Forum Wolnych od Alkoholu

[Duszek]

[margo]

wiedząc, że matka w terapii i ja bym była w terapii to bym starała się zrozumieć... gdybym ja była nie w terapii to bym rzeczywiście pomyślała "chyba jej się w głowie przewraca" znając jej poprzednie zachowania... ale od czegoś trzeba zacząć. Jakbym widziała zmiany w niej, że na prawdę coś się dzieje... to na pewno sama bym się tym zaraziła. Tak myślę. Uważam też, że przecież terapia nie jest tylko po to, żeby myśleć inaczej, ale żeby działać inaczej, żyć inaczej... z innymi ludźmi znaczy się. Robić to, co zgodne z naszym sumieniem (oczywiście tym zdrowym, a nie na przykład w moim przypadku współuzależnionym i ciągle winiącym się o wszystko...) Ale wybór należy do Ciebie! Ja nie mogę Ci powiedzieć ani w tą, ani w tamtą. Nie jestem też Twoją córką... mogę tylko mówić, jak JA bym się zachowała i to też tylko w domyśle... To takie zakładanie na sucho...

[szika]

Wszystkim dziękuję za wypowiedzi i zachęcam... jestem wdzięczna za zainteresowanie, to forum dużo mi dało i daje...
napisac coś w tym stylu? czy poczekać aż przyjedzie? zadzwonić i porozmawiać?
myślałam, żeby kupić jej książkę Pawlikowskiej, ja jestem ta książką zauroczona, kończe własnie "W dżungli podświadomości"... to się świetnie czyta, nie ma bełkotu terapeutycznego i wszystkich tych trudnych słów, powolutku opowiedziana historia przebudzenia...
ksiązkę kupię synowej, już widziała u mnie tę książkę i zachwyciła się, że ją mam, obiecałam pożyczyć, ale postanowiłam jej kupić, żeby miała swoją jak zechce to kupi sobie dalsze części, albo pożyczy ode mnie, zobaczymy...

[Żeglarz]

Witaj,
współczuję Tobie trudnych przeżyć.
Widzę, że doświadczenie terapeutyczne masz ogromne. W związku z tym wiedzę na pewno też. Mimo tego jednak masz trudności z radzeniem sobie ze swoimi emocjami. Czy wiesz, gdzie tkwi tego przyczyna? Niewłaściwi terapeuci? Niewłaściwe Twoje podejście do terapii? Za mało determinacji we wprowadzaniu zmian?
Być może sytuacja obecna, w której nie masz przy sobie swoich "wyzwalaczy" czyli partnera, a także córki, pozwoli Tobie na wyciszenie się.

Pytałaś, co możesz zrobić? Chyba nie ma prostego rozwiązania. Można by powiedzieć - wdroż w życie to czego nauczyłaś się na terapii oraz treningach asertywności.

Życzę Ci skuteczności

[szika]

[Żeglarz]

Czekanie to nie jest nie robienie niczego. To jest bardzo dobry sposób w sytuacji, gdy nie ma się pewności jak postąpić.

Jak od siebie odpoczniecie, to dobrze Wam zrobi. Moim zdaniem u Cioci jest bezpieczna i nie powinnaś się o nią martwić.
Czy nie jest przypadkiem tak, że jesteś zazdrosna o to, że z Ciocią ma dobry kontakt? Jeżeli tak jest to tym bardziej nic nie rób, bo motywacja Twoja do działania, mogłaby się okazać nie właściwa, a co za tym idzie, samo działanie też nie byłoby dobre.

