Forum Wolnych od Alkoholu

margo

Odświeżam temat. A właściwie sam się odświeżył. Okazuje się, że nad tym trzeba jednak pracować codziennie, codziennie pamiętać i codziennie się zastanawiać... Nie da się wyplenić 20 letniej nauki w jeden rok. Ale to nic, mogę nadal nad sobą pracować... przez chwilę zaniedbałam siebie, ale już wracam

to ja jestem najważniejsza :skromny:

(szkoda, że nie byłam na forum jak jeszcze byłam dość głęboko w związku z moim exem, chętnie bym poczytała tamte posty... )

Także tylko właściwie daje znak życia :roll:

ale w sumie cieszę się nawet, że coś tam mi "wróciło"... to oznacza, że jeszcze sporo pracy przede mną, fajnie

margo

Oh łoo, dawno mnie tu nie było... ale zdecydowałam się wrócić do tego tematu, bo ciągle męczy mnie jedno zagadnienie, jak dla mnie bardzo współuzależnieniowe. Ciągle się zastanawiam co z czego się bierze i co jest przyczyną takiego zachowania, gdzie tkwi geneza, którą mogłabym zrozumieć, a dzięki zrozumieniu podstaw zacząć zmieniać. Jak na chwilę obecną widzę tylko skutki, a brak mi dostępu do przyczyn. Być może ktoś miał bardzo podobnie doszedł do czegoś, do czego ja nie mogę. Ale do rzeczy. Otóż od zawsze mam tak, że nie potrafię zawalczyć o siebie, zaprezentować siebie, czy nawet "się sprzedać" brzydko mówiąc, jeśli chodzi o jakieś kwestie związane z pracą lub promowaniem rzeczy, które robię. Natomiast bez problemu to mi przychodzi, jeśli chodzi o innych. Cokolwiek by to nie było - gdyby ktoś robił jakieś rękodzieło - wypromuję wszędzie gdzie się da. Gdybym musiała za kogoś iść załatwić jakieś skierowanie do lekarza - załatwiłabym z dziesięć. Nawet miałam taką sytuację, gdy byłam jeszcze z moim exem, że to on miał umowę, ale to ja wszystko załatwiałam. Wszystkie kwestie logistyczno-materiałowe były na mojej głowie. I ok, potrafiłam to zrobić. Ale nie potrafię tego zrobić, gdy chodzi o wypromowanie samej siebie, o załatwienie czegoś dla siebie, o pracowanie na umowie podpisanej ze mną. Mam jakaś totalną blokadę. Kołacze mi ciągle myśl w głowie o odpowiedzialności. No ale o ile jeśli chodzi o pracę, to jest to jakaś odpowiedzialność, o tyle pójście do lekarza i poproszenie o przekaz to już żadna odpowiedzialność spoczywająca na moich barkach. Krytyka, a raczej strach przed nią? Być może tak, ale też nie do końca mi to gra... to chyba nadal nie to. Pomóżcie, miał ktoś podobnie i doszedł do tego co było przyczyną? Może to mi w jakiś sposób pomoże, bo ciągle się z tym borykam i nie wiem jak to ugryźć...

pietruszka

Jakieś hasełko typu :ja jestem mniej ważna", "wpierw inni, potem ja", "ja na to nie zasługuję" "ja się nie liczę", "sobą się zajmę... kiedyś"
i innego typu " nie pchaj się przed szereg", "nie wypada pierwszej..." , "należy być skromną", "jak jesteś dobra to i tak Ciebie znajdą, odkryją"?

to tak na szybko ... z mojej głowy

margo

Janioł

margo

Janiele, mi jest trudno niezależnie od tego. To mi w znacznym stopniu utrudnia życie. Teraz już przywykłam (po 1,5 roku pracy!) i potrafię powiedzieć szefowej, że chcę wolne bo coś tam potrzebuję załatwić, albo, że jestem chora i nie przyjdę do pracy. Kiedyś nawet tego nie potrafiłam. Wszelkie takie kwestie, w których mam załatwić coś dla siebie, reprezentować siebie samą, są dla mnie bardzo trudne i wymagają sporego wysiłku...

Klara

smokooka

margo

Janioł

Klara

Janioł

margo

"Tylko przekonania". Nie wiem czy to o przekonania chodzi, chyba jednak bardziej w stronę tej niskiej samooceny, kompleksów i tego, że nie zasłużyłam, że za wysokie progi na moje nogi. Mam z tego powodu też duże problemy z podjęciem pracy, w której jest jakakolwiek odpowiedzialność. Siedzę w tej mojej beznadziejnej pracy, w której zarabiam głodową pensję głównie dlatego, że tam jest bezpiecznie i swobodnie. Żadnej odpowiedzialności. I nie mogę się stamtąd ruszyć, bo każda praca w której musiałabym bardziej odpowiadać za to, co robię, mnie przeraża. Mimo tego, że wiem, że jeśli bym miała to robić "pod kogoś" to wykonywałabym tę pracę z wyróżnieniem, najlepiej jak tylko potrafię i potrafiłabym i nie miałabym tego uczucia. Strach mnie paraliżuje przed podjęciem jakichś życiowych decyzji w celu poprawy choćby sytuacji majątkowej... :bezradny:

i to nie do końca wiąże się chyba z przekonaniami, żeby się za bardzo nie wychylać i nie wychodzić przed szereg... to chyba nie to. Bo ja bardzo często wychodzę przed szereg w różnych sytuacjach, zawsze jestem ta inna i ta "po swojemu" i to mi w ogóle nie przeszkadza... hmm :mysli: