Forum Wolnych od Alkoholu

[tomek18]

Napisałem tu posta w maju 2010.r. minęło 8 lat. Niestety w tym czasie miałem wpadki z alkoholem.
Przegralem, ale to bagatelizowalem.
Moja żona zgłosiła się na terapię. Chce być niezależna ode mnie. Uświadomiła sobie, że mimo mego niepicia albo w związku z moim sporadycznym piciem ukrytym funkcjonowalismy dalej jak uzależnieni.
Mój ojciec to alkoholik który obecnie nie pije. Jednak przepil moje dzieciństwo, a ja pod wpływem podjętej terapii dostrzegam jak wiele jego negatywnych cech przejalem po nim. Obecnie zaczynam go nienawidziec.
Jest ciężko.
Jednak dzisiaj chcę być trzeźwy bo pod wpływem problemów rodzinnych zdałem sobie sprawę że tego nie ogarnalem.
Nie mogę ttego zamieść pod dywan i muszę zmienić sswoje zżycie.
To tyle tytułem wstępu.
Witam ponownie po 8 latach.

[Wiedźma]

No witaj ponownie, Tomku.
Miejmy nadzieję, że już teraz nie będzie wpadek.

[alkoholik]

[dudek]

Cześć tomek18, ja też mam wypaczony obraz mężczyzny w domu z powodu ojca... Tylko że on też taki miał patrząc na swojego ojca a mojego dziadka. Kto miał mu pokazać normalność? Skoro normalność była wypaczona... Nasze uzależnienia są przekleństwem, ale dobrze leczone mogą być błogosławieństwem dla nas i dla naszych dzieci. Jaki obraz ojca, matki im przekażemy? alkoholik, dobrze prawi.

[Tibor]

Cześć tomek18.
Podpisuje się pod tym co wyżej. Mój ojciec zapił się na śmierć gdy miałem 13 lat, jako najstarszy z czwórki rodzeństwa nie dźwignąłem ciężaru dorosłości. Nie czuje jednak żadnej nienawiści do ojca, może nawet zrozumienie i więź. On z kolei był najstarszym z pięciorga, miał kilkanaście lat gdy zmarła jego matka (moja babcia) i zostali z pijącym ojcem (moim dziadkiem). Z opowieści wiem, że też mój pradziadek pił bimber bezpośrednio z kanki

Tylko czy to ma jakiekolwiek znaczenie? Może tak, może nie, nie wiem.
Pozdrawiam

[staszek]

Witaj Tomek

[tomek18]

dzięki za ten post

[alkoholik]

[tomek18]

Obecnie doszła mi skomplikowana sytuacja rodzinna. Jednak dzięki temu przełamuje negatywne sstereotypy które przejalem po swoim ojcu. Zmieniam swój styl życia. Zaczynam żyć rodzinne i kończę z pracoholizmem
Jednak w obecnej sytuacji jest mi ciężko. Niepewność, ciągły lęk, zagubienie, problemy z byciem tu i teraz, z koncentracją.
Nowy ja dba o dom, gotuje, sprząta, przejmuje się sprawami rodzinnymi, angażuje się w nie, dba o żonę, wspiera ją.i to jest super
Mimo tego jest cholernie ciężko.
Mam problemy z opanowaniem emocji. Z zazdrością, bardzo często towarzyszy mi lęk i zżera mnie ood środka.

[alkoholik]

Tomek, znam to o czym piszesz. Nie wiem co Ci doradzić, ja mordowałem się z tym dość długo. Patrząc z perspektywy czasu, chyba najlepszym co można zrobić to przeczekać koncentrując się na dniu dzisiejszym. Ja nie wiem co spowodowało, że mnie to puściło, ale puściło i teraz jest całkiem dobrze. Czasu trzeba i wytrwałości.
to

[tomek18]

[alkoholik]

Tak, piszę o tym wszystkim co poruszyłeś w poprzednim poście.

[tomek18]

Ja mam spory problem z zazdrością i chęcią kontroli, problemy z odmową wobec mnie. No i wahania nnastroju.
Prowadzę drugi tydzień dzienniczek ucZuć i dostrzegam swoje emocje. Umiem jje nazywać. Dużo zaczynam rozumieć, dużo o tym czytam, ale gorzej z ogarnieciem tego w praktyce.

[alkoholik]

Tak, wszystko przechodziłem. Wg mnie jedyna rada to maksymalnie skupić się na bieżącej chwili. Żeby teraz nie wybuchnąć, nie opiprzyć kogoś, nie nakręcać się itd. „Wszystko” to suma tych drobnych ziarenek, zdarzeń. Np. to nie dzień był do kitu tylko to że pięć razy w ciągu tego dnia nie zapanowałem nad sobą itd. Pewnie z początku na pięć prób cztery nie wyjdą, ale z czasem ... . To proces. Pomalutku ale konsekwentnie. Dobrym sposobem wg mnie jest też robienie wieczornego „obrachunku moralnego”. Można zobaczyć co zawaliłem i postarać się kolejnego dnia w podobnej sytuacji zadziałać lepiej. Chodzisz na mityngi?

[tomek18]

Na mityngi nie chodzę, jedynie do psychologa