[szika]

Tę zazdrość przerabiałam na terapii dawniej, pare lat temu, to prawda, byłam zazdrosna, wydawało mi się kiedyś, że jestem fatalną matką skoro dziecko ma powiernika innego niż ja... ale wyleczyłam się z tej zazdrości...
zresztą... takie małe wydarzonko
pare lat temu jak była jeszcze nastolatą, była u ciotki akurat, dostałam od niej smsa
"jesteś najlepszą mamą na świecie"
jakby można było oprawić smsa w ramki to ten już by był oprawiony
do dziś mam tę komórkę z tym smsem

[szika]

wciąż cisza ze strony Córki... zięć przyjechał z Niemiec w weekend, ale tylko wpadł po kluczyki do swojego auta, którym ja teraz jeździłam, bo moje u mechanika i pojechał do Wrocka ...
dziś dzwonił Syn z Niemiec z zapytaniem co tam XXX wyprawia, że słyszał, że sie wyprowadziła... ja że tak, to prawda, wyprowadziła się do ciotki... na to on, że słyszał od ziecia, że mieszkania szukają tu w Polsce, w naszym mieście... więc chyba u ciotki nie bardzo Córce pasuje... hmmm... w pierwszej chwili zrobiło mi się smutno, że u mnie 200 to nie dało rady, ale tysiąc na wynajem się znajdzie...
Ale to tylko chwila była... zaraz pomyslałam sobie, jak ja byłam młoda, zakochana, ile ja bym dała za swój własny kąt...
No nic... nie dzwonię, nie narzucam się, tak sobie pomyslałam, że teraz akurat to Ona chyba nie za bardzo mnie potrzebuje i moich smsów... podejmuje wazne decyzje o sobie... dam jej spokój...

[szika]

Mam fatalny zjazd w dół. Przedwczoraj dowiedziałam się, że syn z rodziną pojedzie na wigilię do Wrocławia do ciotki, ma tam pojechac równiez mój mąż i jego rodzice... plan jest taki, nigdy tak jeszcze nie było, że rodzina spędzi świeta razem tam.
Dotychczas, przez te lata od kiedy rozstaliśmy się z mężem, było tak, że najpierw siadaliśmy z dziećmi u mnie, potem dzieci jechały do ojca i dziadków, mąż mieszka u dziadków.
Moja mama nie obchodzi wigilii od bodajże 20 lat, nie siada do stołu z nikim.
Syn z synową i wnuczką przed wyjazdem do Wrocławia pojada jeszcze pomodlić się z rodziną synowej, zatem wigilia u rodziny synowej będzie musiała być wystarczająco wcześnie.
Dotarło do mnie wczoraj, że wszystkie gwiazdy na niebie i ziemi wskazują na to, że nikt nie będzie miał zwyczajnie możliwości ani czasu żeby do stołu usiąść .... ze mną
23 lata wstecz święta to były przygotowania, szaleństwo w kuchni, zakupy, prezenty, choinka, potem błogi odpoczynek i świętowanie. Radośnie, rodzinnie, miło. A teraz nie będzie z kim usiąść do stołu:(
Najpierw myslałam sobie, że to fajnie, wreszcie odpadną mi te szalone przygotowania, zmęczenie, potem objadanie się, że sobie odpocznę na spokojnie, bo przed świętami w firmie szaleństwo również, zawsze skonana wracałam z pracy.
Ale żadne próby pocieszenia się nie dają ulgi, płaczę i smucę się. Do tego dobiło mnie czytanie tych ostatnich wątków o wyzdrowieniu z alkoholizmu:(
Boję się tych świąt, jak ja sobie poradzę?
Córka nie chce ze mną rozmawiać, pisałam do niej, zięć zabrał z domu rękawiczki i czapke bo nie wzięła, kupiłam jej krem do rąk, prosiłam przekazać. Nie chciała żebym zadzwoniła chociaż żeby pogadac czy coś jeszcze jej trzeba

[Klara]

Sziko, a co by się stało, gdybyś wyjechała sobie.... na przykład w góry i tam spędziła Wigilię?

[szika]

[Klara]

[Maciejka]

[olga]

twarda miłość chyba,............ prawda?

[pannaJot]

Raczej stawianie granic...