Forum Wolnych od Alkoholu

[niezapominajka]

Mam faceta alkoholika. Wcześniej jakoś tak do mnie nie docierało chociaż to było oczywiste. Jesteśmy razem 11 lat w tym 2 razy karany za jazdę po alkoholu. Mamy 10 letnią córkę w zasadzie dzięki niej jesteśmy razem i 3 miesięcznego syna. Na początku było bardzo źle z każdym rokiem coraz lepiej. W ciągu ostatnich powiedzmy 2 lat upijał się raz na miesiąc i znika lądując za każydym razem na wsi ze swoim ojcem alkoholikiem i teraz już jedynym kolegą. trwało to do 4 dni. Ja za każdym razem martwiłam się co się z nim dzieje choć było to oczywiste. Po odsiadce pół roku do maja tego roku po zapewnieniach że będzie wspaniale napił się raz po urodzeniu syna (trwało to tydzień) co jakoś mu podarowałam ale teraz po trzech miesiącach poszedł do kolegi i od tego się zaczęło. Wszystko wskazuje na to że było to zaplanowane, bo wziął ze sobą dokumenty, które były mu potrzebne 3 dni później. Wrócił po 5 dniach z dużymi nerwami próbował się ogarnąć ale chyba nie udało się mu bo po dobie poszedł do pracy i zniknął. Trwa to już 6 dni, ja zamiast standardowo robić wszystko żeby wrócił do domu postawiłam się. Dziś napisałam mu esa, że jedynym warunkiem powrotu do domu jest jego zgłoszenie się na terapie. Wcześniej sama się denerwowałam że opuszcza pracę itp. bo już kiedyś zaczynał chodzić. Wypierałam problem. Mamy 3 miesięcznego syna i raczej muszę polegać sama na sobie poza jednorazową pomocą. Kiedy mieliśmy jedno dziecko tak mnie to nie raziło ale teraz otwierają mi się oczy. Nie wiem co się z nim dzieje, że się tak nie odzywa do mnie. Myślę, że moje twarde warunki wprawiły go w osłupienie. Dużo rzeczy już do mnie dociera jak przeglądam informacje na ten temat ale potrzebuje pomocy!!!! Zostać z 3 miesięcznym synem i dorastającą córką nie jest łatwo, a dodam że oczywiście moi rodzice są notorycznie przeze mnie oszukiwani jak to jest wspaniale, bo jest mi wstyd....

[Linka]

[evita]

[olga]

Evita, w punkt

[pietruszka]

[niezapominajka]

Kiedyś chodził na tą terapię miałam to sprawdzone. Nawet opowiadał w niektórych sytuacjach rzeczy, które z niej wyniósł. Teraz po tym jak 7 miesięcy nie pił stwierdził, że nie a takiej potrzeby a ja miałam potwierdzić, bo też miał nakaz. Powiedział, że i tak nie będzie chodził więc potwierdziłam żeby policja mi nie przychodziła po niego do domu, bo już miałam raz taką sytuację (dobrze, że dzieci nie było w domu). Mówił ,,wiesz jacy tam są ludzie" twierdził, że gorsi od niego. Ja też w akcie desperacji poszłam ale mnie postraszył żebym nie chodziła, bo później mogą wykorzystać informacje przeciwko nam i zrezygnowałam. Kiedy znika z domu czeka aż zmiekne i zaczne normalnie rozmawiać wtedy wraca. Mówił, że jak się dre to nie chce wracać do domu a ja po długim czasie nauczyłam się nie drzeć. Teraz już nie mogę jak patrze na mojego synka, że może go tak olewać a on jest taki słodki i wart kochania nie mogę. Nie proszę żeby wracał nie jeżdże nie wydzwaniam (nie ma go już tydzień- nie mam z nim żadnego kontaktu nie odpisał na smsy). Myślę,że nie po jego myśli jest co to się dzieje i boi się odezwać. Nie wziął żadnych z domu rzeczy jest w krótkich spodenkach i klapkach nie mam pojęcia co się z nim dzieje. Martwie się ale staram się nie złamać. Boje się, że jak wróci do domu wciśnie mi jakiś kit i znowu się złamę

[niezapominajka]

Mam 30 lat zaszłam w ciąże mając 19 lat. Mam stałą pracę w budżetówce ogólnie układa nam się całkiem nieźle. On chodzi do pracy daje mi większość pieniędzy do domu. Ma taką pracę do której jak nie pojdzie to potem omota szefa i i tak go spowrotem przyjmie. Mama jego rozstała się z ojcem alkoholikiem po ponad 30 latach. Ogólnie rodzeństwo i rodzina ratują go w każdej możliwej sytuacji. Teraz już mają dosyć trochę i on to wyczuwa i już nie prosi o pomoc mamy i siostry tylko raczej brata i ojca którzy mieszkają razem. Z siostrą i teściową mam dobry kontakt stoją po mojej stronie mimo że to ich rodzina. Szkoda mi tych wszystkich dobrych chwil, które razem przeżyliśmy...

