śnie wiedziałam że dobrze nie będzie i znowu to samo znowu wiedziałam że muszę mu powiedzieć że nic z tego i było mi z tym ciężko.
To juz kolejny sen ale budzę sie spokojna ze świeżym umysłem a nie w panice. To już coś. Dobrze że mam dużo pracy i jestem zadowolona, jest nadzieja że będzie lepiej, dobrze. Kiedyś moja terapeutka spytała:

A JAK BY WYGLĄDAŁO PANI ŻYCIE GDYBY W OGÓLE NIE BYŁO TEGO MAŁŻEŃSTWA?

I o mało nie spadłam z krzesła wtedy! Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Teraz wiem że byłoby mi lżej, miałabym mniej stresu, niepewności i wcześniej zabrałabym się za karierę zawodową. A ja po prostu nie miałam do tego głowy i jeszcze te ciągłe lęki,
to rozdarcie, odejść, zostać... Dopiero teraz widzę ile energii mnie to kosztowało. Dlaczego jak byłam w pracy to ciągle chowałam się gdzieś po kontach i płakałam.
Są chwilę że pojawia się w mojej wyobraźni. Taki dumny jak to on, patrzy na mnie z wyższością i sugestią że źle zrobiłam. Wcześniej byłam kompletnie bezradna wobec tego wyobrażenia, teraz jest lepiej już. Już powoli staję bardziej po swojej stronie.

[Maciejka]

A mowilas na terapii o tych snach?