Forum Wolnych od Alkoholu

Thomasson

Wczytuję się już jakiś czas w słowa Starego Mistrza. Księga jest pełna paradoksów, więc daje do myślenia. A że myśleć samemu mi się nie chce, to się podzielę

"Naucz się ignorować to, czego już się nauczyłeś"

W szkole nauczyłem się że komuniści są źli. Na podwórku nauczyłem się że policja jest zła. Na policji chcieli nauczyć mnie że to ja jestem zły. Na terapii nauczyłem się że przemoc jest zła. Długo by wymieniać. Życie uczy. Wiele razy zmieniałem poglądy. Te dzisiejsze mogą nie być tymi ostatnimi.

Byłem pewien, byłem przekonany święcie... a dzisiaj się z własnej głupoty śmieje. Podróż przez życie powinna zaskakiwać, zadziwiać i czasem odbierać dech w piersiach. Podróż jest dynamiczna, i nic bardziej niż tajemnica nie motywuje do dalszej wędrówki. Wiedzieć wszystko to być martwym posągiem.

Gdy odczuwam cierpienie to sygnał że jest coś czego powinienem się nauczyć. Jest to też znak że nauczyłem się czegoś szkodliwego dla mnie, i pora się tego oduczyć. Jeśli prawda jest poza słowami, to jest ona prawdziwą łamigłówką.

P.S. cytat ułożyłem sam, na podstawie kilku wersji tekstu, aby nie naruszać praw autorskich.

Jo-asia

Thomasson

Powinienem przewidzieć że słówko "powinienem" nie będzie tutaj dobrze spełniać swojej powinności

U nas nie ma starej społeczności. Kto chce to chodzi do psychologa. Ale leczenie zbiorowe/rodzinne ma inną jakość. Środowisko może skutecznie obniżać efekty wypracowane indywidualną pracą. Lub może działać jak katalizator zmian na lepsze

Płacę podatki więc jestem katem. Jednak oddawanie swojej energii (w formie złotówek) w ręce innych ludzi to nie jest dobra droga.

Jo-asia

Właśnie coś do mnie przyszło zrgvr

Ta "stara społeczność"... to jest to wszystko co we mnie żyje, co składa się na moją osobowość (tożsamość). Jakiekolwiek wykluczenie części siebie. Powinnam czy nie powinnam. Nie ma znaczenia co to jest. To wykluczenie, potępienie na rzecz wywyższenia innej (cały czas w sobie) sprowadza cierpienie.
Stąd rozpoznawanie w sobie tych powinności, przy pomocy kogokolwiek jest tak pomocne

Środowisko.. jest dokładnie takie, jakie mam zapotrzebowanie. Ono pomaga mi odkrywać właśnie to co wykluczam. Często się mówi, sam sobie wybierasz.. moje ostatnie doświadczenia pokazują.. tak, sam tylko, że nieświadomie :mgreen:

Oczywiście dopiero wtedy gdy sam zaczynasz być świadomy(biorę odpowiedzialność)

Thomasson

Nie mam wyboru. Muszę płacić podatki. Kupując chleb i masło oddaję część tej kwoty na rzecz wspólnego dobra. Moja energia przyczynia się do niszczenia tej planety i zabijania ludzi, bo gdzieś jakieś chodzące głowy tak to wymyśliły. Jest Pan z pałką i w prawie, dbający abym swojej energii nie przeznaczył na co chce.

Jedna część mnie czuje powinności i chce się rozwijać, a druga część mnie chce spokoju i akceptacji. Obie mają rację. Droga środka jest między tymi skrajnosciami. Patrząc na świat i ludzi ciągle aktywnych, mam mieszane uczucia. Pytam się sam siebie czy człowiek przez kilka tysięcy lat był nieszczęśliwy, bo nie miał komputera w samochodzie i silikonu w cyckach?

Wracając do tematu. Szkoła nauczyła mnie powinności i rywalizacji. Może nie byłem pilnym uczniem na tej lekcji i dlatego dzisiaj mam odwagę szukać lepszej drogi. Na szczęście nie odrobiłem pracy domowej. Miałem bardzo liberalne środowisko (tzn pili i mieli mnie w du***), i za to jestem dzisiaj wdzięczny.

Jo-asia

Tibor

Thomasson

A mi się to bardziej z krokiem pierwszym kojarzy. Z drugim też, ale mniej.

Thomasson

Inny kawałek:

"Staraj się o to, co nie wymaga starania"

Chyba wszyscy wiemy o co warto się starać. Rodzina, przyjaciele, dom, ogród, samochód itd Trzeba się napracować aby poczuć satysfakcję. To co wymaga wysiłku i wyrzeczeń wydaje się być wartościowe. Nawet młodzi gniewni niszczą to co publiczne i za darmo dostępne i nikt nie rzuca swoim smartfonem.

Zasady są proste a cel jasno określony. Kto nie gra według reguł zasługuje na wykluczenie społeczne. Lęk przed samotnością to taki bodziec motywacyjny.
Złoto i diamenty, to tylko metal i kamienie. Ktoś kiedyś wymyślił że warto się o to starać. Bo to rzeczy których jest mało i są trudno dostępne. Posiadanie ich to znak wyróżniający. Bo przecież być podobnym do drugiego człowieka to hańba jakaś.

Narkotyki, alkohol i ich siła perswazji. Wystarczyło pół kilograma tego i trochę tamtego, aby zrujnować hierarchię wartości. Budując na nowo, budowałem według zaleceń. Ale mistrzów nie szukałem w TVN, ani nawet wśród ludzi bardziej mi bliskich. Już raz, kiedyś, poszedłem za grupą. Skończyłem samotnie. To co miało zabić, wzmocniło. Teraz czasem tęsknię za swoją samotnią, było tam tyle przestrzeni na refleksję i zero pośpiechu.