[Klara]

Witaj niezapominajka

[pietruszka]

[niezapominajka]

Dalej cisza. Dzis bylam na rozmowie postanowiłam nie odzywam sie jest postawiony warunek zgłoszenia sie na terapie i musi byc decyzja. Najbardziej sie boje ze okaże sie ze on jednak wybierze wódkę od swojej rodziny. Bedzie mi strasznie przykro... Obym sie nie zlamala bo chyba stracę szacunek do samej siebie... Bylam dzis na rozmowie w aa podobno jest ze mną zle. W zasadzie to nie mam żadnych marzen, planów zawsze tylko marzylam zeby moja rodzina byla szczesliwa...

[Maciejka]

Witaj, dawno temu podobnie jak ty szukałam sposobu żeby maż przestał pić, za wszelką cene , kosztem siebie i wszystkiego musiałam go zmusić żeby dostosował się do moich pragnień, do mojejgo spsobu na życie. Nie dopuszczałam do siebie , ze każdy dorosły człowiek jest odpowiedzialny sam za swoje myśli, uczucia, decdyzje, ma prawo ułozyc życie po swojemu.
Bałam się zycia na własny rachunek, byłam uczepiona mężą jak bluszcz i miałam przymuś kontrolowania najbliższych. Pewnego dnia doszłam do ściany, musiałam wybrac albo ja i dzieci albo maż. Stawianie warunków ; musisz iść na terapię i podjąc taką decyzję nic nie dało, przeciwnie, było jeszcze gorzej. Poszłam na terapię dla współuzaleznionych mając w poważaniu co mysli o tym otoczenie. Miałam przed soba jeden cel i nie znałąm drogi na jaką się zdecydowałam. Cel; wyjsć z tego bagna i uratowac chocciaż siebie i dzieci.
Droga okazała sie bardzo trudna, wyboista i usłana cierniami i wybojami. Wbrew zniechęceniu, bólowi przeszłam ją a potem jeszcze trudniejszą ścieżkę. Terapeutka na początku terapii powiedziała mi, ze czeka mnie trudna , bolesna i długa droga ale nagroda za to jest ogromna.
Maż zmarł z wycieńczenia choroba alkoholową.
Ja odzyskałąm siebie, mam szczęśliwe dzieci, które radzą sobie w życiu, mam juz dwóch wnuków, mam pracę i nawet pogodziłam się z rodzicami i rodzeństwem, kontakt z nimi mam dosc dobry, postawiałam granice, bronię ich, sa respektowane, staram się nie przekraczać granic innych ludzi.
Na dzis mam swoja nagrodę , nie boję sie nowych wyzwań, zmian, zycia, mam jasny cel i wiem czego chcę. Wiem , ze za kształt relacji jestem odpowiedzialna po swojej stronie ja sama, za to swoje decyzje, myśli, uczucia io działąnie odpowiadam ja sama, To moje decyzje i moje konsekwencje. Tobie zycże odnależienia siebie, może mąz zacznie się leczyć a może nie. Tobie życzę zawalczenie o siebie o rodzinę . pierwszy krok już zrobiłaś, pora na kolejny.

[niezapominajka]

Dziś dowiedziałam się przez przypadek że leży w altance na polu i nie wychodzi pewnie pije i jest z nim bardzo źle. Napisałam wieczorem ,,Czekam na odpowiedź czy chcesz się leczyć czy dalej się oszukiwać że możesz pić" zero reakcji. Podobno czeka aż przyjadę po niego czy może ma nadzieje.

[niezapominajka]

Nie mogę spacśnił mi dziś straszny koszmar wybudziłam się i nie mogłam usnąć. Nie mam siły na nic jest mi ciężko. Dziś byłam na basenie i pierwszy raz nie miałam siły pływać było mi zimno wyszłam wcześniej. Czuje jak bym miała w środku straszny stres. Czuje ogromną pustkę tylko dzieci mnie cieszą. Byłam u rodziców ale wyczułam u mojej mamy od razu podejrzliwość dla czego jestem znowu sama i mnie sparaliżowało nic nie powiedziałam. Tata sypał na luzie teksty że mały ma cośtam po tatusiu itp. też go chyba omotał bo jakoś na początku miał do niego dystans

[niezapominajka]

Boję się tekstów w stylu wiedzieliśmy że tak będzie, jak Ty sobie poradzisz itp. to mnie chyba dobije. Jak sobie wyobrażam tą rozmowę to myślę że po niej będę się czuła dużo gorzej niestety...

[niezapominajka]

A i boję się, że on się zapije na śmierć i ja sobie z tym nie poradzę będę czuła, że mogłam temu zapobiec...