Forum Wolnych od Alkoholu

[Tibor]

Prawdopodobnie jestem zwykłym alkoholikiem.
Moje życie nie było, ani nie jest jakieś specjalnie gorsze, ani też lepsze od innych. Kiedyś miałem poczucie wyjątkowości, dziś ono (to poczucie) traci na sile. Kiedy spoglądałem na siebie wstecz z okresu picia, uważałem się za lepszego alkoholika, bo np. nie piłem denaturatu, a w trzeźwieniu uważałem, że jest mi trudniej od innych, bo to moje życie było gorsze. Coraz częściej się przekonuje, że ta moja chęć wyjątkowości niemal zawsze bywa dla mnie zgubna. Rzekłbym:
IM MNIEJ JEST MNIE WE MNIE, TYM LEPIEJ DLA MNIE.
Jestem istotą absolutnie niedoskonała z mnóstwem wad zatem logicznie rzecz biorąc, zdając się w swym życiu tylko na siebie, na własne poczucie mocy - istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że skręcę w ślepy zaułek i mogę nawet nie zauważyć, że w nim jestem, bo używając swoich wad - wyciągnę wadliwe wnioski, które będą mnie kierowały dalej w przepaść.

Coraz częściej doświadczam, że idąc drogą już wytyczoną przez innych, ta droga wiedzie mnie do nieprawdopodobnego spokoju. Przynajmniej kiedy spojrze na siebie sprzed kilku lat wstecz, zastanawiam się czy ja to jeszcze ja, czy ktoś zupełnie inny? Ale dobrze mi z tym. Znalazłem sens życia. Żyć dla innych, to wielki cud. Ale czy tak jest zawsze? Albo dlaczego tak nie może być zawsze?
Bo używam swoich wad i czasem wierzgam nogami jak małe dziecko. Chce żeby było po mojemu, łatwiej, wygodniej, żeby się nie zmęczyć, żeby nie podjąć odpowiedzialności. Zazwyczaj okazuje się, że ta droga łatwiejsza, na skróty, która by się pozornie wydawała taka fajna i miła - nie przynosi żadnych rezultatów, albo rezultat okazuje się odwrotny do zamierzonego.

Kolejny dzień, w którym postanowiłem zrobić coś co mi nie na rękę, nie po drodze... bo trudne, czasochłonne, no i można było zmarznąć. Poszedłem jednak za głosem "mojej" Siły Wyższej i podjąłem odrobinę wysiłku. I znowu było warto. Może nie była to odrobina wysiłku lecz przy tym ile spotkało mnie radości, to tak naprawdę włożyłem odrobinę.

Zapamiętałem sobie takie słowa, które ktoś kiedyś mi powiedział. Jeśli w swe trzeźwe życie włożysz 1/10 tego poświęcenia ile wkładałeś w picie, to masz szanse na powrót do normalności. Nie wiem czy dziś robie 1/10 czy 1/100 czy może jeszcze mniej.
Czuje, że kiedy przestaje wierzgać i robić po swojemu to TO działa.

P.S. Postanowiłem założyć wątek, aby dzielić się swoimi przemyśleniami, aby też nie nadużywać wątków innych użytkowników. Skorzystałem z resztą z takiej rady jednego z forumowiczów

[Tibor]

[Jacek]

[Tibor]

Ależ Jacku. Ja się nie czuje ani gorszy, ani lepszy. Czasem widzę swoje zachowania, które niejako o tym jednak świadczą. Nie ma też tym nic wyjątkowego.
Mój post generalnie dotyczył czegoś innego, ale oczywiście każdy może wyłuskać z niego cokolwiek, nawet to, co w moim zamyśle było mało istotne. 😊

[Jędrek]

[Jacek]

[Thomasson]

Cytat:

Czuje, że kiedy przestaje wierzgać i robić po swojemu to TO działa

Przestać robić za Pana Boga. A może odwrotnie...
Co byście zrobili gdybyście byli Bogiem?

Dla niektórych już samo przemyślenie tego wydaje się być grzechem.
Pierwszą myślą było że bym sporo poprawił po swoim poprzedniku. Usunął choroby i biedę. Jako reżyser i scenarzysta chyba zbyt długo bym się nie bawił. Mógłbym zrobić horror lub komedie. Szybko by się znudziło.

Mógłbym zostawić świat w trybie autopilota, i samemu udać się na wycieczkę. Doświadczyć wszystkich przyjemności. Ale wszechwiedza zabrała by mi ubaw. Wiedział bym co mnie czeka, a to żadna przygoda.

Chyba jednak zechcialbym wrzucić siebie gdzieś do wszechświata. Śmiertelnego, z ograniczoną wiedzą, bez taryfy ulgowej. Doświadczać szczęścia, o mały włos od porażki. Doświadczać klęski, i motywować się do dalszej wędrówki.

Gdybym był bogiem, nic by się nie zmieniło.

[Jras4]

kiedys miałem rower taki nie wielki wigry 3 .. jak jechałem ( a tylko na rower było mnie stac ) marzyłem że będe miał BMW ..dzis kiedy moge ie mieć chce rower ..