Laozi nie daje łatwych odpowiedzi. Trzeba samemu się postarać.
Co nie wymaga starania?

Thomasson

"Możesz poznać świat nie wychodząc z domu"

Pamiętam jak pojechałem kiedyś nad Bałtyk. Nigdy wcześniej nie widziałem morza. Gdy tak stałem i patrzyłem na fale, to czułem się rozczarowany. Widok był ładny ale moje doświadczanie rzeczywistości było takie samo jak zawsze. Mówi się że podróże kształcą. Zadałem sobie trud przejechania połowy kraju aby zdobyć kolejne doświadczenie. Jedno z milionów innych, tych które mnie ukształtowały. Czy faktycznie muszę zdzierać buty aby poznać świat?

Co nie wymaga starania? Gdy jestem w domu i nie mam nic do zrobienia. Jest to trudne bo zawsze mam coś do zrobienia. Nie koniecznie obowiązki. Czasem odpoczynek, ale niemal zawsze coś robiąc. Dokonuje wysiłku aby odpocząć. Absurd. Więc siadam i nic nie robię. Zamykam oczy. Czuję i słyszę oddech. Czuję że siedzę, i czuję że jestem. Nie muszę się starać o to co już jest. Wystarczy być. Czuję że nie chcę być. Chcę być+. Być kimś. Kimkolwiek. To samo uczucie które mam wszędzie. Nawet jak pojadę daleko nad morze. Samo bycie to za mało. Muszę być i działać: czytać, pisać, słuchać, smakować... i myśleć.

Całego świata nie poznam nigdy. Tylko część. Najłatwiej zacząć od początku. Od siebie.

Jo-asia

Thomasson

Cytat:

jesteś morzem, to Ty.. fale na morzu to myśli, uczucia, zdarzenia

Znam inne porównanie do morza. Morze to wszechświat, a fale to ja, Ty, oni... Morze i fale to jedno.
To przeczucie towarzyszyło mi przez całe życie. Nie musiałem książek czytać aby wiedzieć.
Umysł jest jak woda. Gdy jest wzburzony to nie jest przejrzysty.

Pamiętam przedstawienie. Dawno dawno temu. Jasełka szkolna. Grałem postać pasterza. Matką boską była prymuska klasowa. Ja i pozostałych dwóch pasterzy to szkolni rozrabiacy

fajnie wtedy było, i beztrosko. Te przedstawienie trwa nadal. Tylko pieniądz grubszy i miny bardziej nie w sosie. Kiedyś trzeba będzie zejść ze sceny. Odwiesić przebranie na wieszak. Mogę się starać zagrać swoją rolę najlepiej. Ale poza rolą nie muszę się o nic starać.

Jo-asia

Thomasson

"Mądry człowiek nosi nefryt pod zwykłym ubraniem"

Co to jest nefryt? Podejrzewam że to jakiś kamień szlachetny. Coś cennego. Coś wyjątkowego. Rada brzmi: nie obnoś się z tym co wyjątkowo cenne.

Mamy XXI wiek. Najcenniejszą rzeczą którą możemy zabrać z domu jest samochód. Jest to coś, czym możemy się pochwalić. Wyznacznik statusu w społeczeństwie. Tych wyznaczników jest dużo. Przypomina to taniec krabów wymachujących szczypcami.

A jak jest ze mną? Czy mam parcie na machanie szczypcami? Przez doświadczenie narkotykowego dna, nie bardzo jest czym machać. Konkurencja już dawno zostawiła mnie w tyle. Bardzo dobrze. Dostałem od losu przestrzeń na autorefleksję.

W tej przestrzeni znalazłem coś cenniejszego niż samochody. Spokój. Czy jest to coś czym można się chwalić? Czyż nie zniszczę tego spokoju, próbując ugrać na nim kilka punktów? Sprzedać go nie mogę. Nie mogę go nikomu dać ani zabrać. Więc co najlepiej z nim zrobić? Nosić pod zwykłym ubraniem. Gdy jestem spokojny, nie mam potrzeby aby wyróżniać się z tłumu. I nic nie burzy porządku.

Thomasson

"Dbaj o brzuch, a nie o oczy"

Narkotyki dawały mi przyjemność. Zwłaszcza xxx i xxx. Zejścia z narkotyków już nie były takie przyjemne. Balansowanie między skrajnosciami. Lgnięcie to przyjemności i ucieczka przed cierpieniem. Tak jak robak ucieka w zacienione miejsce, licząc na odrobinę spokoju. Nie było spokoju. Było dbanie o zmysły.

Później, w trakcie leczenia, ten machanizm działał dalej. Przyjemności dla oka - samochody, zegarki, biżuteria. Przyjemności dla ucha taktowane na słuchawkach. Przyjemności dla języka zakrapiane ostrym sosem... Te rzeczy nie były złe same w sobie. Moje przywiązanie do nich było złe.

Dbając o brzuch, dbam o to co podstawowe. Mam gdzie mieszkać, mam co jeść, mam w co się ubrać. Czego chcieć więcej? Analizując siebie, widzę te chciejstwa. Brzydka sprawa. Najgorsza jest pycha, chęć górowania nad innymi. Oko łatwo zadowolić. Umysł zadowolić ciężej. Brzuch zadowolić najłatwiej. A to co ponad potrzebami brzucha, i tak jest nietrwałe i niestysfakcjonujące. Jakże trudno mi o tym pamiętać.

Używanie nazw narkotyków jest niezgodne z Regulaminem