Forum Wolnych od Alkoholu

OSSA

Dla mnie cała ta sytuacja z epidemią przewróciła całe moje dotychczasowe życie. Oczywiście stosuje się do zakazów i nakazów, praca zdalna mi nie służy, lubię ludzi z którymi pracuję. Szlak mnie trafia, że nie mogę iść gdzie chce i kupić tego na co mam ochotę. Gdyby mi jeszcze stał ktoś nad głową i kontrolował każdy ruch , każdą rozmową telefoniczną , każdego emaila to bym oszalała . :krata:

Dlatego ważne by osoby, które w tym trudnym czasie muszą jeszcze żyć pod jednym dachem z osobą uzależnioną i stosującą przemoc wiedziały , że nie są same.

Maciejka

Nie oceniam nikogo. Po prostu przestało mi pasować bicie piany dla samej piany. Jeśli chcesz jakiejś pomocy, podzielenia się jak poradziłam sobie z problemem lub sytuacja to chętnie napiszę coś w temacie ale jeśli jest takie gadanie bo światu dzieje się krzywda a nie zamierzasz nic w tym kierunku robić to mnie to nie interesuje.
Świat jest tak urządzony, że komuś dzieje jakaś krzywda, komuś to pasuje , tkwić w roli ofiary bo zobacz jak ja cierpię, nikt nie chce mi pomóc , jestem taka biedna a sam nic nie chce z tym zrobić, nawet posłuchać innego zdania to wybór danej osoby. Nic na siłę. Jak ja stałam pod murem i albo znajdę sposób żeby go ominąć, przejść przez niego albo zginę marnie to chwytakami się każdej możliwości, wszystko sprawdzałam żeby żyć jak człowiek a nie przedmiot , zabawka , którą można odstawić, wyrzucić jak się znudzi. Mogłam ja, mogą inni.
Jako dziecko też miałam bardzo ciężko i nie było zarazy, nie było do kogo pójść, kogo poprosić o pomoc , nie było takich możliwości jak teraz , że telefon ma każdy, tablet, notebook też większość a dzieci są uczone w szkole informatyki. Ja sobie poradziłam to inni też mogą.
Chęć szuka sposobu, niechęć powodu.

OSSA

Maciejka

Uuuuu widzę , ze niewiele u Ciebie sie zmieniło w pracy nad sobą. Nic takiego nie robię, po prostu pisze co o tym mysle i nikogo nie prowokuję. Swoimi sprawami sie zajmuję i idzie mi coraz lepiej. Mam dobre relacje z ludźmi . Daję sobie radę, nie zbawaim świata, nie wchodze tez w jego ratowanie tylko po prostu mogę co najwyzej pokazać drogę dla kogos kto o nią pyta. Spadam z tego tematu o niczym.

OSSA

nie mam ochoty na
sdfdsf4

wirtuale awantury,
gdyby jednak ktoś chciał pogadać o przemocy i jak sobie z nią radzi /nie radzi to zapraszam .

Linka

OSSA

evita

https://www.facebook.com/...?type=3&theater

cytuję bo link coś chyba nie działa :

Słuchajcie, są wśród nas prawdopodobnie osoby, które podczas kwarantanny znajdują się w sytuacji #bezwyjscia - w zamknięciu doświadczają wzmożonej przemocy domowej (statystyki nie pozostawiają złudzeń), a na głowie mają trochę więcej zmartwień, niż zwiększający się odrost...

Drogie Dziewczyny. Pamiętajcie, nie zostajecie z tym same. Nawet tak nadzwyczajna sytuacja, jaką jest pandemia nie może przekreślić Waszej walki o normalne życie. Poniżej zostawiam telefony, pod które warto zadzwonić, jeśli potrzebujecie pomocy.

Ja również jestem dla Was - jeśli czytasz to i czujesz, że chciałabyś z kimś porozmawiać, zachęcam Cię do odezwania się na priv.
POLICJA: 112

CENTRUM PRAW KOBIET: 600 07 07 17

NIEBIESKA LINIA: 800 12 00 02

FEMINOTEKA: 888 88 33 88

OSSA

Kwarantanna zmusza nas do izolacji i ciągłego przebywania w czterech ścianach. Im dłużej to trwa, tym częściej w rodzinach i związkach, może dochodzić do konfliktów, sprzeczek, nieporozumień i wszelkiego rodzaju napięć. Czy pandemia przyczynia się również do przemocy domowej? Odpowiada Ewelina Necka z Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie Niebieska Linia prowadzonego przez Stowarzyszenie „Niebieska Linia”działającego na zleceniePARPA.

Więcej: https://zdrowie.radiozet.pl/Psychologia/Lek-i-nerwice/Czy-w-czasie-koronawirusa-nasila-sie-przemoc-domowa-Odpowiada-psycholog-z-Niebieskiej-Linii

pterodaktyll

olga

My to z moim jacyś dziwni jesteśmy....im więcej razem przebywamy tym nam lepiej ze sobą...w jakąś symbiozę żeśmy ze sobą weszli, że aż strach co to będzie jak każde rozejdzie się w swoją stronę...

OSSA

pterodaktyll

AnnaEwa

Ja tydzień temu miałam flasback - robiłam zakupy, a przede mną przy kasie para... Ona była tak strasznie pobita, tak strasznie... Zasłaniała twarz chustą, ale wszystkiego nie zasłonisz, oczy w czarnozielonych kręgach, nos złamany na świeżo... On wódkę kupował.
I to było bardzo trudne dla mnie. Odjechaliśmy z parkingu w milczeniu, jechaliśmy w milczeniu, na skrzyżowaniu mój przyjaciel mówi nagle "zawracaj, ja tego tak nie zostawię!", na co ja "Nie możemy. Nie prosiła o pomoc."
Dwa dni chodziłam jak struta, w końcu dostałam ataku płaczu i mi trochę ulżyło.

Ten czas teraz jest jak sprawdzian, kto pozałatwiał swoje sprawy w porę, ten je ma pozałatwiane... A kto zwlekał, ma teraz straszne konsekwencje. I nic nie można poradzić.
Ale to, co poczułam ja, stojąc tak blisko niej i jej nieszczęścia, moja wściekłość, smutek, rozpacz, mój własny strach, który wylazł mi z jakichś wspomnień dawno nie odgrzebywanych i nie inwentaryzowanych... To było bardzo bolesne.

OSSA