[Tibor]

"Powiedział - pamiętaj o tym, że twoim problemem nie jest to, czego nie wiesz. Ja całe życie myślałem, że moim problemem jest to czego nie wiem i szukałem nowych rozwiązań, nowych książek, nowych doświadczeń, nowych rozmów. Powiedział mi - twoim głównym problemem jest to, co wiesz i czego się trzymasz z uporem maniaka. I wtedy doszło do mnie bardzo wyraźnie to, co jest czytane na każdym mitingu AA, że musieliśmy się pozbyć starych przekonań, starych sposobów myślenia. Bo to co wiem, przeszkadzało mi zaakceptować, że można inaczej (...)"
SPONSOR. DUCHOWY PRZEWODNIK PO PROGRAMIE ANONIMOWYCH ALKOHOLIKÓW.

Z perspektywy czasu ciekawi mnie, jak to możliwe, że tyle czasu waliłem głową w mur? Ten cytat fajnie to odzwierciedla. Byłem niewolnikiem własnych przekonań. Te, które zdobyłem, uważałem za jedynie słuszne, jedynie prawdziwe i nie potrafiłem dopuścić innych możliwości. Dopiero otworzenie umysłu na coś więcej niż JA, niż MOJE, sprawiło że uwierzyłem, że wyrwałem się z tej matni. Dziś to odkrywanie dla mnie nowych możliwości, zrywanie kolejnych kajdanów. Ważne to OTWARTOŚĆ umysłu.

We wtorek przez nieostrożność coś zniszczyłem, droga rzecz dla mnie, prezent na Gwiazdkę. Niezbyt radosny pogodziłem się z tym, choć możliwe że nie do końca. Uznałem, że takie rzeczy są nienaprawialne, bo tak kiedyś usłyszałem i uznałem to za pewnik. W środę poznałem faceta przypadkiem (?) w sklepie, zagadałem coś do niego przypadkiem (?), ze sklepu szliśmy kilkadziesiąt metrów razem i przypadkiem (?) powiedziałem mu o wczorajszej stracie, a On na to, że drobnostka, że zajmuje się naprawianiem takich rzeczy. Dziś mi przyniósł naprawione. 10zł mu dałem choć nic nie chciał.
W mojej głowie to było absolutnie nienaprawialne

W tym wszystkim jest jednak coś więcej. Otworzyłem (otwieram) się na ludzi, próbuje czasem poczuć to, co inni mogą czuć, wejść w ich buty, może usłyszeć "stamtąd" jakiś głos, wtedy przestaje się bać i nawiązuje rozmowę i dzieją się takie cuda.

"Powiedz mi o co ci w ogóle chodzi
powiedz mi po co ci te kombinacje
nie musimy się katować
nienormalną sytuacją
nauczymy się kochać
przestaniemy się bać
życie stanie się muzyką
i stanie się to co ma się stać
to co czujesz, to co wiesz(...)
więc nie pytaj o nic
i nic nie mów więcej
niech płonie ten ogień
coraz goręcej
nauczymy się kochać
przestaniemy się bać
życie stanie się muzyką
i stanie się to co ma się stać
to co czujesz, to co wiesz"
BRYGADA KRYZYS

[Thomasson]

Kiedyś byłem przekonany że muszę pozbyć się lęku aby coś zrobić. Dzisiaj zauważam że można zrobić coś pomimo lęku.
Kiedyś myślałem że muszę postępować podobnie do innych aby być normalnym. Dzisiaj sam decyduje o tym co jest normalne.
Kiedyś myślałem że dbanie o siebie jest egoistyczne. Dzisiaj dbam o to by nie być dla innych ciężarem.
Kiedyś chciałem mieć przyjaciół. Dzisiaj wolę być przyjacielem.
Kiedyś myślałem że życie to walka. Dzisiaj walczę ze śmiechem aby zachować resztkę powagi.
Kiedyś wierzyłem w przeznaczenie. Dzisiaj przeznaczam swój czas na co chce.
Kiedyś myślałem że na szczęście trzeba zapracować lub zasłużyć. Dzisiaj jestem szczęśliwy że mogę służyć i pracować.

Słońce nigdy nie zachodzi, nawet na zachodzie )))

[Jo-asia]

[Tibor]

[czerwonamila]

Nie rozumiem tego zdania : ,, To działa jak ja działam,,

[Jras4]

a ja kiedys miałem rower taki nie duzy ,,wigry 3 ,, dobry był rowerek ,latał jak cacko

[Jras4]

kiedys jechałem sobie rowerkiem i patsze jakiś pjiak siedzi na ławce a drugi lezy pomyslałem co mnie obchodzi takie dno i w dodatku obcy a niech lezy i zdycha to obcy
nidługo potem sam tak lezałem ,rowerek za***ali w ryj dali i tak se leze i widze idzie jakis lepszy pan .. prosze go o pomoc a ten mówi ...jestes obcy a ja lepszy pan jestem ,, nie pomagam takim bydlakom
dzis lepszy pan pisze na forum ....