Forum Wolnych od Alkoholu

rufio

Odbiór na forum - oczywisty
Może być prostoliniowy ale i kolisty
W jednym temacie - pokojowy
W drugim wybuchowy i bojowy
Będa łzy i szlochanie
Może byc i gderanie

Samsara · Małomówny Sam Dołączył: 27 Mar 2015 Posty: 61 Skąd: Mazowsze

Cytat:

nie zmarnuj tego

dobrze, że jesteś...jesteście :buzki:

Jesteśmy.....

Ty też

Zwycięzcami

Samsara · Małomówny Sam Dołączył: 27 Mar 2015 Posty: 61 Skąd: Mazowsze

[quote="Jo-asia"]nie zmarnuj tego

Jesteśmy.....

Ty też

Zwycięzcami

Samsara · Małomówny Sam Dołączył: 27 Mar 2015 Posty: 61 Skąd: Mazowsze

Święta już jutro. Pierwsze trzeźwe? Były jakieś "trzeźwe", po esperalu czy antikolu... Miałem trochę niepokoju jak to wszystko będzie wyglądać. Żona już dwa dni temu powiedziała że ma "depresję świąteczną" ta ciągła gonitwa, nigdy, teraz też tego nie lubię. Boże Narodzenie spędzaliśmy osobno, pamiętam jak byłem spięty. Nie miałem myśli o piciu, teraz też nie mam. Wogóle nie przychodzą mi myśli o piciu. Czy to jest normalne? Tak mam i już (powiedzenie dziadziunia), może to się dinozaurom wydać manipulacją? Zobaczę...
No i buchnęło, konflikt o nic, podniosłem głos, nie krzyczałem, podniosłem, a teraz źle się z tym czuję. Żona wmawiała mi coś tam, a ja głośno mówiłem, najpierw próbowałem wytłumaczyć i nie poskutkowało. Potrafię przeprosić i zaraz to zrobię, ale źle się czuję. A czy ona powie przepraszam? Jej problem. Ja chcę być w zgodzie ze sobą. Przypomniały mi się niezliczone sytuacje, małe sprzeczki a kończyły się aferą gigant. A teraz nic, tylko mały konflikt. Nie jestem cyborgiem. Z myjni już jechałem poirytowany, źle umyło mi samochód, może to przez to? Już Święta, niedziela, mam pewność że będą udane. Przynajmniej z mojej strony chcę żeby wszystko było OK, ale mam dużo tematów które chcę naprawić, oj dużo.
Kiedyś mówienie "przepraszam" przychodziło mi z łatwością, bo było nie prawdziwe, nie z serca.
Teraz to inna sprawa, nie jest mi łatwo, ale wiem że to pokora, że tak chcę zrobić.
Chodzę na warsztaty 12 Kroków, po świętach będę pracował już na czwartym, "Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny". Nie zgadzam się z teorią, że po warsztatach można już być sponsorem. Według mnie to zdecydowanie za wcześnie. Przynajmniej dla mnie.

Jo-asia

ankao30

Thomasson

Samsara · Małomówny Sam Dołączył: 27 Mar 2015 Posty: 61 Skąd: Mazowsze

Dzięki Jo-asiu

Conradus78

Co do kroków to osobiście podchodzę do nich bardzo indywidualnie. Owszem słyszałem o czymś takim, jak warsztatowa praca nad krokami w grupie. Rzecz jednak w tym, że program dwunastu kroków, to sprawa bardzo indywidualna, subiektywna czy wręcz intymna. Co prawda jak najbardziej jest możliwe ogólne, zarysowe omawianie kroków, tak jak na przykład na mityngach. Jest możliwe mówienie o własnych przeżyciach związanych z krokami. Niemniej czasem krok opiera się na bardzo intymnych, osobistych przemyśleniach, odczuciach, czy spostrzeżeniach (i nie chodzi tu wbrew pozorom tylko o krok czwarty, czy piąty). Jeżeli natomiast chodzi o taką warsztatową pracę, to jest też pewna groźba podejścia typu zakuć, zdać, zapomnieć, (zapić). Warsztaty nad krokami trochę za bardzo, moim zdaniem, zbliżają się do terapii. A kroki to nie tylko przerobienie ich, zrealizowanie. Dla mnie kroki to wykształcenie postaw, które stają się moimi cechami na bardzo długo, żeby nie powiedzieć, że na zawsze. A tego warsztaty raczej nie dadzą. Nie twierdzę, że warsztatowa praca nad krokami miałaby nie mieć sensu. Warto chyba jednak pamiętać, że na warsztatach kroki się nie kończą.

Samsara · Małomówny Sam Dołączył: 27 Mar 2015 Posty: 61 Skąd: Mazowsze

Witaj u mnie Conradus
Masz rację, że Kroki to bardzo indywidualna sprawa a warsztaty dla mnie to jednak coś więcej niż zarysowanie jak na mitingach. I nie widzę w tym groźby oraz zbliżenia do terapii. Wiem co mam napisać, nie robię tego pod przymusem bo chcę nad nimi pracować. I chcę nauczyć się kształcenia postaw, i chcę żeby były moimi cechami na zawsze.
Ja myślę (mimo warsztatów gdzie jesteśmy na kroku czwartym) mam w sobie pierwszy krok. Nie mam sponsora, na razie. Czyli przygotowuję się do pracy nad krokami. Nie przerobienia, do pracy. A niedługo moja pierwsza świeczka. Dla zgłębienia swej "duszy głębiny" chodzę na te warsztaty . Pomaga mi to, dowiaduję się czegoś o sobie. A wszystko co dzieje się wokół mnie, niezaprzeczalnie, mówi mi o tym, że każdy z nas ma swoja drogę. Jednemu to przychodzi łatwiej, innemu trudniej, i ja przynajmniej to akceptuję, przyjmuję, rozumiem, zgadzam się i nie będę się póki co zastanawiał, czy ktoś idzie w dobrym czy złym kierunku jak kolega który nie wierzy w Siłę Wyższą, lub inny który nie pije od 13 lat, bez terapii. JA nie będę się zastanawiał. Czytam, ktoś czuje się lepiej, inaczej niż do tej pory, nie pije przede wszystkim, i to jest mega ważne. Gdzie ja mam się śpieszyć, miałem tyle lat na chlanie to mogę, bo mam ten komfort, wsłuchiwać się w siebie, powolutku.
Przez te warsztaty chcę lepiej zrozumieć siebie, bo mam świadomości, że zrozumienie, nauczenie, dowiedzenie, poznanie, powiększenie rozumianych przeze mnie doświadczeń wyjdzie mi tylko na dobre. Wiem że mam problemy z radzeniem sobie z obawą, lękiem, przyjmowaniem krytyki do siebie, i to Forum i warsztaty dają mi coś nowego, nowe przeżycia, nowe doznania, jak ten deszcz przynoszący dyskomfort. A wiem że po nim i tak przyjdzie słońce. Na terapii wszystkiego miałem po trochu, terapia dla mnie była pierwszym kroczkiem, "mikro-kroczuniem" na mojej drodze. Ja wiem teraz, że po terapii jest mi łatwiej zrozumieć siebie, jest mi łatwiej żyć. Ale to JA.

ankao30